Κυρίες και κύριοι σύνεδροι,

αισίως φτάσαμε στο Έκτακτο Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ όπου καλούμαστε να
επικυρώσουμε μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές στην πορεία προς την ανάδειξη του
νέου Προέδρου της Οργάνωσης. Καλούμαστε να αλλάξουμε νοοτροπίες, να
επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο καθαρά πολιτικό πεδίο, να κάνουμε ένα
πρωτόγνωρο βήμα για οποιαδήποτε οργανωμένη κομματική νεολαία σε ολόκληρη
την Ευρώπη. Γιατί αυτό ακριβώς είμαστε, μια κομματική νεολαία. Δεν είμαστε ούτε
όμιλος σκέψης, ούτε συμπόσιο σοφών, ούτε κονκλάβιο χαρισματικών όντων που
αποτελούν κάποιο είδος ελίτ.

Διαθέτουμε όμως ορμητικότητα που προέρχεται από την ίδια τη φύση μας, μακρά
ιστορία, σημαντικές κληρονομιές όπως το μεγάλο «ΟΧΙ» που διατρανώσαμε στο
YEPP κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του επίτιμου μέλους της ΟΝΝΕΔ Κορινθίας
Γιάννη Σμυρλή, κριτική σκέψη και καθολικά έχουμε κρατήσει αδιάκοπα τη σημαία
των ιδεών και των αρχών μας ψηλά, τη φλόγα του πυρσού της Νέας Δημοκρατίας
άσβεστη και την αυτονομία της ύπαρξής μας αδιαπραγμάτευτη.

Αρκετοί από εμάς έχουμε κατά καιρούς διαφωνήσει με επιλογές του κομματικού
μας φορέα, έχουμε διατυπώσει ενστάσεις και επιφυλάξεις, αλλά και έχουμε στηρίξει
σε δύσκολες στιγμές την παράταξη, σε στιγμές που η εύκολη κριτική και το να
κατακεραυνώνεις ανθρώπους ήταν της μόδας, έδινε πόντους σε πολιτικό επίπεδο
και καθιστούσε διάφορους αρεστούς σε μεγάλα κομμάτια του ελληνικού λαού.
Πολλοί από εμάς μέσα στις τοπικές μας κοινωνίες αφεθήκαμε να μας χαρακτηρίζουν
«μηχανισμό» από ανθρώπους που απέδιδαν στον όρο υποτιμητικό χαρακτήρα και
απαξίωναν συνεπείς πολιτικές πορείες μιας ολόκληρης σειράς ετών. Αυτός ο
«μηχανισμός» όμως ήταν καλός όταν προετοίμαζε εκδηλώσεις, όταν διατηρούσε
ζωντανές τις τελευταίες ικμάδες πολιτικής παρέμβασης υπέρ της Νέας Δημοκρατίας,
όταν έφερνε εις πέρας οποιαδήποτε αποστολή καλούνταν να επιτελέσει για το
σύνολο της ιδέας της Νέας Δημοκρατίας και όχι για μεμονωμένα στελέχη του
κόμματος.

Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω από κειμένου, όχι γιατί χρειάζεται να κρατήσω
ισορροπίες, αλλά γιατί η σημασία του σημερινού Έκτακτου Συνεδρίου και όσα
διακυβεύονται απαιτούν ολοκληρωμένη άποψη και άρτια προετοιμασία. Όσα
αποφασίζουμε σήμερα συνοδεύονται από μεγάλη ευθύνη, από ένα τεράστιο βάρος
που κυρίως επιφορτίζει την Οργανωτική Επιτροπή που θα διοργανώσει τη διαδικασία
εκλογής. Η ευθύνη όμως βαραίνει και τον καθένα από εμάς γιατί στις περιοχές μας
θα πρέπει να αποδείξουμε ότι έχουμε την ωριμότητα και την ετοιμότητα να
ανταπεξέλθουμε σε ένα τέτοιο εγχείρημα.

Παραμένω σταθερός στη θέση μου ότι η επιτυχία μιας τέτοιας διαδικασίας έγκειται
στο χρονικό διάστημα που έπεται και όχι σε αυτό που προηγείται. Το εγχείρημα δεν
θα έχει πετύχει με μοναδικό κριτήριο το πόσοι θα προσέλθουν στις κάλπες, αλλά και
με κριτήριο το πόσοι θα συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται στην ΟΝΝΕΔ, πόσοι
θα στελεχώσουν τις δομές μας, πόσα στελέχη θα αναδείξουμε στο μέλλον, πόσα
καινούρια τοπικά γραφεία θα δημιουργηθούν σε όλη την Ελλάδα που θα φτάσουν
μετά από κάποιο διάστημα να επιδεικνύουν δράσεις, τομές, παρεμβάσεις, προτάσεις,
ιδέες σε κάθε επίπεδο.

Ειδικά για τις επαρχιακές οργανώσεις δεν μπορεί να αποτελεί μοναδικό κριτήριο η
μαζικότητα, το «πόσα κουκιά θα πέσουν», το πόσα έχουμε να πάρουμε. Εκεί
χρειαζόμαστε ποιότητα στελεχών, παραγωγή ιδεών, διαρκή παρουσία, συνεχή
διεκδίκηση για όλη τη νεολαία, αδιάκοπη προσπάθεια για επικοινωνία με κάθε μέλος
ή κάθε νέο από τη μια άκρη κάθε νομού έως την άλλη. Η ΟΝΝΕΔ Κορινθίας τα
τρία τελευταία χρόνια απέδειξε ότι όλα αυτά είναι εφικτά, ότι όλα αυτά δεν είναι
ουτοπικά, ούτε χρειάζονται τίποτα μεγαλόπνοους σχεδιασμούς. Μεθοδικότητα
χρειάζονται, συνέπεια, όρεξη, μεράκι, έμπνευση. Χρειάζονται ψυχή, σκληρή δουλειά,
αταλάντευτη προσήλωση σε αρχές και αξίες, σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό.
Χρειάζονται στήριξη από τα κεντρικά, χρειάζονται ανθρώπους που θα έχουν τη
διαύγεια να κρίνουν αν γίνεται καλή δουλειά ή όχι, πέρα και έξω από οποιαδήποτε
σκέψη που θα έχει σχέση με συσχετισμούς, με ραγιαδισμούς ή οσφυοκαμψίες.
Γι’ αυτό οφείλω σε αυτό το σημείο να αναφερθώ στον, ευρωβουλευτή μας πλέον,
Γιώργο Παπανικολάου και να μιλήσω χωρίς να κινδυνεύω πια να θεωρηθεί ότι
«ευλογώ γένια» για να κερδίσω κάτι. Οφείλω να σημειώσω ότι διέκρινε από νωρίς
υγιή χαρακτηριστικά στην ΟΝΝΕΔ Κορινθίας και δεν υπέκυψε σε διάφορα
κελεύσματα που τον καλούσαν να συνετίσει «εκείνους τους απείθαρχους νέους»
στις αρχές του 2007. Τέτοιου είδους χαρακτηριστικά ψάχνω στην υποψηφιότητα
που θα με εκφράσει σε αυτή την εκλογική διαδικασία.

Από την τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής μέχρι σήμερα, οφείλω
να σημειώσω σημαντικές αδυναμίες στην Οργάνωση. Αρνούμαι ως στέλεχος της
ΟΝΝΕΔ, ως Πρόεδρος Νομαρχιακής Επιτροπής, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής
να ενημερώνομαι για διάφορες εξελίξεις μέσα από blogs, παραπολιτικές στήλες
και εφημερίδες. Κάθε δημοσίευμα που θίγει οποιονδήποτε υποψήφιο, θίγει κάθε έναν
από εμάς χωριστά και θα βαρύνει την επόμενη μέρα για όποιον και αν εκλεγεί.
Όπως λυπούμαι όταν το κόμμα δεν διαμαρτύρεται έντονα για πρωτοσέλιδες
καταχωρίσεις που ξεφτιλίζουν την προσωπικότητα ενός πρώην Πρωθυπουργού και
δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική, το ίδιο λυπούμαι όταν το πεδίο της
ηλεκτρονικής ενημέρωσης έχει μετατραπεί σε πεδίο αλληλοεξόντωσης. Και σε αυτό
το σημείο θέλω να πω το εξής. Αν είχαμε εμφανίσει την ίδια κινητικότητα στο
διαδίκτυο όπως αυτή που παρατηρούμε τους τελευταίους μήνες, κατά τη διάρκεια
της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα είχαμε φτάσει σήμερα στα σημεία
που έχουμε φτάσει. Αφήσαμε για πολύ καιρό μόνους τους πολλούς που ήθελαν
να κάνουν κακό στον Καραμανλή και στην κυβέρνηση της Ν.Δ.. Υπήρξαμε άφαντοι
τη στιγμή που είχε στηθεί ένα ολόκληρο πανηγύρι φρεγατών, ναυαρχίδων και
δορυφόρων λάσπης και γκεμπελικών μεθόδων που διαστρέβλωναν συστηματικά
την αλήθεια και καθιστούσαν άκυρη οποιαδήποτε προσπάθεια γινόταν.

Απλά παραδείγματα. Ποιοι φοιτητές και απόφοιτοι έμαθαν ότι η Νέα Δημοκρατία
ήταν εκείνη που έπειτα από 20 ολόκληρα χρόνια ενεργοποίησε τη διαδικασία
έκδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, μέσω των ΣΑΠΕ
και ΣΑΤΕ και προχώρησε στην έκδοση προεδρικών διαταγμάτων ; Πόσοι έμαθαν
ότι η Ν.Δ. έκανε νόμο τα μεταπτυχιακά των ΤΕΙ, μια διεκδίκηση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ
εδώ και δεκαετίες ; Πόσοι στηρίξαμε ενεργά την αξιολόγηση μέσα στα ανώτατα
ιδρύματα και πως ανταποκριθήκαμε συνδικαλιστικά στις νέες απαιτήσεις ; Εδώ
προφανώς αναφέρομαι σε μαζικότητα και όχι σε μεμονωμένες οντότητες.

Δεν θέλω να σας κουράσω, αλλά σήμερα είναι μια μέρα που καλούμαστε να πάρουμε
μια μεγάλη απόφαση. Και αυτό δε μπορεί να γίνει αβίαστα. Δε μπορεί να γίνει χωρίς
να περιγραφεί ξεκάθαρα το πού πάμε. Δε μπορούμε να τοποθετούμαστε υπέρ του
ενός ή του άλλου υποψηφίου χωρίς να ξέρουμε τις διαδικασίες που θα ακολουθηθούν,
όχι για να επιλέξουμε τη σωστή - εντός εισαγωγικών - πλευρά, αλλά για να
ξεκαθαρίσουμε με ποιους όρους θα διεξαχθεί αυτή η πρόκληση. Για να ξέρουμε
τη βαρύτητα που θα έχει η ψήφος κάθε ΟΝΝΕΔίτη, για να ξέρουμε τι θα
αντιμετωπίσουμε οργανωτικά. Γιατί άσχετα με την επιλογή του καθενός, τη
διαδικασία θα την τρέξουμε εμείς, θα την οργανώσουμε εμείς και εμείς οι ίδιοι θα
είμαστε υπόλογοι αν δώσουμε προς τα έξω μια εικόνα ανάλογη με εκείνη των
ιπτάμενων καρεκλών και των μετακινούμενων μαύρων σακουλών που έδωσαν
στο παρελθόν άλλοι.

Φίλες και φίλοι, σήμερα αποφασίζουμε να ανοίξουμε την ψυχή μας στην κοινωνία,
αποφασίζουμε να καλέσουμε όλες τις νέες και όλους τους νέους να επιστρέψουν
στην πολιτική όχι για να ρίξουν το κουκί τους, αλλά για να επενδύσουν στην ΟΝΝΕΔ
τα όνειρά τους, να βρουν ένα φιλόξενο χώρο διαμόρφωσης ιδεών και θέσεων, να
νιώσουν την αξία της συμμετοχής, να βγουν από τη θέση του επιβάτη και να μπουν
σε εκείνη του οδηγού. Δεν αποφασίζουμε για τον αν θα κάνουμε την ΟΝΝΕΔ πεδίο
εφαρμογής της «λαοκρατίας», αλλά για το αν θα καταφέρουμε να
χρησιμοποιήσουμε εποικοδομητικά την έννοιες της συμμετοχής, της
ανατροφοδότησης, της συμπόρευσης μέσα στη δύσκολη αρένα της πολιτικής.
Η ευθύνη μας είναι πολύ μεγάλη γιατί μέσα σε τέτοιους όρους μπορούν πολύ εύκολα
να παρεισφρήσουν έννοιες όπως ο ολοκληρωτισμός, οι αποκλεισμοί, ή ακόμα ακόμα
και αυτό που πολλές φορές αποκαλούμε «το δίκαιον της μάζας».

Η πολιτική έχει ανάγκη από ανθρώπους που θα μπορούν να εμπνεύσουν, που θα
μπορούν να συνθέσουν, που θα μπορούν να συμπορευτούν. Που θα μπορούν να
ακούσουν περισσότερο, να τσαλακώσουν ή ακόμα και να βγάλουν τα κουστούμια
τους. Που θα μπορούν να παραδειγματίσουν και να λειτουργήσουν όσο το δυνατόν
περισσότερο ως ασπίδα προς την οργάνωση που εκ των ουκ άνευ δεχόταν, δέχεται
και θα δέχεται κάθε είδους επιθέσεις. Πιστέψτε με, γι’ αυτό έχω πικρή εμπειρία. Τότε
λοιπόν θα πρέπει όλοι μας να έχουμε δυνατή διάθεση και δεν θα πρέπει να έχουμε
την παραμικρή αμφιβολία στο να σταθούμε πίσω από τον Πρόεδρο που θα βάλλεται
όπως πράξαμε όταν κάτι αντίστοιχο έγινε εναντίον του Γιώργου Παπανικολάου.

Κυρίες και κύριοι,

η οργάνωση αποφάσισε το προσυνέδριο στο οποίο η Κορινθία εντάσσεται
γεωγραφικά να γίνει στην Πάτρα. Εκεί θα αναπτύξω – ως οφείλω – συγκεκριμένες
προτάσεις και θέσεις για όσα έχουμε μπροστά μας και για το πώς αντιλαμβάνομαι τα
πράγματα στην τρέχουσα περίοδο.

Σήμερα όμως θέλω να αδράξω την ευκαιρία και να ζητήσω συγκεκριμένες απαντήσεις
επί κάποιων συγκεκριμένων θεμάτων που θεωρώ κομβικά. Αυτό το διάστημα
υπόκωφα η κυβέρνηση διατείνεται ότι συνδιαλέγεται για το πολύ κρίσιμο θέμα του
EQF, του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων. Πολύ λίγοι ακόμη και
σε συνδικαλιστικό επίπεδο έχουν γνώση επί του θέματος. Ακόμη λιγότεροι είναι
εκείνοι που γνωρίζουν ότι διέρρευσαν κυβερνητικά έγγραφα που ουσιαστικά
ενταφιάζουν τα ΤΕΙ. Σήμερα λοιπόν από τους υποψηφίους, εμένα δε μου αρκούν
γενικόλογες τοποθετήσεις για τα ΤΕΙ, τα επαγγελματικά τους δικαιώματα και την
ένταξή τους σε κάποιο επίπεδο του EQF. Ζητώ συγκεκριμένη απάντηση. Συμφωνούν
με τη διαφαινόμενη ένταξη των ΤΕΙ στο επίπεδο 5 ; Αν όχι, προτίθενται να
υποστηρίξουν την πολιτική που ακολουθήσαμε ως παράταξη όταν ήμασταν
στην κυβέρνηση και με το νόμο 3549/2007 τα ΤΕΙ εντάχθηκαν οριστικά και
αμετάκλητα στην ανώτατη εκπαίδευση ; Επί του ίδιου ζητήματος θα πρέπει
να ξέρετε ότι επαγγελματικά δικαιώματα χωρίς επιμελητηριακό φορέα που θα
τα αποδίδει, αντιστοιχούν σε κενό γράμμα. Μπορεί το ΤΕΕ να αποτελέσει αυτόν
τον επιμελητηριακό φορέα ή μήπως πρέπει να ιδρυθούν και άλλοι σε
ταλαιπωρημένους κλάδους όπως είναι αυτός της πληροφορικής ; Τέλος, θα
ήθελα συγκεκριμένη απάντηση για το πώς είναι δυνατόν ένας απόφοιτος ΤΕΙ να
μπορεί να κάνει μεταπτυχιακά και διδακτορικό, αλλά να μη μπορεί να γίνει
προϊστάμενος στο δημόσιο τομέα. Σύμφωνα με το νόμο που προανέφερα, ποιο
είναι το νόημα να υπάρχουν πλέον διαφορετικές μισθολογικές βαθμίδες μεταξύ
ΠΕ και ΤΕ ;

Σε πολλούς αυτά τα θέματα μπορεί να μοιάζουν δευτερεύοντα, όμως αν θέλουμε
να λέμε ότι επιστρέφουμε στην πολιτική, αυτά τα θέματα θα κληθούν να
επεξεργαστούν μέσα και έξω από τα αμφιθέατρα οι συνδικαλιστές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
Και αν θέλουμε να μιλάμε για ενιαία ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, κάτι που με βρίσκει απόλυτα
σύμφωνο και γνωρίζετε ότι έχει αποτελέσει εισήγησή μου εδώ και πολύ καιρό,
αυτά τα θέματα θα πρέπει να τα έχουμε ξεκαθαρίσει μέσα στην οργάνωσή μας
προτού πάρουμε θέσεις στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Και αυτά είναι θέματα στα
οποία θα δείξουμε αν έχουμε πράγματι ταλέντο στη σύνθεση ή αν απλώς μιλούμε
για σύνθεση επειδή ακούγεται ωραία σαν λέξη.

Τελειώνω λέγοντας σύντομα τα εξής. Παρακολουθώ με αγωνία και ενδιαφέρον
όσα γίνονται στην παράταξή μας τον τελευταίο καιρό. Ομολογώ ότι προσπαθώ
να εντρυφήσω σε αυτό που ονομάζουμε «νέα μεταπολίτευση» ή «νέα Νέα
Δημοκρατία». Έχει χρειαστεί πολλές φορές στην προσπάθειά μου αυτή να ανατρέξω
στην εκδήλωση που έκανε η ΟΝΝΕΔ, με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του
Πολυτεχνείου, στις 13 Νοεμβρίου του 2008 στην Αθήνα, με τίτλο «Προς Νέα
Μεταπολίτευση; Όταν οι έννοιες "εθνική ανεξαρτησία" και "λαϊκή κυριαρχία"
ακούγονται πιο επίκαιρες από ποτέ.». Και έχω βρει απαντήσεις σε πολλές απορίες
μου να πω την αλήθεια. Είχε πει τότε ο κος Χρύσανθος Λαζαρίδης «οι παλαιότερες
γενεές από τη δική του αναρωτιόνταν και έψαχναν γιατί ηττήθηκαν σε πολέμους ή
άλλες περιπτώσεις, ενώ η δική του γενιά σε πολύ νεαρή ηλικία ήταν ήδη νικήτρια,
είχε ανατρέψει ένα καθεστώς και τα παιδιά πολύ νωρίς έγιναν ήρωες στα μάτια
των γονιών τους. Αυτό επέφερε ένα σοκ στους αυθεντικούς πρωταγωνιστές οι
οποίοι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν απόλυτα επιτυχώς αυτή την κατάκτησή
τους».

Η δική μας η γενιά σήμερα είναι επίσης μια γενιά που μέσα από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έμαθε
εδώ και πολλά χρόνια να δίνει μάχες και να τις κερδίζει. Είναι μια γενιά που
γαλουχήθηκε με τον ριζοσπαστικό κοινωνικό φιλελευθερισμό της παράταξης που
ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Θέλω να έχετε πάντα στο νου σας, όπως το
είχε και ο ιδρυτής μας, ότι οι κίνδυνοι που μπορεί να επιβάλουν μια «νέα
μεταπολίτευση» δεν εξαφανίζονται ποτέ. Οι κίνδυνοι των ολοκληρωτισμών μπορεί
να είναι διαφορετικοί από εκείνους της δεκαετίας του 60, αλλά ο κίνδυνος υπάρχει
πάντα και φωλιάζει κάτω από κάθε τι εμείς - ειδικά οι νέοι - τείνουμε να θεωρούμε
αυθεντία. Όταν λοιπόν συζητούμε για το άσυλο, δεν θα πρέπει να έχουμε στο νου
μας το πού κατάντησε, αλλά στο γιατί χρειάστηκε να υπάρχει. Είναι πολύ
προτιμότερο να διορθώνουμε δομές και όρους, παρά να καταργούμε. Μην την
πατήσουμε λοιπόν σαν εκείνους από τη γενιά του Πολυτεχνείου που ξέχασαν
την εκκίνησή τους και γλυκάθηκαν από την εξουσία και τα Υπουργεία και εν τέλει
μερικοί έγιναν πολύ χειρότεροι από εκείνους που πολεμούσαν.

Είχε πει επίσης ο κος Λαζαρίδης σε εκείνη την εκδήλωση ότι «οι σημερινοί 50άρηδες
δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη». Τώρα είναι η δική μας ώρα να
αποδείξουμε ότι οι σημερινοί νέοι μπορούν ώριμα και με ορμή να σταθούν στο
πολιτικό προσκήνιο της χώρας και να δείξουν μια διαφορετική κουλτούρα
δημοκρατίας και πολιτικής δράσης. Γιατί φίλες και φίλοι, δημοκρατία δε σημαίνει
απλώς και μόνο «ψηφίζω». Είναι πολλά περισσότερα.

Ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να με ακούσετε. Εύχομαι σε όλους τους
υποψηφίους καλό και εποικοδομητικό αγώνα, καλή επιτυχία. Εύχομαι να μας
οδηγήσουν σε διαδρομές σαν αυτές που σας προανέφερα. Εύχομαι να πάνε την
ΟΝΝΕΔ ακόμη πιο μπροστά από εκεί που έχει πάει μέχρι σήμερα. Σε λίγες ημέρες
στην Πάτρα θα είμαι ακόμη πιο συγκεκριμένος. Καλές εργασίες στην οργανωτική
επιτροπή με περισσότερη ενημέρωση και μεγαλύτερη εξωστρέφεια. Καλή δύναμη
στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις επερχόμενες εκλογές. Όλοι μαζί, γροθιά μπορούμε, θέλουμε,
αξίζουμε περισσότερα. Χαμογελάμε στο αύριο με τις στιγμές της ελπίδας να είναι
σαν αυτές που ζούμε σήμερα, σαν αυτές που ευελπιστώ ότι μας περιμένουν
μπροστά μας.

Στηρίζω τις προτεινόμενες αλλαγές στο καταστατικό μας, διατηρώντας μερικές
από τις επιφυλάξεις που προανέφερα και ανέλυσα διεξοδικά.

Ευχαριστώ.