Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 2010

Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά
Στην προ ημερησίας διάταξης Κοινοβουλευτική Συζήτηση
Για την Ιθαγένεια και τη Μεταναστευτική Πολιτική

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα μου επιτρέψετε μια προκαταρτική παρατήρηση:

Κακώς η Κυβέρνηση άνοιξε, τέτοιες ώρες, το μεταναστευτικό.

Για τρεις λόγους:

* Πρώτον, διότι το κοινωνικό πρόβλημα από την νόμιμη παραμονή των μεταναστών
και την πολιτογράφησή τους έχει ήδη αντιμετωπιστεί.

Από τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική
νομοθεσία όλες οι ευρωπαϊκές οδηγίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών.
Κι έχει ανοίξει ο δρόμος για την πολιτογράφηση εκείνων που το επιθυμούν, υπό
προϋποθέσεις αντίστοιχες με όσα συμβαίνουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σας
παραδίδω συνοπτικό πίνακα των νομοθετικών παρεμβάσεων της Νέας Δημοκρατίας
που έλυσαν αυτά τα προβλήματα.

Τα παιδιά που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα μπορούν πια, με την υφιστάμενη νομοθεσία,
να καταθέσουν αίτηση στα 18 χρόνια τους για να πολιτογραφηθούν. Συνεπώς δεν
καλύπτεται κάποιο κενό, δεν λύνεται κάποιο «μέγιστο» κοινωνικό πρόβλημα. Απλώς
χαλαρώνουν πολύ οι διαδικασίες που ήδη υπάρχουν για πολιτογράφηση. Και χορηγείται
ιθαγένεια με σχεδόν αυτόματο τρόπο.

* Δεύτερον, αν παρακολουθήσετε την ιστορία της μεταναστευτικής νομοθεσίας, θα
διαπιστώσετε τον εξής κανόνα: Σε εποχές ευημερίας και παγκόσμιας ανάπτυξης, οι
χώρες υποδοχής μεταναστών χαλαρώνουν τις προϋποθέσεις προσέλκυσης πληθυσμών
από άλλες κοινωνίες. Αντίθετα σε εποχές κρίσης και ανεργίας, οι χώρες υποδοχής
μεταναστών κλείνουν τα σύνορά τους και καθιστούν πιο δύσκολη την είσοδο νέων
μεταναστών.

Γιατί συμβαίνει αυτό σχεδόν παντού και σχεδόν πάντα;

Διότι απλούστατα, σε εποχές οικονομικής άνθισης, υπάρχει η ζήτηση για φθηνά
εργατικά χέρια κι είναι ευκολότερο να μοιραστεί η ευημερία.

Ενώ σε εποχές κρίσης, υπάρχει υπερπροσφορά εργασίας, προκύπτει μαζική ανεργία κι
είναι εξαιρετικά δύσκολο να μοιραστεί η μιζέρια.

Όταν μοιράζεις – ή διαχέεις – την ευημερία, δημιουργείς περισσότερη ευημερία για
όλους. Ενώ όταν μοιράζεις – ή διαχέεις – τη μιζέρια, δημιουργείς περισσότερη δυστυχία,
ανέχεια και ανασφάλεια σε όλους.

Έτσι οι κοινωνίες «ανοίγουν» σε περιόδους οικονομικής άνθισης και «κλείνουν» σε
περιόδους κρίσης.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πάει ανάποδα – και σε αυτό:

Μέσα σε συνθήκες πρωτόγνωρης ύφεσης, παίρνει μέτρα που ουσιαστικά μετατρέπουν
την Ελλάδα σε «μαγνήτη» νέων κυμάτων παράνομης μετανάστευσης!

Κι αυτός είναι ο κύριος λόγος της διαφωνίας μας. Αλλά και της βαθύτερης ανησυχίας
μας…

* Τρίτον, με πολύ διαφορετικούς όρους θα μιλάγαμε, αν η Ελλάδα είχε καταφέρει
να ελέγξει τα κύματα μεταναστών στα σύνορά της. Κι αν είχε επιτύχει να κρατήσει
απέξω τις μεγάλες μάζες των παράνομων μεταναστών που περνάνε συνεχώς μέσα
στην ελληνική ενδοχώρα…

Αυτό το πρόβλημα δεν το έχει μόνο η Ελλάδα. Το έχουν και άλλες χώρες του
Ευρωπαϊκού νότου. Όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Σε μας το πρόβλημα είναι πολύ
οξύτερο, γιατί τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, απ’ όπου εισρέουν πλέον εκατοντάδες
παράνομοι μετανάστες καθημερινά, με προέλευση δοκιμαζόμενες χώρες της Ασίας και
της Αφρικής, είναι πολύ κοντά στα παράλια της Τουρκίας. Και γιατί το μήκος των ακτογραμμών μας είναι τεράστιο και η πλήρως αποτελεσματική φύλαξή τους,
εξαιρετικά δύσκολη.

Από την πλευρά τους η Ιταλία και η Ισπανία κατάφεραν να περιορίσουν δραστικά
το πρόβλημα, παίρνοντας πολύ σκληρά μέτρα. Που – δυστυχώς - στοίχισαν
εκατοντάδες ζωές παράνομων μεταναστών, οι οποίοι επιχειρούσαν να αποβιβαστούν
στα παράλιά τους.

Εμείς μέτρα τέτοιας σκληρότητας, δεν πήραμε. Ούτε εισηγείται κανένας να πάρουμε.

Κάναμε όμως, κάτι άλλο, πιο ανθρώπινο: Υπογράψαμε σύμβαση με την Τουρκία για
την επανα-προώθηση παράνομων μεταναστών. Και εμπλέξαμε τη μικτή ευρωπαϊκή
δύναμη, την Frontex , για να βοηθήσει στη φύλαξη των συνόρων μας.

Και τα δύο αυτά μέτρα λήφθηκαν επί διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Για να
μη ξεχνιόμαστε…

Λίγο πριν, το 2003, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν αποδεχθεί το «Δουβλίνο ΙΙ». Μια
κοινοτική συμφωνία που απαγορεύει σε όσους μετανάστες νομιμοποιούνται στην
Ελλάδα, να μεταβαίνουν σε άλλες κοινοτικές χώρες.

Προσέξτε το αυτό: Το ΠΑΣΟΚ έκλεισε την πόρτα των μεταναστών από την Ελλάδα
στις άλλες κοινοτικές χώρες του βορρά. Ενώ η Νέα Δημοκρατία προσπάθησε να
κλείσει την πόρτα των λαθρομεταναστών προς την Ελλάδα…

Όμως και εδώ υπήρξαν προβλήματα.

Διότι η Τουρκία δεν τηρεί τα συμφωνημένα. Και γι’ αυτό επιμένω ότι το πρώτο που
θα έπρεπε να συζητάμε αυτή τη στιγμή με την Τουρκική κυβέρνηση είναι να τιμήσει
την υπογραφή της και να τηρήσει τις υποχρεώσεις της. Τι νόημα έχει να συζητάμε για
άλλα, με μια κυβέρνηση που αθετεί τα ήδη συμφωνημένα;

Όσο η Τουρκία παρασπονδεί, περιορίζεται και ο ρόλος της Frontex . Διότι μεταξύ
άλλων, οι ευρωπαϊκές ναυτικές μονάδες δεν μπορούν να εισέλθουν στα τουρκικά
χωρικά ύδατα. Κι όταν συλλαμβάνουν πλοιάρια με παράνομους μετανάστες, δεν
μπορούν να τους στείλουν πίσω, αλλά τους μεταφέρουν στα ελληνικά παράλια όπου
παραμένουν.

Όμως αυτοί οι άνθρωποι αργά ή γρήγορα θα νομιμοποιηθούν στην Ελλάδα. Όπως
ακριβώς συνέβη με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους που μπήκαν στην Ελλάδα παράνομα
κατά το παρελθόν. Κι ενώ η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει πλέον στα όριά της, όσον
αφορά την απορρόφηση μεταναστών…

Σε τέτοιες συνθήκες, η χαλάρωση της πολιτικής μας για την πολιτογράφηση σε σχεδόν
αυτόματη και η μαζική χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά που γεννιούνται εδώ, είναι
ίσως το χειρότερο που μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση.

Κι αυτό ακριβώς έκανε…

Κι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο: Γιατί όταν βρισκόμαστε στην καρδιά της χειρότερης
οικονομικής κρίσης που πέρασε η Ελλάδα τη μεταπολεμική περίοδο, το να χορηγούμε
ιθαγένεια μαζικά σε μισό εκατομμύριο μετανάστες, μαζί με τα παιδιά τους, εγκυμονεί
κινδύνους κοινωνικών εκρήξεων.

Σε τέτοιες συνθήκες κορυφώνεται η ξενοφοβία της κοινωνίας. Κι αντί να την εκτονώσει
η κυβέρνηση, την πυροδοτεί.

Πράγματι, πολλοί από τους μετανάστες που μας έχουν έλθει τα προηγούμενα χρόνια,
έχουν δημιουργήσει πια βιοτικούς δεσμούς – οικονομικούς και κοινωνικούς – με την
χώρα και επιλέγουν να μείνουν.

Πράγματι, πρέπει να τους εντάξουμε. Αλλά να τους εντάξουμε ομαλά. Χωρίς να
δημιουργήσουμε αντιδράσεις. Και εντάσσω ομαλά σημαίνει δύο πράγματα:

Τους εντάσσω σταδιακά και τους εντάσσω με τρόπο που δεν δημιουργεί κίνδυνο
να έλθουν κι άλλοι. Δεν στέλνω το μήνυμα ότι η χώρα έχει χαλαρές διαδικασίες
μαζικής πολιτογράφησης. Δεν μετατρέπω την Ελλάδα σε «μαγνήτη» εισόδου νέων
κυμάτων παράνομων μεταναστών.

Κάνω ό,τι πρέπει να κάνω, αλλά δεν στέλνω αυτό το μήνυμα ούτε στους
δουλέμπορους που καραδοκούν να φέρουν κι άλλες «καραβιές» απελπισμένων,
ούτε στην υπόλοιπη κοινωνία, που ήδη βρίσκεται στα όριά της. Αυτό σημαίνει ομαλή
ένταξη…

Η κυβέρνηση κάνει το ακριβώς αντίθετο:

Σε μια χώρα όπου ήδη τα σύνορα της δεν φυλάσσονται αποτελεσματικά, και που όσοι
έρχονται δεν μπορούν ούτε πίσω να γυρίσουν ούτε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες να
περάσουν, εμείς πάμε να εγκαινιάσουμε πολιτικές μαζικής πολιτογράφησης εκατοντάδων
χιλιάδων!

Στέλνοντας το μήνυμα προς τα έξω να έλθουν πολλοί περισσότεροι.

Και στέλνοντας το μήνυμα προς τα μέσα ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί: θα έλθουν
πολλοί περισσότεροι…

Σε τέτοιες συνθήκες είναι φυσικό να αναπτύσσεται ξενοφοβία.

Δεν είναι καλό. Δεν είναι σωστό. Αλλά είναι αναπόφευκτο…

Κι αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση.

Μιλάει για ξενοφοβία. Καταγγέλλει την ξενοφοβία. Κι είναι η ίδια που πυροδοτεί ακόμα
μεγαλύτερη ξενοφοβία.

Αυτό ακριβώς εμείς προσπαθούμε να αποτρέψουμε.

Η αυτόματη χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά που γεννώνται στην Ελλάδα, όπως την προβλέπει το Σχέδιο Νόμου, έχει δύο προβλήματα:

-- Πρώτον, συμπαρασύρει και τους γονείς τους. Δεν θα παίρνουν ιθαγένεια, με τη
γέννησή τους, μόνο τα παιδιά…

-- Δεύτερο, λόγω αυτής της δυνατότητας, δημιουργείται το «κίνητρο της
εγκυμοσύνης» ως μέσο πολιτογράφησης.

Το γεγονός ότι η ιθαγένεια αφορά μόνο τα παιδιά των νομίμων μεταναστών δεν
λύνει το πρόβλημα. Διότι με την προτεινόμενη ρύθμιση, αν υπάρξει στο μέλλον νέο
κύμα νομιμοποιήσεων, αυτόματα θα παίρνουν και αναδρομική ιθαγένεια τα παιδιά
που γεννήθηκαν ήδη στην Ελλάδα, δίνοντας έτσι το δικαίωμα και στους γονείς τους
να πολιτογραφηθούν.

Βεβαίως, υπό την πίεση της κριτικής που ασκήσαμε στο αρχικό σχέδιο, το τελικό
Νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε είναι «βελτιωμένο» στο σημείο αυτό. Αλλά δεν αρκεί
η μικρή βελτίωση. Γιατί παραμένει ισχυρό το κίνητρο για την προσέλκυση μεταναστών
που θα γεννήσουν στην Ελλάδα και η ιθαγένεια των παιδιών τους θα συμπαρασύρει,
μετά από λίγα χρόνια, την πολιτογράφηση των γονιών.

Κι έτσι η αυτόματη ιθαγένεια γίνεται αληθινός μαγνήτης για τη μαζική είσοδο,
νομιμοποίηση και πολιτογράφηση χιλιάδων νέων παράνομων μεταναστών.

Το θέλουμε αυτό; Όχι!

Γιατί δεν λύνει κανένα κοινωνικό πρόβλημα.

Και γιατί δημιουργεί κοινωνικό πρόβλημα πολύ μεγαλύτερο.

Η ρύθμιση που προτείνουμε εμείς είναι διαφορετική στο εξής:

Τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα αποκτούν το δικαίωμα να πάρουν ιθαγένεια,
όχι αμέσως, αλλά στην ενηλικίωσή τους. Χωρίς άλλες διαδικασίες.

Με δύο μόνο προϋποθέσεις που εξαρτώνται απόλυτα από τα ίδια:

-- Να έχουν τελειώσει την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Πράγμα που τα
εξισώνει εκ των προτέρων με τα υπόλοιπα ελληνόπουλα και τα ενσωματώνει στην
Ελληνική κοινωνία ομαλά, μέσα από την ένταξη στην «ημετέρα παιδεία».

-- Και να εγκαταλείψουν την ιθαγένεια των γονιών τους (εφ’ όσων προέρχονται
από «τρίτες» – μη ευρωπαϊκές χώρες-μέλη της Ένωσης).

Μ’ άλλα λόγια, όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα θα πάρουν ιθαγένεια με την
ενηλικίωσή τους εφ’ όσον το θέλουν.

Αλλά δεν θα πάρουν ιθαγένεια εξ αρχής και οι γονείς τους.

Η ρύθμιση που προτείναμε εμείς, δίνει τη δυνατότητα σε όσα παιδιά έχουν ήδη γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα να αποκτήσουν την ιθαγένεια στην ενηλικίωσή τους. Αλλά η ιθαγένεια των παιδιών με την ενηλικίωση δεν θα συμπαρασύρει την πολιτογράφηση των γονιών από τώρα.

Διευκολύνουμε την ένταξη όσων θέλουν αληθινά να ενταχθούν, αλλά δεν καθιστούμε τη χώρα μας «μαγνήτη» σε νέα κύματα παράνομων μεταναστών.

Και δεν καλλιεργούμε φοβικά ανακλαστικά στην κοινωνία. Είναι μια ρύθμιση ισορροπημένη και δίκαιη.

Στην απάντησή μας προς τον κ. υπουργό των Εσωτερικών για το αρχικό του Σχέδιο, επισημάναμε την ευρωπαϊκή εμπειρία, ιδιαίτερα για τη χορήγηση ιθαγένειας. Αυτό το θεωρούμε πολύ σημαντικό, γιατί η Ευρωπαϊκή εμπειρία είναι θετική και αρνητική. Εμπεριέχει ορθές παρεμβάσεις που αξίζει να μελετήσουμε και να προσαρμόσουμε στη δική μας, την ελληνική πραγματικότητα. Αλλά εμπεριέχει και σφάλματα, που, φυσικά, πρέπει να αποφύγουμε.

Επισήμανα την περίπτωση του Γερμανικού νόμου για την ιθαγένεια, ο οποίος πράγματι ξεπέρασε το «δίκαιο του αίματος» και υιοθέτησε, επί πλέον, το «δίκαιο του εδάφους». Δηλαδή απέδωσε ιθαγένεια στα παιδιά που γεννιούνται στην Γερμανία.

Αν προσέξετε όμως, το γερμανικό νόμο, θα διαπιστώσετε το εξής πολύ ενδιαφέρον: Αν ίσχυε κατά γράμμα στην Ελλάδα, τότε κανένα από τα παιδιά που ήδη έχουν γεννηθεί εδώ δεν θα έπαιρνε ιθαγένεια.

Κι αυτό για πολλούς λόγους. Γιατί, το κυριότερο, ο γερμανικός νόμος δεν είχε αναδρομική ισχύ. Δεν ισχύει για τα παιδιά που είχαν ήδη γεννηθεί όταν ψηφίστηκε, το 1999. Άρχισε να ισχύει για όσα γεννιούνται μετά την ψήφισή του, μετά τις αρχές του 2000.

Το παράδειγμα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, διότι δείχνει ότι ακόμα και χώρες που φαινομενικά χαλαρώνουν τη νομοθεσία τους περί ιθαγένειας, στην πραγματικότητα βάζουν ασφαλιστικές δικλείδες για να αποφύγουν δύο πράγματα: Πρώτον, να μη γίνουν οι ίδιες «μαγνήτες» παράνομης μετανάστευσης. Και δεύτερον, να μην προκαλέσουν αντιδράσεις στον ίδιο το λαό τους, ώστε η ενσωμάτωση των μεταναστών να προχωρήσει ομαλά. Πράγμα που είναι προς το απόλυτο συμφέρον και των ίδιων των μεταναστών.

Ο νόμος αυτός ψηφίστηκε στη Γερμανία, σε μια περίοδο μεγάλης ευημερίας, το 1999, επί Σοσιαλδημοκράτη Καγκελάριου Γκέρχαρτ Σρέντερ. Δεν ήταν ασφαλώς «ακραίος» ή «ξενοφοβικός» ο Σρέντερ. Αλλά έθεσε αυστηρές «δικλείδες».

Αντίστοιχες δικλείδες προτείνουμε κι εμείς. Και μάλιστα, όχι τις ίδιες, αλλά πιο ανοικτές και λιγότερο δρακόντειες.

Το κυβερνητικό σχέδιο στην αρχική του μορφή δεν έθετε καμία δικλείδα ασφαλείας. Στην βελτιωμένη εκδοχή που παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες παραμένει ανεπαρκές. Γι’ αυτό και εξακολουθεί να βρίσκεται έξω από την ευρωπαϊκή λογική.

Καταθέτω το σύνολο του γερμανικού νομοσχεδίου, γιατί φαίνεται ότι ο κύριος υπουργός διάβασε μόνο το προοίμιό του και δεν είδε τις ασφαλιστικές δικλείδες που περιέχει…

Υπάρχει, όμως, και η αρνητική εμπειρία της Ευρώπης. Υποστηρίζει η κυβέρνηση ότι αν δώσουμε ιθαγένεια στα παιδιά θα τα ενσωματώσουμε πιο εύκολα. Αυτή η άποψη κυριάρχησε, πράγματι, σε κάποιες χώρες με μεγάλη αποικιακή παράδοση για κάποια χρόνια.

Όπως, όμως, έδειξαν τα δραματικά γεγονότα στο Λονδίνο και στα προάστια των γαλλικών πόλεων, το 2005, δεν αρκεί η εύκολη ή αυτόματη χορήγηση ιθαγένειας για να ενταχθούν τα παιδιά των μεταναστών. Χρειάζεται και η ψυχολογική ενσωμάτωσή τους, σταδιακά και ομαλά. Πράγμα που προφανώς δεν είχε συμβεί στις χώρες αυτές. Κι αυτό πλήρωσαν οι κοινωνίες τους…

Το πλήρωσαν, κατάλαβαν το σφάλμα τους και τώρα το διορθώνουν:

-- Στη Βρετανία κάνουν στροφή τώρα – επί Εργατικής κυβέρνησης μάλιστα - και διακηρύσσουν των ενσωμάτωση των παιδιών των μεταναστών στη «βρετανικότητα», έννοια άγνωστη ως το 2005.

-- Στη Γαλλία πάνε ένα βήμα πιο πέρα: δημιουργούν υπουργείο Εθνικής ταυτότητας και μετανάστευσης. Επικεντρώνοντας την προσοχή τους στην αναβάθμιση της εθνικής ταυτότητας ως μέσου για την ομαλή ενσωμάτωση των μεταναστών.

-- Ανάλογα και στην Ισπανία, επί Πρωθυπουργίας του Σοσιαλιστή Θαπατέρο, μιλούν για Ισπανικότητα…

Εμείς δεν λέμε τίποτε διαφορετικό: Μιλάμε για ενσωμάτωση των μεταναστών στην ημετέρα παιδεία, δηλαδή την «ελληνικότητα».

Εδώ, όποιον μιλάει για ελληνικότητα κάποιοι τον στέλνουν στην πυρά! Δηλαδή πάμε αντίθετα με όσα ανακαλύπτουν και θεσπίζουν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κεντροδεξιές και κεντροαριστερές.

Κι όταν εμείς υποδεικνύουμε στην κυβέρνηση τη θετική και αρνητική ευρωπαϊκή εμπειρία, μας κάνει και μαθήματα… πολύ-πολιτισμικότητας!

Δεν έχει καταλάβει η κυβέρνηση ότι η πολύ-πολιτισμικότητα είναι ένα ιδεολόγημα που καταρρέει παντού. Και εγκαταλείπεται όπου το υιοθέτησαν, έστω και πειραματικά.

Να διευκρινίσουμε ότι πολύ-πολιτισμικότητα δεν είναι «η ανοχή προς το διαφορετικό». Αν ήταν αυτό θα συμφωνούσαμε όλοι…

Πολύ-πολιτισμικότητα είναι δύο άλλα πράγματα, πολύ επικίνδυνα: Πρώτον έχει ως συνέπεια – έστω και αθέλητη - να αναπαράγονται οι «διαφορετικοί», δηλαδή οι ξένοι μετανάστες, σε γκέτο. Εμείς επιλέγουμε το αντίθετο: Επιδιώκουμε να εντάξουμε τους μετανάστες στην κοινωνία μας και στον Πολιτισμό μας. Θέλουμε να τους ενσωματώσουμε, ώστε να νιώθουν κι εκείνοι και να τους νιώθουν όλοι οι συμπολίτες τους ως μέλη της κοινωνίας, ως Έλληνες. Η ενσωμάτωση είναι η καλύτερη ασπίδα για το ρατσισμό. Η πολύ-πολιτισμικότητα αναπαράγει το ρατσισμό.

Δεύτερον, η πολύ-πολιτισμικότητα διακηρύσσει ότι όλοι οι πολιτισμοί μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά. Αλλά αυτό έχει διαψευστεί. Υπάρχουν πολιτιστικά στοιχεία που δεν μπορούν να συμβιώσουν.

Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η μπούρκα σε μια φιλελεύθερη δυτική κοινωνία.

Δεν γίνεται αποδεκτή η πολυγαμία ή έθιμα που οδηγούν σε βάναυση μεταχείριση της γυναίκας στις δικές μας κοινωνίες.

Γιατί όλα αυτά ακυρώνουν το δικό μας Πολιτισμό.

Δημοκρατικές χώρες της Δύσης βάζουν ήδη φραγμούς σε πολιτισμικά στοιχεία που φέρνουν κάποιοι μετανάστες από τις χώρες καταγωγής τους. Για να μη λειτουργούν αυτοί οι φραγμοί κατασταλτικά, πρέπει το συντομότερο να ενσωματωθούν ομαλά οι μετανάστες και κυρίως τα παιδιά τους, στις βασικές αξίες του δυτικού πολιτισμού.

Δεν μας ενοχλούν οι «διαφορετικότητες» άλλων πολιτισμών. Απλώς επισημαίνουμε στοιχεία ασυμβατότητας που δεν μπορούν να συμβιώσουν με τη δικό μας πολιτισμό. Γι’ αυτό κι όταν έρχονται εδώ πρέπει να αποδέχονται τους κανόνες της δικής μας κοινωνίας, του δικού μας τρόπου ζωής, του δικού μας πολιτιστικού πρότυπου. Κι όχι να προσπαθούν να του επιβληθούν ή να το αλλάξουν. Αυτό ονομάζουμε «ενσωμάτωση». Κι σε αυτό το σημείο διαφέρει η ενσωμάτωση με την πολύ-πολιτισμικότητα.

Θέλουμε τους μετανάστες που επιλέγουν να ριζώσουν στη χώρα μας, να αφήσουν πίσω τους στοιχεία του πολιτισμού τους που είναι ασύμβατα με το δικό μας, να ενταχθούν στην κοινωνία μας, να νιώσουν Έλληνες, να γίνουν Έλληνες μέσω της «ημετέρας παιδείας». Δεν θέλουμε απλώς να «πάρουν τα χαρτιά τους» με συνοπτικές διαδικασίες και να αναπαράγονται ως διαφορετικά γκέτο…

Θέλουμε την ενσωμάτωση των ξένων, για να καταπολεμήσουμε την ξενοφοβία. Για να τελειώσουμε το ρατσισμό.

Δεν θέλουμε τα γκέτο που τροφοδοτούν κι αναπαράγουν το ρατσισμό…

Τέλος, έχουμε και το πρόβλημα με την ψήφο των μεταναστών από μη ευρωπαϊκές χώρες, στις δημοτικές εκλογές. Εδώ αναφερόμαστε σε ένα μέτρο που υιοθετεί η κυβέρνηση, αν και το μέτρο αυτό έχει απορριφθεί από άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις – και μάλιστα από χώρες-πιλότους για τα ζητήματα μετανάστευσης (όπως η Γαλλία μόλις πριν λίγες εβδομάδες).

Γιατί έχει απορριφθεί;

Για ένα απλό λόγο: Διότι η δημοκρατία είναι αδιαίρετη. Και τα βασικά πολιτικά δικαιώματα στα οποία στηρίζεται είναι επίσης αδιαίρετα.

Δεν μπορούν να υπάρχουν πολίτες δύο ταχυτήτων: Κάποιοι που ψηφίζουν παντού και κάποιοι που ψηφίζουν σε ορισμένες εκλογές μόνο.

Κάποιοι που έχουν το δικαίωμα των εκλέγειν και εκλέγεσθαι και κάποιοι – «υποδεέστεροι» - που έχουν μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν, αλλά όχι του εκλέγεσθαι.

Δεν μπορεί κάποιοι να μπορούν να εκλεγούν σύμβουλοι ή πρόεδροι του δημοτικού συμβουλίου ή δήμαρχοι, και κάποιοι άλλοι να μπορούν να εκλεγούν μόνον δημοτικοί σύμβουλοι.

Ούτε είναι δυνατό κάποιος αιρετός αξιωματούχος της τοπικής αυτοδιοίκησης, που διαχειρίζεται πόρους του τόπου μας, να μην μπορεί να ψηφίζει στις εθνικές εκλογές.

Τέτοια ρύθμιση είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει μεγάλες εντάσεις και πολώσεις μέσα στις τοπικές κοινωνίες:

-- Πρώτον, διότι θα υπάρξει μεγάλη καχυποψία ότι η ψήφος των μεταναστών άλλαξε το αποτέλεσμα που θα προέκυπτε, αν ψήφιζαν μόνον οι πολίτες που συμμετέχουν στο εκλογικό σώμα των εθνικών εκλογών.

-- Και δεύτερον, διότι και ανάμεσα στους μετανάστες θα δημιουργηθούν απολύτως δικαιολογημένες πικρίες, γιατί κάποιοι απ’ αυτούς θα εκλέγονται μόνο δημοτικοί σύμβουλοι, ενώ έλληνες πολίτες θα μπορούν να καταλάβουν υψηλότερα αιρετά αξιώματα κι ας έχουν πάρει λιγότερες ψήφους.

Ένα τέτοιο μέτρο, που δημιουργεί πικρίες παντού και καχυποψία πάντων κατά πάντων, δεν βοηθά στην ομαλή ένταξη των μεταναστών. Μάλλον επιτείνει ξενοφοβικά ανακλαστικά.

Δεν είναι δημοκρατική πρόοδος. Είναι δημοκρατική στρέβλωση. Γιατί καθορίζει διακρίσεις ανάμεσα στους πολίτες. Και η δημοκρατία των διακρίσεων παύει να είναι αληθινή δημοκρατία.

Πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν απορρίψει αυτό το μέτρο. Προωθείται εκεί η κανονική σταδιακή πολιτογράφηση των νόμιμων μεταναστών. Που όταν πολιτογραφηθούν παίρνουν όλα τα δικαιώματα του πολίτη. Δεν γίνονται πρώτα πολίτες… «δεύτερης κατηγορίας». Διότι σε μια δημοκρατία δεν υπάρχουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Εμείς συμφωνούμε με τις επιλογές αυτών των χωρών της Ευρώπης. Και διαφωνούμε με την επιλογή της κυβέρνησης, που φαίνεται να ψάχνει ψήφους για τις δημοτικές εκλογές. Την καλούμε να αποσύρει ολοκληρωτικά αυτό το σημείο.

Όχι να αναστείλει την εφαρμογή του για τις μεθεπόμενες εκλογές. Να το αποσύρει τώρα και να το συζητήσουμε, αν επιμένει, μετά της δημοτικές εκλογές.

Για να μην επιβεβαιώσει την καχυποψία που ήδη δημιουργεί, ότι αντιμετωπίζει τέτοια ζητήματα με στενά μικροκομματικά και ψηφοθηρικά κριτήρια.

Της ζητάμε να το αποσύρει, γιατί η χρονική στιγμή εντείνει τις καχυποψίες και πυροδοτεί εντάσεις στη βάση.

Και μετά να το φέρει, εμείς πάλι θα διαφωνήσουμε. Αλλά τουλάχιστον θα έχουμε αποφύγει τα χειρότερα στις τοπικές κοινωνίες.

Φυσικά εξαιρούμε τους ομογενείς. Πιστεύουμε ότι όσοι έχουν κάρτα ομογενούς πρέπει να πολιτογραφηθούν και να πάρουν πλήρη δικαιώματα ψήφου. Αλλά αυτό, φυσικά, μπορεί να ρυθμιστεί χωριστά, κι όχι να εντάσσεται σε νομοθετικές ρυθμίσεις περί ιθαγένειας.

Και δύο τελευταία σημεία που τα θεωρώ κρίσιμα για τη συζήτησή μας.

* Η στρατηγική που προτείνουμε για την ιθαγένεια και την πολιτογράφηση είναι προς το συμφέρον και των ίδιων των μεταναστών. Θέλουμε να τους ενσωματώσουμε ομαλά στην Ελληνική κοινωνία. Να εκμηδενίσουμε την ξενοφοβία, την καχυποψία, την επιφυλακτικότητα της κοινωνίας απέναντί τους.

Η ενσωμάτωση είναι πολύ ευρύτερη έννοια. Απευθύνεται στους ίδιους τους μετανάστες, αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία. Ενισχύει την κοινωνική συνοχή, δεν την κατακερματίζει σε αναρίθμητα γκέτο.

Η ενσωμάτωση έχει ως κεντρικό άξονα την Εκπαίδευση, αλλά εκτείνεται πολύ πέρα από την Εκπαίδευση.

Οι μετανάστες που θέλουν αληθινά να ριζώσουν στην Ελλάδα, καταλαβαίνουν ότι η Νέα Δημοκρατία θέλει να τους εντάξει ομαλά στην ελληνική κοινωνία. Σε αντίθεση προς την κυβέρνηση, η οποία, αν επιμείνει στις θέσεις της, απλώς επιδιώκει να ψηφοθηρήσει σε βάρος τους.

Ομαλή ένταξη των μεταναστών δεν γίνεται όταν δημιουργείται καχυποψία στην υπόλοιπη κοινωνία. Αυτή την καχυποψία θέλουμε να καταπολεμήσουμε. Αυτή την καχυποψία τροφοδοτεί η πολιτική της κυβέρνησης, η οποία θέλει να πολιτογραφήσει τους πάντες, χωρίς να εντάξει κανένα.

Οι μετανάστες που θέλουν να ριζώσουν πραγματικά στην Ελλάδα - κι αυτοί και τα παιδιά τους - παίρνουν την ένταξή τους πολύ σοβαρά. Και γι’ αυτό είναι οι πρώτοι που επιθυμούν ομαλή ένταξη. Όχι βιαστική μαζική πολιτογράφηση.

Θέλουν να ενταχθούν σε μια συνεκτική κοινωνία και να νιώσουν τη θαλπωρή της. Δεν θέλουν να γίνουν ένα «γκέτο νόμιμων», σε μια κοινωνία όλο και πιο ξενόφοβη.

Αυτό που υποστηρίζει και στο οποίο επιμένει η Νέα Δημοκρατία εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των μεταναστών και της Ελληνικής κοινωνίας συνολικά. Και το καταλαβαίνουν οι ίδιοι οι μετανάστες, όπως το διαισθάνεται και η υπόλοιπη ελληνική κοινωνία.

Η πολιτική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας ενώνει τους μετανάστες με την Ελληνική κοινωνία.

Αντίθετα, η πρόταση της Κυβέρνησης πολώνει την ελληνική κοινωνία με αφορμή τους μετανάστες.

Κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.

* Δεν μπορούμε σε τέτοιες δύσκολες στιγμές να πολώνουμε την ελληνική κοινωνία, με τέτοιο τρόπο, σε τέτοιο ζήτημα.

Γι’ αυτό και η Νέα Δημοκρατία θα καταψηφίσει το κυβερνητικό νομοσχέδιο.

Κι όχι απλώς θα το καταψηφίσει, αλλά και θα το καταργήσει όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Και θα εφαρμόσει τη δική της πολιτική, που οδηγεί στην ομαλή ένταξη των μεταναστών. Με ασφαλιστικές δικλείδες, αντίστοιχες προς εκείνες που υιοθετούν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη.

Το αν έχουμε η όχι το θάρρος να στηρίζουμε ορισμένα μέτρα της κυβέρνησης, παραδείγματος χάριν στην Οικονομία, που είναι απαραίτητα για το καλό του τόπου, το έχουμε αποδείξει…

Τώρα θα αντιληφθείτε ότι έχουμε και την αποφασιστικότητα να πολεμάμε μέτρα της κυβέρνησης που βλάπτουν τον τόπο.

Κι η ίδια η κυβέρνηση πρέπει να δείξει ότι η συναίνεση δημιουργεί και στην ίδια ευθύνες: Να ακούει τη φωνή της Κοινωνίας. Να εγκαταλείψει πείσματα και εμμονές. Να λύνει προβλήματα όχι να δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα.

Αν θέλει στήριξη στα δύσκολα πρέπει να μάθει να νομοθετεί με συναίνεση.

Η συναίνεση είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης. Επιβάλλει υποχρεώσεις και στην κυβέρνηση, όχι μόνο στην Αντιπολίτευση.

Σε ό,τι μας αφορά το έχουμε διακηρύξει απ’ αυτό το βήμα κατ’ επανάληψιν:

Δεν θέλουμε την Ελλάδα περίκλειστο φρούριο.

Αλλά δεν θα αφήσουμε ποτέ να γίνει και ξέφραγο αμπέλι…