Αγαπητοί Φίλοι,

Σας καλωσορίζω στην πρώτη Συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας.

Είναι το όργανο που θα συνθέτει ιδέες, θα διαμορφώνει τακτική και θα αρθρώνει
πολιτικό λόγο για το Κόμμα μας και την Παράταξη. Και για τις καθημερινές μάχες που
θα ακολουθήσουν.

Η σωστή λειτουργία του θα σημάνει την αναβάθμιση της Πολιτικής μας παρέμβασης.
Γιατί θα έχει επιτελικό ρόλο.

Κι αυτά τα δύο στοιχεία - ο πολιτικός λόγος που θα διατυπώνει και ο επιτελικός ρόλος
που θα διαδραματίζει - θα φέρουν μεγάλη αλλαγή τόσο στην πολιτική λειτουργία του
ίδιου του Κόμματός μας, όσο και στην πολιτική μας παρέμβαση στην Κοινωνία.

Κλείσαμε μια ολόκληρη πρώτη περίοδο ανασύνταξης των δυνάμεών μας.
Πραγματοποιήσαμε το 8^ο Συνέδριο Θέσεων και Αρχών. Ανοίξαμε όλα τα μεγάλα
ζητήματα της παράταξης, πήραμε σαφείς θέσεις, κάναμε μεγάλες αλλαγές στην
οργανωτική λειτουργία και στην εκλογή οργάνων. Φέραμε πιο κοντά τη βάση του
κόμματος. Ήλθαμε πιο κοντά στην κοινωνία.

Είμαστε το μόνο κόμμα στην Ελλάδα με Πρόεδρο εκλεγμένο απευθείας από τη βάση.
Με Πρόεδρο Νεολαίας εκλεγμένο απευθείας από τη βάση. Με τοπικές επιτροπές
εκλεγμένες απευθείας από τη βάση. Και μάλιστα όλα αυτά με τεράστια συμμετοχή
της βάσης. Είμαστε το πιο αυθεντικά δημοκρατικό κόμμα στην Ελλάδα. Σε βαθμό
και με τρόπους που δεν τόλμησε ή δεν μπόρεσε κανένα άλλο κόμμα στην Ελλάδα
ως τώρα. Και σε μια εποχή, που η Πολιτική δεν συγκινεί τους πολίτες και η
απογοήτευση ξεχειλίζει στην Κοινωνία.

Είμαστε το κόμμα της αξιωματικής Αντιπολίτευσης που τόλμησε να βάλει πλάτη και
να στηρίξει την πατρίδα στα δύσκολα, όπως κάναμε από την αρχή ως τον περασμένο
Μάϊο, όταν η Ελλάδα προσπαθούσε να αποφύγει την χρεοκοπία και την υπαγωγή της
στο Μηχανισμό Στήριξης και στο Μνημόνιο.

Αλλά είμαστε ταυτόχρονα το Κόμμα που τόλμησε να πει το μεγάλο όχι στο Μνημόνιο,
παρά τις πιέσεις να το αποδεχθούμε κι εμείς, παρά τα ολοφάνερα αδιέξοδα και τις
αντιφάσεις του.

Σήμερα, όλοι, από το ΣΕΒ ως τη ΓΣΕΒΕΕ, από τους μικρότερους ως τους πιο μεγάλους,
διαπιστώνουν ότι η ρευστότητα τέλος, οι επενδύσεις τέλος και το μέλλον συνοψίζεται
σε δύο λέξεις: λουκέτα και ανεργία.

Ιδιαίτερα η ΓΣΕΒΕΕ, επισημαίνει ότι ήδη χάθηκαν το πρώτο εξάμηνο 88 χιλιάδες θέσεις
εργασίας. Το δεύτερο εξάμηνο θα χαθούν άλλες 120 χιλιάδες καθαρές θέσεις εργασίας.
Ενώ ως το τέλος του 2011 θα χαθούν πάνω από 300 χιλιάδες θέσεις εργασίας. Κατά
μετριοπαθέστερους υπολογισμούς, και χωρίς τις απώλειες θέσεων των
αυταπασχολούμενων…

Ως το τέλος του 2011 υπολογίζεται ότι 375 χιλιάδες μεσαίες και μικρομεσαίες
επιχειρήσεις υπάρχει κίνδυνος να βάλουν λουκέτο!

Κακά τα ψέματα: Η ασφυξία σκοτώνει, δεν λυτρώνει την Οικονομία!

Σήμερα ακόμα και οι οπαδοί του Μνημονίου αρχίζουν να μετανιώνουν τη στήριξη
που προσέφεραν. Ακόμα κι όσοι αποδοκίμασαν πριν λίγους μήνες τη στάση της Νέας
Δημοκρατίας κατά του Μνημονίου, σήμερα, με απόγνωση ομολογούν ότι οδηγεί σε
αδιέξοδα χειρότερα από εκείνα που οδήγησαν στο Μηχανισμό στήριξης.

-- Τα έσοδα είναι πολύ μικρότερα απ’ αυτά που υπολόγιζαν να αποσπάσουν με τις
φορο-επιδρομές.
-- Οι δαπάνες δεν ελέγχονται γι’ αυτό και περιορίζουν δραστικά το Πρόγραμμα
Δημοσίων Επενδύσεων, δηλαδή την παραδοσιακή ατμομηχανή της Οικονομίας
μας.
-- Το Δημόσιο δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του, προκειμένου να εμφανίσει
μειωμένο έλλειμμα.

Τα αποτελέσματα είναι τρία – κι είναι και τα τρία ολέθρια:

* Πολύ μεγαλύτερη ύφεση απ’ όσο είχε προϋπολογιστεί (τουλάχιστον διπλάσια).
* Πολύ μεγαλύτερος πληθωρισμός απ’ όσο είχε προϋπολογιστεί (τουλάχιστον
τριπλάσιος).
* Και πολύ μικρότερη πραγματική μείωση του ελλείμματος απ’ όσο είχε υπολογιστεί.

Συμπέρασμα: Νέα έκτακτα μέτρα είναι σχεδόν αναπόφευκτα…

Και οι διεθνείς αγορές απορρίπτουν την πορεία που έχει χαραχθεί ως τώρα με τρόπο
απερίφραστο: Τα spreads είναι σήμερα σχεδόν διπλάσια απ’ ό,τι ήταν πριν μπούμε
στο Μηχανισμό Στήριξης. Παρά το γεγονός ότι ο δανεισμός της χώρας έχει
εξασφαλιστεί για τα επόμενα χρόνια, οι αγορές δεν αισιοδοξούν για την πορεία μας,
μάλλον εκφράζουν σκεπτικισμό και μάλιστα πολύ πιο έντονο απ’ ό,τι πριν…

Τέλη Απριλίου τα spreads ήταν γύρω στις 500 μονάδες βάσης. Σήμερα πλησιάζουν
τις χίλιες! Αυτό αποτελεί ψήφο αποδοκιμασίας από τις αγορές στο Πρόγραμμα του
Μνημονίου.

Η Νέα Δημοκρατία είχε διαφωνήσει με το Μνημόνιο για αυτούς ακριβώς τους λόγους:

-- Διότι δεν λύνει το πρόβλημα, το επιδεινώνει. Όπως συμβαίνει σήμερα.
-- Διότι βυθίζει τη χώρα σε φαύλο κύκλο ύφεσης. Όπως ομολογούν οι πάντες ότι
συμβαίνει τώρα.
-- Διότι επιβάλλει θυσίες που θα πήγαιναν κατά μέγα μέρος χαμένες. Όπως
επιβεβαιώνεται σήμερα.

Η Νέα Δημοκρατία δεν απέρριψε απλώς το Μνημόνιο. Πρότεινε και τη δική της
ολοκληρωμένη εναλλακτική λύση. Αναλυτικά με λεπτομέρειες, με στοιχεία, με
επιχειρήματα.

Πολύ συνοπτικά προτείναμε άλλο μείγμα πολιτικής:

* Με τόνωση της οικονομίας σήμερα, για να φρενάρουμε την ύφεση, για να
σταματήσουμε τα λουκέτα, για να σταματήσουμε την εκτίναξη της ανεργίας, για
να αρχίσει να αλλάζει το κλίμα. Ώστε οι θυσίες που έγιναν να αρχίσουν να πιάνουν
τόπο.

Οι θυσίες που έγιναν ως τώρα αρκούν για να μηδενίσουμε το έλλειμμα, αν τονώσουμε
την Οικονομία. Δεν χρειάζονται άλλα περιοριστικά μέτρα, όπως αυτά που προβλέπει το
Μνημόνιο και προεξοφλούν οι υστερήσεις του προγράμματος από τους στόχους του.
Χρειάζονται, όμως, μέτρα τόνωσης της Οικονομικής δραστηριότητας μηδενικού ή
ελάχιστου κόστους.

Αυτή είναι η πρώτη καίρια θέση μας: Δεν χτυπάμε μόνο το έλλειμμα, χτυπάμε
ταυτόχρονα και την ύφεση που μεγαλώνει το έλλειμμα. Ή όπως το είπαμε με πιο
τεχνικούς όρους δεν χτυπάμε μόνο το διαρθρωτικό έλλειμμα, χτυπάμε ταυτόχρονα
και το κυκλικό που προκαλεί η ύφεση. Η οποία συνεχώς βαθαίνει.

* Χρειάζεται ακόμα συστηματική αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου.
Που είναι τεράστια σε αντικειμενική αξία, αλλά είναι πλήρως αδρανής. Αρκεί μικρό
μέρος να αξιοποιήσουμε παραγωγικά και ακόμα μικρότερο να αξιοποιήσουμε
εμπορικά, ώστε να μειώσουμε το έλλειμμα και να βγούμε από το φαύλο κύκλο της
ύφεσης με ορίζοντα διετίας, αν ξεκινούσαμε από σήμερα.

Αυτή είναι η δεύτερη καίρια θέση μας: Δεν χτυπάμε μόνο το έλλειμμα, χτυπάμε
ταυτόχρονα και το χρέος. Για να μη βρεθούμε, λίγα χρόνια αργότερα, με μικρότερο
έλλειμμα αλλά με πολύ μεγαλύτερο χρέος. Και δεν θα μπορούμε ούτε τότε, παρά τις
μεγάλες θυσίες να βγούμε στις αγορές.

* Χρειάζονται ακόμα μέτρα που διορθώνουν κάποιες αδικίες οι οποίες προσφέρουν
ελάχιστα στη δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά βλάπτουν την Οικονομία και
αποσταθεροποιούν την Κοινωνία. Όπως, για παράδειγμα, οι περικοπές των συντάξεων
τις οποίες υποσχεθήκαμε να αποκαταστήσουμε. Άμεσα στο μεγαλύτερο μέρος τους
και πολύ σύντομα στο σύνολό τους. Προτείνοντας ισοδύναμες περικοπές από αλλού.

Αυτή είναι η τρίτη καίρια θέση της Νέας Δημοκρατίας: Να αποκαταστήσουμε άμεσα
ή στο συντομότερο δυνατό αδικίες που έγιναν από την εφαρμογή του Μνημονίου,
χωρίς να εκτροχιάζουμε τη μείωση του ελλείμματος.

* Χρειάζονται ακόμα μέτρα Ανάπτυξης, μερικά των οποίων μπορούν να ληφθούν
από τώρα, τουλάχιστον για να αλλάξουν το κλίμα και ορισμένα άλλα αναγκαστικά
από το Μνημόνιο.

Κι αυτό είναι η τέταρτη καίρια θέση της Νέας Δημοκρατίας: Αναπτυξιακή προοπτική
από τώρα. Και δέσμευση για μεγάλες αναπτυξιακές ανατροπές που θα έλθουν στη
μετά το Μνημόνιο εποχή, αλλά που οφείλει η Κοινωνία να τις γνωρίζει και να τις
στηρίζει από τώρα: Όπως η μείωση της φορολογίας. Γιατί σήμερα, όπως επισημαίνει
και πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Τράπεζας, οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές
πνίγουν την Ελληνική Ανταγωνιστικότητα και απαγορεύουν τις επενδύσεις στην
Ελλάδα...

Με δύο λόγια η Νέα Δημοκρατία πρότεινε άλλο μείγμα πολιτικής διεξόδου:

-- Προσέθεσε άμεσα μέτρα Ανάκαμψης της Οικονομίας. Ενώ το Μνημόνιο έχει μέτρα
που απλώς επιτείνουν την ύφεση.
-- Προσέθεσε μέτρα Ανάπτυξης Μεσοπρόθεσμα. Ενώ το Μνημόνιο ακυρώνει την
Ανάπτυξη και στο μέλλον.
-- Απέρριψε πρόσθετα περιοριστικά μέτρα που θα αποδεικνύονται όλο και πιο
αναποτελεσματικά, λόγω της μεγαλύτερης ύφεσης που θα προκαλέσουν. Και
δεσμεύτηκε για διορθωτικά μέτρα που θα ληφθούν για να περιοριστούν οι αδικίες
και η κοινωνική αποσταθεροποίηση.

Το Μνημόνιο προωθεί ένα πρόγραμμα Ύφεσης και Απελπισίας.

Η Νέα Δημοκρατία προωθεί μια διαφορετική διέξοδο από την κρίση με Ανάκαμψη
και Ανάπτυξη.

Κάθε πρόγραμμα ριζικής αλλαγής της Οικονομίας πρέπει να στηρίζεται στην Ελπίδα
που δημιουργεί, όχι στις αδικίες που προκαλεί και τις εκρήξεις που πυροδοτεί.
Η Νέα Δημοκρατία δεν απορρίπτει τις διαρθρωτικές αλλαγές. Πρότεινε και θα
προωθήσει πολύ πιο ριζοσπαστικές αλλαγές απ’ αυτές που διατυπώνει το πρόγραμμα.
Αλλαγές που σπάνε την γραφειοκρατία, τον κρατισμό, τις στρεβλώσεις και ενισχύουν
την ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας.

Η Νέα Δημοκρατία δεν διαφωνεί στη μείωση του ελλείμματος και του χρέους.
Αντίθετα προωθεί με το διαφορετικό μείγμα πολιτικής που προτείνει πολύ πιο μεγάλη
μείωση του ελλείμματος και πολύ ταχύτερα:

-- Με βάση το εναλλακτικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, το έλλειμμα θα έχει
εκμηδενιστεί σε δύο περίπου χρόνια (αν εφαρμοζόταν από σήμερα), ενώ με βάση το
Μνημόνιο, ακόμα και μετά από τετραετία, θα υπάρχει έλλειμμα της τάξης του 2%!
-- Με βάση το διαφορετικό μείγμα Πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, το δημόσιο
χρέος θα είναι μετά από τετραετία κάτω από 100%, σημαντικά μικρότερο απ’ ό,τι
σήμερα. Ενώ με βάση του Μνημόνιο θα πλησιάζει τότε το 150%!
-- Με βάση τη δική μας πρόταση μέσα, σε μια διετία με μηδενικό έλλειμμα και με
χρέος που μειώνεται και οικονομία που επιτυγχάνει υψηλούς ρυθμούς, θα μπορούμε
να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο, να σταθούμε στα πόδια μας και να βγούμε στις
αγορές να καλύψουμε τις δανειακές μας ανάγκες με φυσιολογικά επιτόκια. Με την
πολιτική του Μνημονίου, αντίθετα, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγούμε στις
αγορές ακόμα και μετά από τέσσερα χρόνια! Όταν το χρέος μας θα είναι τεράστιο,
το έλλειμμά μας ακόμα δεν θα έχει μηδενιστεί και η Οικονομία θα είναι ουσιαστικά
σε παρατεταμένη στασιμότητα.

Τα δείξαμε όλα αυτά με στοιχεία, με πίνακες, αναλυτικά και συνολικά και με
διαγράμματα. Με εκτενείς αναφορές στις δημοσιεύσεις διεθνών έγκυρων αναλυτών,
αλλά και στην εμπειρία άλλων χωρών.

Δεν τόλμησαν ή δεν μπόρεσαν να μας απαντήσουν.

Νόμιζαν ίσως ότι δεν θα χρειαζόταν να μας απαντήσουν. Γιατί το Πρόγραμμά τους
θα έφερνε τάχα «θεαματικά αποτελέσματα». Αλλά τα αποτελέσματα ήταν
αποκαρδιωτικά...

Και τώρα η Ελλάδα, ο Ελληνικός λαός και η Ελληνική Οικονομία έχουν ανάγκη από
κάπου να πιαστούν σε κάτι να πιστέψουν. Το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας δίνει
την Ελπίδα και την Προοπτική. Εκεί που το Μνημόνιο δημιουργεί λουκέτα κι ανεργία
και προκαλεί απελπισία.

Το Πρόγραμμά μας το διατυπώσαμε πλήρως στις 7 Ιουλίου, στο Ζάππειο.

Έγιναν ήδη κάποιες εξορμήσεις στην Περιφέρεια από μένα, από τους τομεάρχες
Οικονομικών κι από άλλα στελέχη.

Αλλά η μεγάλη η μεγάλη συστηματική προσπάθεια για να φέρουμε το μήνυμα στον
Ελληνικό λαό αρχίζει τώρα. Κι αυτό είναι το πρώτο σκέλος της πολιτικής μας, η
πρώτη μεγάλη προτεραιότητα για τους επόμενους μήνες.

* Το δεύτερο σκέλος της πολιτικής μας, η επόμενη μεγάλη προτεραιότητα,
ισοδύναμη με την προηγούμενη, είναι η μάχη για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Δεν θέλω να επαναλαμβάνω αυτονόητα κλισέ και τετριμμένα στερεότυπα. Ασφαλώς
η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και τα δικά της κριτήρια. Και
παράλληλα, σε κάθε μεγάλη αυτοδιοικητική μάχη υπάρχει, πέρα από τα τοπικά
χαρακτηριστικά κι ένα συνολικό πολιτικό διακύβευμα.

Σε κανονικές περιόδους και σε ομαλές συνθήκες το καθαρό αυτοδιοικητικό στοιχείο
είναι φυσικό να κυριαρχεί του πολιτικού.

Αλλά σε έκρυθμες συνθήκες κρίσης, το πολιτικό στοιχείο είναι φυσικό να ενισχύεται.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα…

Οι τωρινές συνθήκες δεν είναι ούτε «κανονικές» ούτε «ομαλές». Η χώρα δοκιμάζεται,
η οικονομία βυθίζεται, η κοινωνία υποφέρει και αγωνιά. Δεδομένα δεκαετιών
κλονίζονται. Σταθερές προοπτικές με τις οποίες μεγάλωσαν δύο γενιές ήδη
καταρρέουν. Η αγωνία για το αύριο κυριαρχεί παντού. Και σε τέτοιες συνθήκες είναι
προφανές ότι η συμπεριφορά των ανθρώπων μπροστά στην κάλπη δεν καθορίζεται
μόνο από στενά τοπικιστικά κριτήρια, αλλά και από συνολικά πολιτικά προτάγματα.

Η Νέα Δημοκρατία τους μήνες που μεσολάβησαν τακτοποίησε τα του οίκου της,
τράβηξε τη διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν, έκανε την αυτοκριτική της όπως
δεν την έκανε ως τώρα κανένα κόμμα στην Ελλάδα, μεγάλο ή μικρό, σφυρηλάτησε
πλήρως την ενότητά της, πήρε θέση στα μεγάλα προβλήματα του τόπου, άνοιξε
προοπτικές εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση.

Τώρα θα κάνει το επόμενο βήμα. Θα ανοιχτεί ακόμα περισσότερο στην κοινωνία. Θα
αρχίσει να οικοδομεί ένα μεγάλο πλειοψηφικό συνασπισμό δυνάμεων που απορρίπτει
τα αδιέξοδα του Μνημονίου και στηρίζει την εναλλακτική προοπτική. Θα το κάνει,
ασφαλώς, όπως οφείλει, ανεξάρτητα από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και με
καταλύτη τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Η Νέα Δημοκρατία έχει ήδη προτείνει πολλούς υποψηφίους που θα στηρίξει η ίδια,
τους περισσότερους υποψήφιους περιφερειάρχες και σημαντικό αριθμό υποψηφίων
δημάρχων στις πόλεις.

Το ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλα κόμματα, δυσκολεύονται να υποδείξουν υποψηφίους
ακόμα.

Εμείς έχουμε περισσότερους από έναν άξιους ανθρώπους να διαλέξουμε ανάμεσά
τους. Και η επιλογή τις περισσότερες φορές δεν είναι εύκολη. Το ΠΑΣΟΚ πολύ συχνά
ψάχνει υποψηφίους και δεν βρίσκει…

Κριτήρια επιλογής μας είναι τέσσερα. Και τα διευκρινίζω από τώρα:

* Πρώτον, η θέληση της τοπικής κοινωνίας. Εν όψει του πρόσφατου 8^ου Συνεδρίου
που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο στάλθηκε – κι αυτό δεν είχε ξαναγίνει ποτέ στην
Ελλάδα - σε 800 χιλιάδες μέλη μας επιστολή που ζητούσε από καθένα να υποδείξει
υποψηφίους αυτοδιοικητικούς άρχοντες. Υπήρξαν εκατοντάδες χιλιάδες απαντήσεις.
Αυτές λήφθηκαν προσεκτικά υπ’ όψιν σε πολλές περιπτώσεις. Ιδιαίτερα για
υποψηφίους δημάρχους…

* Δεύτερον, το αίτημα της κοινωνίας για ανανέωση προσώπων, για ανάδειξη νέων
και άφθαρτων. Αυτό δεν είναι απλό επικοινωνιακό στοιχείο πολιτικής. Σε κάθε εκλογική
αναμέτρηση είναι από επικοινωνιακή άποψη καλό κάθε κόμμα να προβάλλει και κάποια
καινούργια πρόσωπα. Αυτή η «επικοινωνιακή προσέγγιση» άλλες φορές λειτουργεί κι
άλλες όχι, όπως έχει δείξει το παρελθόν. Αλλά σήμερα δεν πρόκειται για απλό
επικοινωνιακό τέχνασμα. Πρόκειται για πολιτικό αίτημα όλης της κοινωνίας. Και ως
τέτοιο οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε.

Το να προωθήσουμε νέα και άφθαρτα πρόσωπα όπου μπορούμε, είναι πολιτικό
πρόταγμα που μας το ζητάει η κοινωνία, δεν είναι τέχνασμα που μας το εισηγούνται
οι επικοινωνιολόγοι.

Κι αυτά τα νέα και άφθαρτα πρόσωπα πρέπει να είναι και άξια. Κι αυτές τις
προϋποθέσεις τις καλύπτει πλήρως, παραδείγματος χάριν, η υποψηφιότητα του
Βασίλη Κικίλια για τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Περιφέρεια Αττικής.

Ένας νέος άνθρωπος που υπήρξε αθλητής και είναι γιατρός έχει ήδη αποδείξει ότι
ξέρει να αγωνίζεται και στο παρκέ και στο στίβο της γνώσης. Ξέρει να αγωνίζεται και
συλλογικά ως μέλος μιας ομάδας και ατομικά με το ίδιο πείσμα. Έχει σημαντική
αυτοδιοικητική πείρα. Και μπορεί να έχει μεγάλη απήχηση στους νέους ανθρώπους.
Που ήταν πάντα και είναι ιδιαίτερα σήμερα η μεγάλη προτεραιότητά μου. Και η
προτεραιότητα της Νέας Δημοκρατίας.

Να ξέρετε, φίλες και φίλοι,

Η δική μας γενιά έχει μεγάλες αμαρτίες. Τις αμαρτίες της δικής μας γενιάς πληρώνει
σήμερα ο τόπος. Για τα παιδιά μας δουλεύουμε. Απέναντί τους προσπαθούμε να
εξιλεωθούμε πριν παραδώσουμε τη σκυτάλη. Στα νέα παιδιά οφείλουμε να κάνουμε
το μεγάλο άνοιγμα. Και ο καλύτερος τρόπος να το κάνουμε είναι προωθώντας
στελέχη, όπως ο Κικίλιας. Που μπορούν όχι μόνο να τραβήξουν νέους ανθρώπους,
αλλά και να τους εμπνεύσουν με την παρουσία και το παράδειγμά τους. Να
εμπνεύσουν Εμπιστοσύνη, Ήθος και Ελπίδα…

* Το τρίτο κριτήριο είναι η ενότητα του κόμματος. Έχει ήδη αποκατασταθεί πλήρως
μετά το Συνέδριο. Αλλά οι αυτοδιοικητικές εκλογές μας έδωσαν και την ευκαιρία να
την θωρακίσουμε έμπρακτα μια και καλή. Διότι οι επιλογές μας, όπως είδατε, έκαναν
πράξη του «σφουγγάρι» που υποσχέθηκα το βράδυ της 29^η Νοεμβρίου. Σε πολλές
περιπτώσεις, ίσως και στις περισσότερες, επέλεξα άξιους υποψηφίους που δεν στήριξαν
Σαμαρά πριν τις εσωκομματικές εκλογές.

Υποσχέθηκα «σφουγγάρι» στο παρελθόν και το τηρώ. Υποσχέθηκα το κόμμα των
αξιών και των αξίων και το τηρώ.

* Το τέταρτο κριτήριο είναι η συνολική προοπτική που δίνουμε στη χώρα. Ασφαλώς
δεν θέλουμε να μετατρέψουμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε δημοψήφισμα για το
Μνημόνιο. Ούτε χρειάζεται άλλωστε. Το πραγματικό «δημοψήφισμα» για το Μνημόνιο
γίνεται κάθε 15 ή 30 του μηνός όταν οι εργαζόμενοι εισπράττουν μειωμένες αποδοχές.
Κι ας μη φταίνε εκείνοι για την κρίση. Κάθε μέρα που βγαίνουν οι άνθρωποι να
ψωνίσουν και δεν τους φτάνουν τα χρήματά τους. Κάθε μήνα που αυξάνει η ανεργία,
κάθε τέλος του μήνα, όταν δεν φτάνουν τα χρήματα, τόσο για τους μισθωτούς και
τους συνταξιούχους όσο και για τους επιχειρηματίες, κυρίως τους μικρομεσαίους.

Άλλωστε, για πρώτη φορά οι αυτοδιοικητικές εκλογές γίνονται με τον «Καλλικράτη»
που δεν αποτελεί λειτουργικό σχήμα και γι’ αυτό το καταψηφίσαμε. Το είπαμε στη
Βουλή, το επαναλαμβάνω και σήμερα: Τον «Καλλικράτη» όταν θα έλθουμε στην
κυβέρνηση θα τον αλλάξουμε. Θα τον κάνουμε αληθινά λειτουργικό.

Ο «Καλλικράτη», φτιάχνει μεγάλους θεσμούς με μικρές εξουσίες, ή δίνει αρμοδιότητες
αλλά δεν δίνει εξουσίες, ή δίνει κάποιες εξουσίες αλλά δεν δίνει αντίστοιχους πόρους.
Κι ούτε μπορεί να δώσει πια πόρους, γιατί το Μνημόνιο δεν αφήνει μεταφορά πόρων.
Μόνο περικοπές απαιτεί. Περικοπές που πολλές φορές είναι απαραίτητες. Αλλά πολλές
φορές οδηγούν σε ασφυξία.

Όλα αυτά δεν τα αγνοούν οι ψηφοφόροι. Τα ξέρουν, τους απασχολούν και
ασφαλώς θα τα λάβουν υπ’ όψιν τους.

Όσο περισσότερο τους πείσουμε για τη στάση μας στα μεγάλα θέματα που
απασχολούν τον τόπο, τόσο περισσότερο θα καταλάβουν ότι η Νέα Δημοκρατία
είναι διέξοδος και για τα τοπικά προβλήματα που τους πνίγουν.

Το ΠΑΣΟΚ σήμερα χάνει τον κόσμο, γιατί υποσχόταν ότι «λεφτά υπάρχουν» να
μοιράσει. Τον ξεγέλασε κι ήλθε για να πάρει όχι για να δώσει.

Η Νέα Δημοκρατία, αντίθετα, δεν λέει ψέματα. Δεν μοιράζει εύκολες υποσχέσεις.

Λέει αλήθειες. Συχνά δύσκολες αλήθειες. Και τις υπηρετεί με συνέπεια. Παρά τον
πόλεμο που της γίνεται τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από πάσης φύσεως
«εξαπτέρυγα», που στηρίζουν με κάθε τρόπο το ΠΑΣΟΚ, αλλά καταλαβαίνουν όλο
και περισσότερο, ότι η πολεμική τους δεν μας αγγίζει.

Ο αγώνας μας να πείσουμε την Ελληνική Κοινωνία για την διαφορετική προοπτική
διεξόδου που προσφέρουμε, συνδέεται άμεσα με τις αγωνίες του Ελληνικού λαού
στις πόλεις και στην ύπαιθρο, στην Αθήνα και στην Περιφέρεια, για τα καθημερινά
του προβλήματα.

Δεν υπάρχουν πια μικρά και καθημερινά, άσχετα με την Πολιτική.

Όλα τα διατρέχει η κρίση. Όλα, επομένως, συνδέονται με την Πολιτική, δηλαδή με
το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης της ανεργία και της φτώχειας, στον οποίο βουλιάζει
η χώρα.

* Πέρα από το Μνημόνιο και τα αυτοδιοικητικά, ο τρίτος μεγάλος άξονας, η τρίτη
προτεραιότητα αυτής της περιόδου, είναι να δώσουμε τη συγκεκριμένη προοπτική
ανάπτυξης σε κάθε Περιφέρεια. Να δώσουμε, με παραδείγματα που θα πούμε και με
δεσμεύσεις που θα αναλάβουμε, τις αναπτυξιακές προοπτικές και προτεραιότητες
κάθε περιοχής. Να κάνουμε τον Ελληνικό λαό να πιστέψει στα μεγάλα ανταγωνιστικά
πλεονεκτήματα που διαθέτει αυτός ο ευλογημένος τόπος. Και που αντί να δημιουργούν
ανάπτυξη και ευημερία, έχουν σήμερα μετατραπεί σε μαύρη τρύπα που παράγει
ελλείμματα, χρέη και απελπισία.

Αυτή η μάχη της Ανάπτυξης πρέπει πρώτα να κερδηθεί στα μυαλά των ανθρώπων
και στις ψυχές τους. Πρέπει να πιστέψουν οι συμπολίτες μας ότι για κάθε Περιφέρεια
υπάρχουν προοπτικές ανάπτυξης και προκοπής για όλους. Κι έτσι συνδέεται, με
φυσιολογικό τρόπο, η κεντρική θέση μιας για εναλλακτικό δρόμο διεξόδου από την
κρίση με τη μάχη για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

* Πέρα από το Μνημόνιο, τα αυτοδιοικητικά και τις Αναπτυξιακές δυνατότητες κάθε
Περιφέρειας, η τέταρτη προτεραιότητα – και ισάξια σε σημασία με όλες τις άλλες –
είναι η Νεολαία. Που πλήττεται περισσότερο από την Κρίση. Και που έχει αποστρέψει
το πρόσωπό της από την Πολιτική σήμερα.

Θα βρούμε τρόπους να αγγίξουμε τις αγωνίες της. Όχι με κούφιες υποσχέσεις. Όχι
με κάλπικα συνθήματα.

Οι νέοι μας ευτυχώς ξύπνησαν και δε «τσιμπάνε» πια…

Περιμένουν πραγματικές πρωτοβουλίες που τους αγγίζουν και τους πείθουν.

Αυτές τις μέρες βλέπετε πως καταρρέει η καταδημαγώγηση που έγινε στο παρελθόν
σε βάρος των νέων. Όταν η Νέα Δημοκρατία επανέφερε τη βάση του 10 για εισαγωγή
στα Πανεπιστήμια, το έκανε για να αναβαθμίσει τη δημόσια Εκπαίδευση. Τότε πολλοί
απ’ όσους κραύγαζαν «υπέρ της δημόσιας Εκπαίδευσης» ζήταγαν να καταργηθεί η
βάση του 10! Και να μπαίνουν φοιτητές στα Πανεπιστήμια ανεξαρτήτως βαθμού.

Ουσιαστικά καταργούσαν τις εξετάσεις. Και υπονόμευαν τη δημόσια εκπαίδευση.

Σήμερα, που καταργήθηκε η βάση του 10, είδαμε την κατάντια. Μπήκαν φοιτητές
σε ΤΕΙ δίνοντας λευκή κόλλα. Αυτό φέρνει νέους ανθρώπους στην Ανώτατη
Εκπαίδευση; Ή μήπως διώχνει κι αυτούς που είναι μέσα; Αναβαθμίζει την ποιότητα
της Εκπαίδευσης. Ή την απαξιώνει τελείως; Ή μήπως διώχνει φοιτητές σε ιδιωτικά
κολλέγια και Σχολές του Εξωτερικού;

Είναι σημείο των καιρών, ότι ακόμα και όσοι κατακεραύνωναν την απόφαση της
Νέας Δημοκρατίας στο παρελθόν, σήμερα διαμαρτύρονται που μπαίνουν φοιτητές
στα ΤΕΙ με λευκή κόλλα. Τώρα το κατάλαβαν…

Είναι σημαντικό να πάρουμε μεγάλη πρωτοβουλία για την Εκπαίδευση. Και όχι
μόνο στην Εκπαίδευση. Μπορούμε να κερδίσουμε πολλές μάχες. Αν δεν κερδίσουμε
τη μάχη για την εμπιστοσύνη της Νεολαίας δεν κάνουμε τίποτε. Το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει
οριστικά τη Νεολαία. Εμείς είμαστε κοντά της. Είμαστε το κόμμα και η Παράταξη
που μπορεί να την ξαναφέρει στην Πολιτική. Σε μια Πολιτική όμως, που εμπνέει,
όχι που καταδημαγωγεί…

Φίλες και φίλοι,

Η ανοδική μας πορεία έχει ήδη αρχίσει. Και στους επόμενους μήνες θα επιταχυνθεί.

Για το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι ακριβώς αντίστροφα: Η μεγάλη πτώση του έχει
αρχίσει και στους επόμενους μήνες θα επιταχυνθεί…

Το πόσο θα επιταχυνθεί η δική μας ανοδική πορεία, εξαρτάται αποφασιστικά από
την επιτελική δουλειά αυτού του οργάνου, της Εκτελεστικής Γραμματείας. Του
καθενός από μας κι όλων μαζί συλλογικά.

Ήδη ζήτησα από τους Αντιπροέδρους να πάρουν μείζονες πρωτοβουλίες στήριξης
αυτού του μεγάλου ανοίγματος στο λαό και την Κοινωνία.

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος προγραμματίζει μεγάλη εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα
– και στις 12 μεγάλες περιφέρειες συν την Περιφέρεια της Αττικής – και είμαι βέβαιος
ότι η παρουσία του και ο λόγος του θα δώσουν μεγάλη ώθηση στη δυναμική της
παράταξης.

Το ίδιο θα κάνει και ο Σταύρος Δήμας, το κύρος και ο λόγος του οποίου έχουν
πολύ μεγάλη βαρύτητα και εμβέλεια, ιδιαίτερα στα θέματα Οικονομίας και
Περιβάλλοντος. Και πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας.

Το ίδιο θα κάνουμε όλοι μας.

Εξυπακούεται ότι οι αποφάσεις που παίρνει η Παράταξη θα έχουν τη στήριξη όλων.
Ο καθένας από μας οφείλει να κάνει αυτό που ζητάει και ο τελευταίος οπαδός: να
στοιχηθεί πίσω από τις αποφάσεις της Παράταξης! Όταν έχεις μπροστά σου ένα
ΠΑΣΟΚ και μια Κυβέρνηση που διαλύει τον κοινωνικό ιστό, προκαλώντας κατάθλιψη
σε ολόκληρη τη χώρα, θεωρώ αδιανόητο να επιτρέψουμε την εσωστρέφεια,
κατευθυνόμενη ή όχι.

Είπα από την πρώτη στιγμή ότι στη νέα Νέα Δημοκρατία θα υπάρξει δημοκρατία
όσο ποτέ, αλλά εσωστρέφεια ΠΟΤΕ!

Αυτή την εντολή έχω. Αυτή την πολιτική εφαρμόζω. Τελεία και παύλα.

Κάποιοι θεωρούν ότι είναι πιο «φυσιολογικό» να σπαράσσεται μια παράταξη για
το παραμικρό, παρά να εμφανίζεται πειθαρχημένη στη δράση της.

Αυτά να τα ξεχάσουν. Τέλειωσαν οριστικά.

Δεν ζητώ μόνο τη στήριξη των επιλογών της Παράταξης.

Ζητώ και την ενεργό συμμετοχή όλων των στελεχών στον κοινό μας αγώνα.

Όλα τα οργανωτικά μας ζητήματα τα βλέπουμε και τα λύνουμε και στη «βράση»
και στη δράση: Στη «βράση» της πολιτικής αντιπαράθεσης και στη δράση της
πολιτικής παρέμβασης.

Ο γενικός σχεδιασμός που γίνεται πριν από τη «μάχη» είναι πάντα γενικός και
ευέλικτος. Και συμπληρώνεται στις λεπτομέρειές του κατά τη διάρκεια της «μάχης».
Αυτή είναι και η θεμελιώδης αρχή κάθε επιτελικού σχεδιασμού.

Να είναι αρκετά γενικός, ώστε να δίνει κατευθύνσεις για όλες τις πλευρές της δράσης.
Κι αρκετά ευέλικτος για να προσαρμόζεται στην πορεία ανάλογα.

Η μάχη αρχίζει. Και ο στόχος της είναι πολύ απλός:

Να κινητοποιήσουμε το μέγιστο των δυνάμεών μας, ώστε να φέρουμε το μήνυμα
της Ελπίδας σε όλη την Ελλάδα. Και να συσπειρώσουμε γύρω μας τις μέγιστες
δυνάμεις της κοινωνίας. Που θα αποτελέσουν το πρόπλασμα ενός μεγάλου,
πλειοψηφικού κοινωνικού συνασπισμού. Που δεν θα δώσει μόνο Ελπίδα και
Προοπτική στη χώρα. Θα είναι Ελπίδα και Προοπτική για τη χώρα.

Μέχρι τώρα μιλάγαμε για Ελπίδα και δίναμε Ελπίδα.

Τώρα πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πιο πέρα:

Να αρχίσουμε καθαρά να γινόμαστε, εμείς οι ίδιοι, η Ελπίδα.

Ο καθένας μας και η καθεμιά μας.

Και να μην την προδώσουμε ποτέ αυτή την Ελπίδα…