|
Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
|
|
Πέμπτη, 06 - 08 - 2009 |
(δημοσιεύτηκε στο site www.sfedona.gr στις 6/8/09)
(δημοσιεύτηκε στο site www.korinthiaki.gr στις 6/8/09)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κορινθιακή Ημέρα" στις 7/8/09)
Γράφει η ¶ννα Τσουραπά, Υπεύθυνη τμήματος γυναικών ΟΝΝΕΔ Κορινθίας,
Αναπληρωτής Γεν. Γραμ. Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Δ. Ξυλοκάστρου
 Μια βόλτα στους δρόμους της
πρωτεύουσας της χώρας με αυτοκίνητο
αρκεί για να καταλάβουμε το μέγεθος
της σκληρότητας και της απανθρωπιάς
στο οποίο έχουν περιέλθει τμήματα
της σύγχρονης κοινωνίας μας.
Μια μικρή στάση σε κάποιο φανάρι δεν είναι
μόνο ένας σύντομος χρόνος που επιτρέπει στα
αυτοκίνητα του αντίθετου ρεύματος κυκλοφορίας
να περάσουν, αλλά μια συνάντηση με δυστυχισμένα
πρόσωπα, με παιδιά που επιζητούν καρτερικά
την ελεημοσύνη μας.
Ο λόγος τους σύντομος , κοφτός, οι κινήσεις τους γρήγορες, τα λόγια τους
μπερδεμένα.
Συνήθως κάτι πωλούν, κολλούν τα πρόσωπά τους στα τζάμια των αυτοκινήτων,
όχι τόσο για τα χρήματα αλλά για το στιγμιαίο ενδιαφέρον μας, το οποίο και
προσπαθούν να κεντρίσουν. Θύματα τα ίδια μια ανθρώπινης συμπεριφοράς
ενηλίκων, με μέλλον αμφίβολο.
Μπορούν άραγε αυτά τα παιδιά να ορθοποδήσουν ; Πώς θα καταφέρουν να
ενταχθούν μέσα στην κοινωνία μας και να ζήσουν το όνειρο της ζωής που τους
υποσχέθηκαν εκείνοι που πίσω από τους θάμνους τα περιμένουν για να τους
πάρουν τις εισπράξεις της ημέρας ; Αυτοί που τα απειλούν ακόμα και με τη ζωή τους,
τα έχουν μάθει να ζουν με φόβο, μέσα στην υποκρισία και στην ανασφάλεια και τα
έχουν πείσει πως έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι η ελληνική κοινωνία.
Εκείνα, μη έχοντας άλλη επιλογή, υποτάσσονται στη θέληση των ενηλίκων που τα
επιβλέπουν, αφήνοντάς τα στην κακοτυχία τους και τα εκμεταλλεύονται.
Τα παιδιά των φαναριών συγκεντρώνουν στα πρόσωπά τους πολλή δυστυχία.
Είναι πραγματικά αποτροπιαστική η ιδέα ότι κάποιοι αδίστακτοι δεν δειλιάζουν
ούτε μπροστά στα τρομαγμένα μάτια των παιδιών που κακομεταχειρίζονται.
Η ελληνική κοινωνία δεν είναι αυτή. Η ελληνική πρόνοια δεν είναι αυτή.
Και αν για τους άνανδρους που εκμεταλλεύονται αυτά τα παιδιά, αρμόζει η πιο
σκληρή ποινή της δικαιοσύνης, για τα παιδιά αυτά αξίζει να δείξουμε τη δική μας
εθνική ταυτότητα, την ελληνική θαλπωρή που είναι μοναδική στην Ευρώπη.
Τους αξίζει να προσπαθήσει το κράτος μας να τα εντάξει στην κοινωνία με
τρόπο που θα επουλώσει όσο το δυνατόν καλύτερα τις πληγές τους.
Παιδιά είναι και βρίσκονται εκεί έξω ... Μόνα τους στους δρόμους. Ας φροντίσουμε
να μην τα συναντάμε στα φανάρια. Ας προτιμήσουμε να ξέρουμε ότι βρίσκονται σε
κάποιο σχολείο.
|
|
Τελευταία ενημέρωση ( Τετάρτη, 12 - 08 - 2009 )
|
