Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του Ά70. Σε ένα αμφιθέατρο αμήχανο, βιαστικό και αγχωμένο. Σε ένα Πανεπιστήμιο γεμάτο μεγάλες σημαίες, παντελόνια καμπάνα, έντονες μνήμες, μακριές φαβορίτες και παθιασμένες φωνές. Σε μια εποχή που ήταν αδιανόητο κάθε τι που είναι σήμερα αυτονόητο, η ΔΑΠ ΝΔΦΚ στάθηκε στην πρωτοπορία και έκανε τη διαφορά.

Σε μια εποχή που οι έννοιες πολιτικοποίηση και συμμετοχή έκαναν κλικ, που η αριστερά έγινε μόδα και νεανικά μυαλά γεννούσαν καταιγιστικά πάσης φύσεως ιδέες, η ΔΑΠ επέμενε στις προτάσεις της και σήμερα περήφανοι τις βλέπουμε να υλοποιούνται, να γίνονται ευρέως αποδεκτές.

Σε αυτή τη γενιά συμμετείχαν άνθρωποι που σήμερα οδηγούν τη χώρα από κυβερνητικές θέσεις ένα βήμα εμπρός. Με τη συναίνεση και την εντολή της κοινωνίας. Κι εμείς που στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ λαμβάνουμε την πολιτική τους παρακαταθήκη, τη δική μας ανεκτίμητη πολιτική κληρονομιά, περήφανοι προσπαθούμε να φανούμε αντάξιοι στο δρόμο που αυτοί όρισαν. Με επιλογές ανιδιοτελείς, ρεαλιστικές, αμιγώς κοινωνικές, αποφάσεις δύσκολες, στηρίζουμε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όπως έκαναν κι αυτοί σε περιόδους μεγάλων, ιστορικών και δικαιωμένων πλέον επιλογών.

Όταν ο Τζίμης Πανούσης τραγούδησε στο «Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» (απόσπασμα μπορείτε να ακούσετε από το soundtrack της ιστοσελίδας): Βάρα μας Μαλάμη, είμαστε μαζοχιστές (Ο Αντώνης Μαλάμης, ιστορικό στέλεχος της ΚΝΕ τότε, φέρεται επικεφαλής «ΚΝΙτικου σώματος» που επέβαλε την τάξη. Δημοκρατικά!), η ΔΑΠ πρότεινε τη σύσταση Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών προκαλώντας και μόνο στο άκουσμα της πρότασης πλήθος καταλήψεων. Προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών Erasmus – Socrates, αξιολόγηση, νόμος πλαίσιο, ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, νέος τρόπος διάθεσης συγγραμμάτων, νομική αποσαφήνιση του ασύλου είναι αυτά που εμείς καταφέραμε. Και όταν κάποιοι αντέδρασαν, με σεβασμό στην αντίθετη άποψη και αποτροπιασμό στις ακρότητες δώσαμε την πιο δημοκρατική απάντηση μας. Πρώτη φορά φέτος σε όλη την Ελλάδα συμμετείχαν στις φοιτητικές εκλογές 170.000 φοιτητές. Και η ΔΑΠ, πρώτη όπως αναμενόταν, είναι πλέον η πρώτη φοιτητική νεολαία που αυξάνει τα ποσοστά της σε περίοδο που ο πολιτικός της φορέας είναι στην κυβέρνηση.

Σε αυτούς τους ανθρώπους που με αγωνία, κόπο, θυσία και στέρηση καμιά φορά, με δουλειά και ξύλο στις έντονες εκείνες εποχές συνέβαλαν για να είναι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ πρώτη από το 1987 οφείλουμε ως ΔΑΠίτες ένα ευχαριστώ. Είναι αυτοί που κρίθηκαν από μια ολόκληρη γενιά με απαιτητικούς κριτές και κέρδισαν την εμπιστοσύνη της.

Και τώρα καλούνται να ορίσουν τα βήματα μας με σύνεση, αξιοπρέπεια, σεβασμό σε όλους όπως πάντα.  Χωρίς να τσαλακώνουμε το χαρτί της ιστορικής μας διαδρομής,  και ασφαλώς χωρίς να σβήνουμε την πολιτική μας μνήμη, τώρα είναι η ώρα να κινηθούμε ως πολίτες με μετριοπάθεια. Εικόνες υπερβολής και εξαλλοσύνης ειδικά μέσα στα πανεπιστήμια, απΆ όπου κι αν προέρχονται, δεν μας ταιριάζουν.

Στην ΟΝΝΕΔ θεωρούμε ότι τώρα είναι η ιστορική ευθύνη της Νέας Δημκρατίας να ανατρέψει τους φόβους αυτούς, να σταθεί δίπλα σε όσους πολίτες ανησυχούν. Να ακούσουμε κι εμείς αυτά που έχουν να πουν. Να εργαστούμε μαζί τους, κι όχι εναντίον τους. Γιατί την Ελλάδα που θα δημιουργήσουμε θα την κληρονομήσουν και όσοι σήμερα ασφυκτιούν μέσα σε αυτήν. Θέλουμε η Ελλάδα που φτιάχνεται να είναι από όλους, για όλους.