Tο τελευταίο διάστημα με αφορμή τα επεισόδια που έγιναν  για την επέτειο του ενός
χρόνου από το θάνατο του 15χρονου αλλά και τον τραυματισμό του πρύτανη του
Ε.Κ.Π.Α. κ. Κίττα έχει ανοίξει μια συζήτηση γύρω από το θέμα του ασύλου.

Ως ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ήμασταν οι πρώτοι που είχαμε διαπιστώσει τις δυσλειτουργίες ενός
νόμου που καταλήγει να αποτρέπει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και να δίνει την 
δυνατότητα σε μικρές ομάδες να μετατρέπουν τους πανεπιστημιακούς χώρους σε
ορμητήρια για αξιόποινες πράξεις. Για αυτό το λόγο το 2007 στο διάλογο για την
παιδεία ήμασταν οι μόνη φοιτητική παράταξη που ζητήσαμε αλλαγή του υπάρχοντος
νομικού πλαισίου με ένα πιο ευέλικτο που να προστατεύει τον ίδιο το θεσμό.

Το νομικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε το 2007, παρότι είναι αρκετά ευέλικτο σε
ότι αφορά τον τρόπο και τις περιπτώσεις άρσης του ασύλου δεν έχει εφαρμοστεί
ποτέ, παρόλο που έχουν διαπιστωθεί πολλές περιπτώσεις όπου όφειλε να αρθεί το
άσυλο.

Ως ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θεωρούμε ότι το άσυλο σαν θεσμός πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται,
αλλά και να εφαρμόζεται το υπάρχον νομικό πλαίσιο. Σε περιπτώσεις όπου οι αρμόδιες
αρχές (Πρυτανικό Συμβούλιο, εισαγγελέας, αστυνομία κτλ)  αδυνατούν να εφαρμόσουν
το νόμο, ενώ υπάρχει ξεκάθαρη παραβίαση του ασύλου, πρέπει να υποστούν τις
κυρώσεις που προβλέπουν οι νόμοι του Ελληνικού Κράτους. Αν οι αρμόδιες αρχές
δηλώσουν ότι ο συγκεκριμένος νόμος είναι ανεφάρμοστος και χρειάζεται τροποποίηση,
πρέπει να ξεκινήσει ένας διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ώστε να
βρεθεί ένα νέο λειτουργικό θεσμικό πλαίσιο.

Σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις του προέδρου της νομικής σχολής Αθηνών κ. Φορτσάκη
η παράταξη μας θεωρεί πως η διατύπωση τέτοιου είδους προτάσεων όχι μόνο δεν
βοηθούν την όλη κατάσταση, αλλά αντιθέτως δυναμιτίζουν το κλίμα σε μια δύσκολη
χρονική συγκυρία.

Οι προτάσεις Φορτσάκη είναι εξαιρετικά ουτοπικές για τα ελληνικά δεδομένα. Καθώς
όχι μόνο δεν επιλύουν το πρόβλημα της εισόδου βανδάλων στους χώρους των
πανεπιστημίων, αφού είναι αδύνατον δύο ή τρεις φύλακες να εμποδίσουν την είσοδο
σε μια ομάδα εξωπανεπιστημιακών που έχουν ως προφανή στόχο να διαταράξουν
την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου. Ταυτόχρονα όμως δημιουργούν και
επιπλέον προβλήματα, καθώς δυσχεραίνουν την πρόσβαση σε μεμονωμένα άτομα
τα οποία ενδεχομένως να μην κατέχουν την απαραίτητη διαπίστευση (πχ φοιτητές
ξένων πανεπιστημίων, απόφοιτοι, κτλ), αλλά να έχουν ακαδημαϊκούς λόγους να
επισκεφθούν τα ιδρύματα (πχ επίσκεψη σε βιβλιοθήκες, ερευνητικά εργαστήρια,
παρακολούθηση σεμιναρίων, κτλ) και σε καμία περίπτωση δεν θα είχαν ως
απώτερο στόχο την διατάραξη της εύρυθμης λειτουργίας του πανεπιστημίου.