Με μεγάλη χαρά απευθύνομαι σήμερα σε εκπροσώπους της Ελληνικής Ναυτιλίας.
Ενός κλάδου που αντέχει σε δύσκολες εποχές, ανθεί σε καλές συγκυρίες και βοηθά
την Ελλάδα και στα δύσκολα και στα καλά χρόνια.

Η Ελληνική Ναυτιλία είναι το μεγαλύτερο αναπτυξιακό επίτευγμα της σύγχρονης
Ελλάδας!

Είναι πρώτη σε παγκόσμια κλίμακα κι αυτή η πρωτιά της δεν είναι τωρινή και
συγκυριακή. Είναι διαχρονική. Αποδείχθηκε ανθεκτική στο χρόνο. Άρα είναι πια
αδιαμφισβήτητη.

Η Ελληνική Ναυτιλία διακινεί το 20% περίπου των παγκόσμιων θαλάσσιων
μεταφορών. Συνεισφέρει από 15 δισεκατομμύρια ευρώ, σε περιόδους σχετικής
ύφεσης του θαλασσίου εμπορίου, μέχρι και 20-21 δισεκατομμύρια ευρώ σε καλές
περιόδους της αγοράς.

Κι αυτό αποτελεί μοναδική ενίσχυση του ισοζυγίου πληρωμών της Ελλάδας, που
αποτελεί πάντα την χρόνια «Αχίλλειο πτέρνα» της Οικονομίας μας.

Που όμως οφείλεται αυτό το μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας;
Πιστεύω σε πέντε λόγους…

Εσείς ασφαλώς τους γνωρίζετε πολύ καλύτερα από όλους. Αλλά εγώ οφείλω εδώ
να τους αναγνωρίσω δημόσια, διότι στη χώρα μας, έχουμε μάθει να γκρινιάζουμε
για τα ελαττώματα και τα στραβά, αλλά δεν έχουμε συνηθίσει να αναγνωρίζουμε
όσα μας δίνουν υπερηφάνεια και κουράγιο…

* Πρώτον, λοιπόν, η ναυτοσύνη ταυτίζεται σχεδόν με την Ελληνικότητα
δημιουργώντας μόνιμο συγκριτικό πλεονέκτημα. Η Ελλάδα γεννιέται μυθολογικά
με την Αργώ και τα Ομηρικά έπη. Δηλαδή γεννιέται σαν έπος και σαν τραγωδία
και σαν νόστος και σαν αέναος αγώνας για αρετή και προκοπή, πάνω στα κύματα.

Γεννιέται ακόμα, ιστορικά με τις αποικίες των αρχαίων πόλεων και την θαλάσσια
ηγεμονία της Αρχαίας Αθήνας.

Στην Ελληνική γλώσσα διατυπώθηκε στο τέλος του 5^ου προ Χριστού Αιώνα το
αξεπέραστο εκείνο «μέγα το της θαλάσσης κράτος». Το διατύπωσε ο Θουκυδίδης.
Το ανακάλυψε μετά από 2300 χρόνια ο Αμερικανός Ιστορικός και θεωρητικός της
Ναυτικής Ισχύος Άλφρεντ Θάγιερ Μάχαν, εκεί γύρω στα 1895.

Και από τη συζήτηση εκείνη που ξεκίνησε ο Μάχαν ξεπήδησε όλη η θεωρία για
τα σύγχρονα γεωπολιτικά δόγματα.

Η Ελλάδα αναγεννήθηκε στους νεώτερους χρόνους, ξανά μέσα από την ναυτική
ισχύ των «καραβοκύρηδων», που προετοίμασαν την Παλιγενεσία.

Κι αναγεννήθηκε, για μία ακόμα φορά, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη
Ναυτιλία της και πάλι, κατακτώντας τότε - και διατηρώντας έκτοτε – την πρώτη
θέση διεθνώς.

Πολλές αρετές έχει ο Έλληνας. Από τις πιο αναλλοίωτες και πιο διαχρονικές είναι η
ναυτοσύνη. Η καλή μοίρα της Ελλάδας.

* Δεύτερον, η εξωστρέφεια συμπίπτει με τη φύση της Ναυτιλιακής επιχείρησης.
Σε ένα σύγχρονο ανοικτό κόσμο δεν υπάρχει ανάπτυξη χωρίς εξωστρέφεια και
ανοικτούς ορίζοντες. Αν υπήρχε σήμερα μαντείο των Δελφών, είναι βέβαιο ποιος
θα ήταν ο χρησμός του: Η Ελλάδα θα γίνει μεγάλη δύναμη, μόνο αν πάψει να
θεωρεί τον εαυτό της ομφαλό της γης. Δηλαδή με εξωστρέφεια. Κι ο κυριότερος
τρόπος να επιτύχει τέτοια εξωστρέφεια είναι με τη Ναυτιλία.

* Τρίτον, οι ναυτιλιακές μας επιχειρήσεις λειτουργούν αναγκαστικά σε μια
παγκόσμια, σχεδόν τέλεια, ανταγωνιστική αγορά. Ανταγωνιστική απ’ όλες τις
πλευρές. Και όσον αφορά την διαχείριση του κόστους. Και όσον αφορά την
αναζήτηση και εκμετάλλευση ευκαιριών.

Η Ναυτιλία μας απέδειξε ότι όχι μόνο μπορούμε να επιβιώνουμε σε συνθήκες
διεθνούς ανταγωνισμού. Αλλά μπορούμε και να κυριαρχούμε…

* Τέταρτον, η παγκόσμια Ναυτιλία περνάει συνεχείς κυκλικές διακυμάνσεις.
Πράγμα που απαιτεί τεράστια προσαρμοστικότητα: στις υφέσεις για να αντέχει,
στις ανοδικές φάσεις για να κερδίζει παραπάνω από το χαμένο έδαφος. Και για
να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες και στις καλές και στις κακές εποχές.

Αυτή η προσαρμοστικότητα είναι από τις σπάνιες αρετές ανταγωνιστικότητας.
Κι όπως έχει αποδειχθεί, η προσαρμοστικότητα της Ελληνικής Ναυτιλίας είναι
απαράμιλλη.

Όλα τα προηγούμενα – εξωστρέφεια και προσαρμοστικότητα - συνοψίζονται σε
μια λέξη:

Την Ανταγωνιστικότητα!

Η Ανταγωνιστικότητα είναι αυτό που κυρίως λείπει από το μοντέλο ανάπτυξης
της Ελληνικής Οικονομίας.

Η Ανταγωνιστικότητα είναι αυτό που υπάρχει αποδεδειγμένα και με το παραπάνω
στην Ελληνική Ναυτιλία.

Ίσως γιατί δεν χρειάζεται το Ελληνικό κράτος…

Αναπτύσσεται χωρίς αυτό και πέρα από τα όριά του.

Ανταγωνιστικότητα είναι το κεντρικό μήνυμα και της δικής μας παραταξιακής
στρατηγικής.

Για πολλά χρόνια, όταν με ρωτούσαν πως θα συμπύκνωνα το πολιτικό μου
μήνυμα σε δύο λέξεις απαντούσα: Ανταγωνιστικότητα παντού!

Τώρα αυτές οι δύο λέξεις έχουν γίνει σημαία της ιδεολογίας μας.

Κι όταν μας λένε ότι η Ελλάδα είναι πολύ μικρή ή πολύ «καθυστερημένη» ή πολύ
«κακομαθημένη» για να γίνει ανταγωνιστική, απαντάμε με τέσσερις λέξεις:

Δέστε την Ελληνική Ναυτιλία!

Εσείς είστε το παράδειγμα και η απόδειξη, ότι η ανταγωνιστικότητα είναι μέσα
στη φύση του Έλληνα. Η ανταγωνιστικότητα είναι το σύγχρονο όνομα αυτού που
παλιά λέγαμε «δαιμόνιο» του Έλληνα.

Που ανθίζει έξω από την Ελλάδα και μαραζώνει μέσα στην Πατρίδα του…

Εσείς είστε το παράδειγμα που επικαλούμαστε και που δίνει κουράγιο σε όσους
από μας πιστεύουμε ότι η ανταγωνιστικότητα μπορεί να ανθίσει κάποια στιγμή και
μέσα στην Ελλάδα…

Δίχως την Ανταγωνιστικότητα, ούτε την κρίση μπορούμε να αντιμετωπίσουμε
ούτε τη βιώσιμη Ανάπτυξη μπορούμε να θεμελιώσουμε, ούτε θέσεις απασχόλησης
θα δημιουργήσουμε, ούτε την ανεργία θα καταπολεμήσουμε, ούτε το ισοζύγιο
τρεχουσών συναλλαγών μπορούμε να στηρίξουμε, ούτε τα ελλείμματά μας θα
μειώσουμε, ούτε τα χρέη μας θα ελέγξουμε.

Η έμφαση στην ανταγωνιστικότητα είναι υψίστη προτεραιότητα σε κάθε εποχή.

Αλλά ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης, όπως τη τωρινή, όταν η χώρα αντιμετωπίζει
δραματικές δημοσιονομικές ανισορροπίες και πρόβλημα υπερχρέωσης, η
ανταγωνιστικότητα είναι υψίστη προτεραιότητα.

Φίλες και φίλοι,

Πέρα από την ανταγωνιστικότητα το μοντέλο λειτουργίας και ανάπτυξης της
Ναυτιλίας μας διαχρονικά αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχές, κι από μια σειρά άλλα
εξειδικευμένα κριτήρια: από τη μεγέθυνσή της, από την εξειδίκευσή της, από την
υγιή οικονομική της κατάσταση, αλλά κι από άλλα ποιοτικά στοιχεία της, κυρίως
από την ηλικιακή σύνθεση του στόλου της, που σήμερα είναι πια καλύτερη από
τον μέσον όρο ηλικίας του παγκοσμίου στόλου.

Η Ναυτιλία μας έχει σύγχρονα πλοία, μοντέρνας τεχνολογίας, όπως απαιτείται στις
άκρως εξειδικευμένες ανάγκες του σύγχρονου θαλάσσιου εμπορίου.

Κι έτσι η Ναυτιλία μας επέδειξε ταχύτητα δράσης, αποτελεσματική διαχείριση του
κόστους και ικανότητα διαπραγμάτευσης σε παγκόσμια κλίμακα, λειτουργώντας
μέσα σε ένα πλαίσιο υποχρεώσεων που διαμορφώνονταν από την ελληνική Πολιτεία,
αν και όχι πάντοτε σε σταθερή βάση.

Το επιτυχές αυτό μοντέλο έχει υιοθετηθεί, απ’ όλες σχεδόν τις ανταγωνίστριες
χώρες.

Στο σημείο αυτό, πρέπει να τονίσω, ότι το «γαλάζιο» της ναυτιλιακής ανάπτυξης
συνυπάρχει και στηρίζει και τη λεγόμενη «πράσινη» ανάπτυξη.

Αναφέρω ενδεικτικά τις προσπάθειες για καθιέρωση από τον IMO ( International
Maritime Organization ) στόχων μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου
από τα πλοία, τα θέματα ασφαλούς ανακύκλωσης των παλαιών πλοίων και τα
θέματα προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, στα οποία είναι πρωταγωνιστικός
ο ρόλος της HELMEPA .

Βέβαια, η Ελληνική Ναυτιλία εξακολουθεί να έχει σοβαρά θέματα να αντιμετωπίσει
προκειμένου να διατηρήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα.

* Όπως η προσπάθεια προσέλκυσης νέων στο ναυτικό επάγγελμα, αλλά και η
εξασφάλιση της άρτιας εκπαίδευσής τους, έτσι ώστε οι νέοι ναυτικοί να αποκτήσουν
βαθειά γνώση των νέων τεχνολογιών, ιδιαίτερα αυτών που ενσωματώνονται στα
νέο-κατασκευαζόμενα πλοία. Για την καλύτερη εκμετάλλευση των τεχνολογικών
καινοτομιών, αλλά και για την ασφαλέστερη πλεύση τους, με ταυτόχρονα
αποτελεσματική προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

Εδώ κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα οφείλουν να βοηθήσουν, γιατί η Ναυτιλία
είναι βιομηχανία που βασικά δεν παράγει ανέργους. Και η ζήτηση ναυτικών με
καριέρα στελεχών παραμένει υψηλή.

Το Κόμμα μας καλεί όλους τους φορείς να υποβάλουν προτάσεις, σκέψεις και
ιδέες και με πρωτοβουλία μας θα ορίσουμε ημερίδα, στην οποία πρωτίστως θα
καλέσουμε το Ναυτιλιακό κόσμο. Και όπου θα επιδιώξουμε να συγκεραστούν οι
απόψεις και να διαμορφωθεί πλαίσιο Ναυτιλιακής εκπαιδευτικής πολιτικής,
κοινό πλαίσιο που θα το προωθήσουμε στην Κυβέρνηση σήμερα, ή στη δική μας
κυβέρνηση όταν έλθει η σειρά μας να κυβερνήσουμε.

Προσέξτε, οι ναυτικοί στη χώρα μας κάθε χρόνο περιορίζονται αριθμητικά και με
δυσκολία οι υπάρχουσες Ακαδημίες ναυτικής εκπαίδευσης συμπληρώνουν τον
αριθμό των σπουδαστών τους, αναγκαζόμενες τις περισσότερες φορές να
χαμηλώσουν τη βαθμολογία εισαγωγής. Αν ο αριθμός των εισακτέων κάθε
χρόνο πλησιάζει τους 1300, συμπεριλαμβανομένων ασφαλώς και των γυναικείων
στελεχών, οι διαρροές είναι τόσο μεγάλες – για να το πω διαφορετικά, εκείνοι
που πραγματικά θέλουν να συνεχίσουν είναι τόσο λιγότεροι – ώστε ο αριθμός
των νέων που παραμένουν στο ναυτικό επάγγελμα να περιορίζεται κάθε χρόνο
στους 500-600. Το πρόβλημα αυτό γίνεται τεράστιο γιατί οι Έλληνες ναυτικοί
δεν υπερβαίνουν σήμερα τους 10 χιλιάδες, όταν οι απαιτήσεις της Ναυτιλίας
των 3900 ελληνόκτητων πλοίων είναι υπέρ-πολλαπλάσιες.

Γι’ αυτό και στο πλαίσιο της προτεινόμενου διαλόγου, θα μπορούσαμε να
επανεξετάσουμε ακόμα και το χρόνο που απαιτείται για να φτάσει κάποιος στο
βαθμό του Πλοιάρχου ή του Α΄ Μηχανικού. Βεβαίως, ο χρόνος αυτός για ένα
απόφοιτο Λυκείου θα είναι αισθητά μεγαλύτερος απ’ ό,τι απαιτείται για τους
αποφοίτους των Ακαδημιών.

Επίσης, ο δημόσιος χαρακτήρας της Ναυτικής Εκπαίδευσης θα πρέπει να
θεωρείται δεδομένος, αλλά δεν θα απαγορεύσουμε και την ιδιωτική πρωτοβουλία
στη μετεκπαίδευση και επιμόρφωση των στελεχών.

Εν πάση περιπτώσει, για να προσελκύσουμε Έλληνες στο ναυτικό επάγγελμα,
θα πρέπει η ενημέρωση για τις δυνατότητες που τους δίνει η θάλασσα να ξεκινήσει
μεθοδικά και σταδιακά από μικρές ηλικίες μέσα από τη σχολική εκπαίδευση,
ώστε να δημιουργηθεί εκ νέου η ναυτική Παιδεία που έκανε την Ελλάδα πρώτη
παγκόσμια δύναμη στην Ναυτιλία.

Άλλωστε, στα χρόνια που έρχονται ο ανταγωνισμός θα ενταθεί με την αναμενόμενη
είσοδο στο ναυτιλιακό χώρο ασιατικών χωρών που βρίσκονται σε φάση έντονης
ανάπτυξης.

Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Σε όλα τα άλλα μπορούμε να διαφωνούμε και να
τσακωνόμαστε. Σε ό,τι αφορά τη Ναυτιλία μας δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια…

* Παράλληλα, θα πρέπει να σχεδιαστεί η ανάδειξη στελεχών, ώστε να καλύπτονται
τόσο οι ανάγκες των πλοίων, όσο και οι ανάγκες της ναυτιλιακών γραφείων, μέσα
σε ένα καθετοποιημένο παραγωγικό πλέγμα ( cluster ).

Ένας τέτοιος σχεδιασμός θα περιλαμβάνει:

-- Ναυτιλιακές υπηρεσίες (μεσίτες, πράκτορες, underwriters , δικηγόροι, τράπεζες)
και

-- Ναυπηγική-επισκευαστική βιομηχανία (τόσο για τα πλοία όσο και για τον
εξοπλισμό τους). Είναι απίστευτο το ότι η χώρα με τη μεγαλύτερη και πιο
πρωτοπόρο Ναυτιλία έχει, παρά τη σημαντική τεχνογνωσία στις επισκευαστικές
μονάδες και στα ναυπηγεία της, κατώτερες των αναγκών της ναυπηγικές
εγκαταστάσεις. Φανταστείτε πόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται…

* Και κάτι ακόμα: Για το γνωστό θέμα του cabotage έχουμε πάρει θέση
στηρίζοντας την άρση του γιατί – αν εξαιρέσουμε την περίπτωση της Ιταλίας,
που απλά επιχορηγεί με ένα μικρό ποσοστό τις ασφαλιστικές εισφορές των
ναυτικών της - ανάλογο καθεστώς συναντάται μόνο σε χώρες πολύ μακριά
από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το cabotage συνιστά πρακτική αντίθετη με το
διεθνές εμπόριο και το διεθνή ανταγωνισμό, και γι’ αυτό στερεί περιθώρια
περαιτέρω ανάπτυξης από την Ελληνική Ναυτιλία.

Η άρση του cabotage δεν πρέπει να γίνει με ημίμετρα. Δεν πρέπει να πάρει τη
μορφή «άρσης χωρίς άρση» και να καταλήξει σε μια διευθέτηση τύπου Cosco με
τα γνωστά αποτελέσματα αντιφατικότητας.

* Τέλος, στον Ελλαδικό χώρο υπάρχει η μεγάλη ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε
συνολικά τη Λιμενική πολιτική μας: δηλαδή τον τρόπο διαχείρισης των λιμένων,
τη βελτίωση των λιμενικών εγκαταστάσεων και την αποτελεσματική εξυπηρέτηση
των νησιών μας, με βάση τη συχνότητα δρομολογίων, τη διασύνδεση των νησιών,
την ταχύτητα και την ασφάλεια.

Οι παρεμβάσεις της Πολιτείας πρέπει να φτάνουν μέχρι του σημείου εκείνου που
θα επιτρέπει στη ναυτιλιακή επιχείρηση να λειτουργεί ανταγωνιστικά και να παράγει
ποιοτικές υπηρεσίες που θα καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες και θα εξυπηρετούν
τη δεύτερη μεγάλη βιομηχανία μας, τον Τουρισμό.

Και αυτό το θέμα – οι μεγάλες συνέργειες ανάμεσα στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό,
που παραμένουν σε πολύ μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες – είναι το επόμενο μεγάλο
ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει και απέναντι στο οποίο όλες οι πολιτικές
δυνάμεις του τόπου οφείλουμε να είμαστε ενωμένες.

Ενωμένες όχι μόνο σε γενικόλογες διακηρύξεις. Αλλά ενωμένες και σε δεσμεύσεις
και σε προτεραιότητες. Και σε συγκεκριμένη Πολιτική που πρέπει να εφαρμοστεί
και που όλοι οφείλουμε να στηρίξουμε.

Όλα αυτά απαιτούν και προϋποθέτουν πριν απ’ όλα την ενεργό στήριξη της
Ελληνικής Πολιτείας.

Τι κάνει, όμως, σήμερα η Ελληνική Πολιτεία;

-- Τριχοτόμησε το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας!
-- Κατάργησε τα δύο υπουργεία που αφορούν τη Ναυτιλία και τον Τουρισμό,
τους τομείς που προσφέρουν μαζί πάνω από το 30% του Ακαθάριστου Προϊόντος!
Είναι, όπως είπε ο Πρόεδρός σας, σαν να κλείνει η Σαουδική Αραβία το υπουργείο
Πετρελαίων της!

Φυσικά είναι δικαίωμα κάθε κυβέρνησης να βελτιώνει συνεχώς αυτό που βρίσκει.
Αλλά τέτοιες αλλαγές πρέπει, είτε να οδηγούν σε βελτίωση εκείνου που υπάρχει,
είτε σε αντικατάστασή του με κάτι καλύτερο.

Στην περίπτωσή μας δεν είχαμε τίποτε απ’ αυτά. Είχαμε απλώς εγκατάλειψη από
πλευράς κυβέρνησης – και της Ναυτιλίας και του Τουρισμού.

Εμείς δεσμευόμαστε να υπάρξει ένας και μόνο φορέας – ένα one stop shop - που
θα συμβάλλει αποτελεσματικά, και ελάχιστα παρεμβατικά, στην επίλυση των
θεμάτων και τη χάραξη πολιτικής για την Ποντοπόρο Ναυτιλία, την Ακτοπλοΐα
και το Λιμενικό Σώμα, Σε ότι αφορά το Λιμενικό, διαχωρίζοντας το ρόλο στήριξης
της Ναυτιλιακής Βιομηχανίας, από τη φύλαξη των ελληνικών ακτών.

Και τέλος δεσμευόμαστε για τη χάραξη πραγματικής Αναπτυξιακής Πολιτικής
σχετικά με τη δημιουργία πάσης φύσεως ναυτιλιακών υποδομών.

Πιο συγκεκριμένα δεσμευόμαστε:

• Για τη χάραξη ξεκάθαρης Εθνικής Ναυτιλιακής Πολιτικής. Με άμεση
  αποκατάσταση της διάσπασης και του αποσυντονισμού του Υπουργείου
  Εμπορικής Ναυτιλίας.
  
  
• Για τη διατήρηση θεσμών διαχείρισης του Νόμου 89 και των ειδικών
  φορολογικών καθεστώτων που προστατεύονται από το Σύνταγμα, ώστε
  να στηρίξουμε την ανταγωνιστικότητα της Εμπορικής Ναυτιλίας. Εξάλλου η
  Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εισηγηθεί παρεμφερή μέτρα για την
  ανταγωνιστικότητα στις θαλάσσιες μεταφορές. Επομένως, φήμες για
  τη φορολόγηση των διαχειριστριών εταιριών του Νόμου 89 θα πρέπει
  να τις θεωρήσουμε είτε παραπληροφόρηση είτε απλή ανοησία.
  
  
• Δεσμευόμαστε για την αποτελεσματική υπεράσπιση των συμφερόντων
  της Ελληνικής Ναυτιλίας σε επίπεδο κρατών και σε όλα τα Διεθνή Φόρα,
  Ευρωπαϊκή Ένωση, ΙΜΟ κλπ.
  
  
• Για την άμεση αναβάθμιση της Ναυτικής εκπαίδευσης και την προβολή
  της ελκυστικότητας του Ναυτικού επαγγέλματος, ώστε να ενισχυθεί η
  προσέλευση νέων ανθρώπων και να καταπολεμηθεί η ανεργία.
  
  
• Για τη σωστή και άμεση αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων της
  Ακτοπλοΐας,. Η λύση αυτών των προβλημάτων θα συμβάλλει στην
  Ανάπτυξη, αλλά είναι και απολύτως αναγκαία για την επιβίωση της χώρας.
  
  
• Δεσμευόμαστε ακόμα για τη σωστή και δίκαιη αντιμετώπιση των
  παρωχημένων συνδικαλιστικών αντιλήψεων που καταστρέφουν την
  προσέλκυση επενδύσεων, τουρισμού και εμπορίου. Η περίπτωση του
  κρουαζιερόπλοιου Zenith , που με κάθε τρόπο καυτηρίασε η Νέα
  Δημοκρατία, δεν πρέπει να επαναληφθεί ποτέ! Και πρέπει να γίνει
  παράδειγμα αποφυγής για όλους…
  
  

Η Ελληνική Ναυτιλία είναι διεθνώς ανταγωνιστική. Κι έτσι κατέκτησε και διατηρεί
την παγκόσμια πρωτοπορία.

Δίνει πολλά στην Ελλάδα, αλλά δεν επιβαρύνει το ελληνικό κράτος.

Και δεν αρκεί να πηγαίνουμε έξω καλά. Πρέπει να πηγαίνουμε καλά και στο
εσωτερικό της χώρας. Να έχουμε πρωτοποριακές υποδομές ναυπηγικές και
ακτοπλοϊκές και εκπαιδευτικές, αντίστοιχες με τον πρωτοπόρο ρόλο της Ναυτιλίας
μας στο εξωτερικό.

Να προσελκύσουμε Έλληνες στα σκάφη μας, να προσελκύσουμε πλοία στη
σημαία μας, να εκμεταλλευτούμε τις συνέργειες ανάμεσα στην Ναυτιλία μας και
άλλους κλάδους της Οικονομίας μας.

Να ενώσουμε όλο το λαό στη στήριξη της Εθνικής Ναυτιλιακής μας Πολιτικής.

Αυτές είναι οι δεσμεύσεις μας απέναντί σας.

Στις μεγάλες στιγμές της η Ελλάδα μεγαλούργησε με τη Ναυτιλία της.

Στις δύσκολες στιγμές της η Ελλάδα στηρίχθηκε στη Ναυτιλία της.

Τώρα είναι καιρός πια να στηρίξει τη Ναυτιλία της για να βγει η Ελλάδα από την
κρίση. Για να γίνει αυτό που η Ναυτιλία της είναι από πολλά χρόνια:

Ανταγωνιστική!

Βοηθήστε να παντρέψουμε την Ελλάδα με την Ανταγωνιστικότητα.

Σε αυτό τον αγώνα, για «ανταγωνιστικότητα παντού» – εσείς οι άνθρωποι
της Ελληνικής Ναυτιλίας – είστε αληθινά πρωτοπόροι.

Και η συμβολή σας απαραίτητη και αναντικατάστατη.

Πάνω απ’ όλα γιατί αγαπάτε αυτόν τον τόπο. Και το έχετε αποδείξει.

Έμπρακτα, όχι θεωρητικά.

Γι’ αυτό και κλείνοντας, επιτρέψτε μου να πάρω από ένα καράβι του Οδυσσέα
Ελύτη, ένα δικό σας καράβι, λίγα λόγια αισιοδοξίας που επιτέλους πρέπει να
ξαναφέρουμε στην κοινωνία, γιατί διαφορετικά θα καταντήσουμε να ζούμε σε
συνθήκες εθνικής κατάθλιψης.

Ακούστε από το «Μικρό Ναυτίλο», τα λόγια του Ελύτη για την Ελλάδα και το
καράβι:

«…Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά,
ένα αμπέλι κι ένα καράβι.

Που σημαίνει, με άλλα τόσα, την ξαναφτιάχνεις»

Με τη βοήθειά σας, θα την ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα!