Η 17η Οκτωβρίου αποτελεί  την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας.
Ως φτώχεια, στην σύγχρονη κοινωνία, ονομάζουμε την γενικότερη  κατάσταση όπου 
υπάρχει έλλειψη αναγκαίων πόρων για την κάλυψη ακόμη και των πιο στοιχειωδών  
αναγκών του ανθρώπου.

Στο δυτικό κόσμο,  ιδιαίτερο πρόβλημα αποτελεί η σχετική φτώχεια. Με τον όρο
σχετική φτώχεια αναφερόμαστε στο ποσοστό εκείνο του πληθυσμού με εισόδημα
μικρότερο από 60% του διάμεσου εισοδήματος . Στη χώρα μας το ποσοστό αυτό
αγγίζει περίπου το 20%  απειλώντας την αξιοπρεπή διαβίωση  2.100.000 ανθρώπων,
αντίστοιχα άλλοι 73.000.000 συμπολίτες μας στην Ε.Ε  απειλούνται με  απόλυτη
εξαθλίωση.

Το 2010 κηρύχτηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της ΕΕ ως :
«Ευρωπαϊκό έτος για την καταπολέμηση της Φτώχειας και του Κοινωνικού
Αποκλεισμού». Βασικός στόχος αυτής της πρωτοβουλίας, είναι η  ευαισθητοποίηση
των κοινωνικών εταίρων προς προστασίας των ατόμων που κινδυνεύουν από την
φτώχεια, θεσπίζοντας παράλληλα πολιτικές για την εξάλειψη αυτού του φαινομένου.

Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι ευάλωτες ομάδες, στο φαινόμενο της φτώχειας,
αποτελούν οι νέοι  στο ξεκίνημα της ζωής τους (ηλικίες 18-24) αλλά και άνθρωποι
που βρίσκονται στην ώριμη φάση του επαγγελματικού τους βίου, οι οποίοι έρχονται
αντιμέτωποι με  ένα περιβάλλον  εργασιακής ανασφάλειας, που συνθλίβει την
αξιοπρέπεια και την ζωή τους.

Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε να κάνουμε στο φαινόμενο της Παιδικής Φτώχειας
(0-17 ετών) όπου αγγίζει τις 23 ποσοστιαίες μονάδες καθώς και στα επίπεδα
φτώχειας σε άτομα άνω των 65 ετών ανέρχεται σε ποσοστό 22%. Το ιδιαίτερο
χαρακτηριστικό των ομάδων αυτών, είναι ότι λόγο της ηλικιακής του κατανομής
χρειάζονται εξωτερική βοήθεια για να εξέλθουν από την  δύσκολη κατάσταση
στην οποία έχουν περιέλθει.

Και ενώ το ποσοστό της φτώχειας είναι ήδη ιδιαίτερα υψηλό, οι πολίτες πιστεύουν
ότι έρχονται  χειρότερες μέρες και η ελληνική οικονομία φτάνει στα όρια της, χωρίς
να μπορεί να παράγει νέα εισοδήματα εξαιτίας του υψηλού κυκλικού ελλείμματος.

Ενός κυκλικού ελλείμματος που ορίζεται από αύξηση της φορολογίας -> μείωση
των εισοδημάτων->μείωση της ζήτησης-> μείωση των εσόδων από  φόρους ->
αύξηση της φορολογίας.

Εμείς ως νέοι λέμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, ζητάμε το αυτονόητο, ζητάμε το δικαίωμα κάθε
ανθρώπου να ζει με αξιοπρέπεια,  να μπορεί να ελπίζει και να δημιουργεί μέσα σε
μια οικονομία που αναπτύσσεται  αυτοδύναμα.

Θεωρούμε ότι η οικονομία και κατά συνέπεια οι άνθρωποι, δεν μπορούν να
πληρώνουν  την  αδυναμία του δημόσιου να εκσυγχρονιστεί.

Θέλουμε να μπορεί η επιχειρηματικότητα να αναπτύσσεται χωρίς το βάρος της
υπέρμετρης φορολογίας.

Πιστεύουμε ότι το μέλλον της πατρίδας μας βρίσκεται στο ανθρωπινό κεφάλαιο,
ζητάμε την στήριξη της παιδείας   και των ευκαιριών για την συνεχή ανάπτυξη
των ιδιαίτερων ικανοτήτων του  ανθρωπινού δυναμικού. Και μάλιστα θεωρούμε
την παιδεία ως βασικό εργαλείο άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων.

Επιζητούμε την ενίσχυση της παραγωγής  και της εξωστρέφειας της χώρας, με
έμφαση στην ποιότητα  αλλά και την καινοτομία.

Προτείνουμε την χρηματοδότηση νέων και καινοτόμων επενδύσεων, και την
ενίσχυση της νεανικής επιχειρηματικότητας με την δημιουργία ειδικού ταμείου.

Στη μείωση της ανταγωνιστικότητας αντιτάσσουμε την  ενίσχυση της έρευνας με 
διοχέτευση  του 1,5% του ΑΕΠ για την έρευνα, η οποία όμως στο εξής θα συνδέεται
με την  σύζευξη  των αποτελεσμάτων και των  πραγματικών αναγκών της
οικονομίας.

Ακόμη στην προσπάθεια των Ελληνίδων και των Ελλήνων για ένα καλύτερο
μέλλον  για τον τόπο, προτείνουμε:

Την ανάδειξη των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας, την ενίσχυση του
τουρισμού με την θέσπιση κινήτρων για νέου τύπου υποδομές τουριστικής
ανάπτυξης, που θα δίνει προτεραιότητα στην φιλοξενία υψηλού επίπεδου
επισκεπτών , ενώ παράλληλα  δεν θα εξαντλεί  του φυσικούς πόρους της
πατρίδας μας.

Την καθιέρωση ενός αποτελεσματικού θεσμικού πλαισίου για τον μικρό-δανεισμό,
αλλά και την αποτελεσματική πρόσβαση των επιχειρήσεων σε γραμμές
χρηματοδότησης με παράλληλη διαφύλαξη της σταθερότητας του
χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Πιστεύουμε στην προσέλκυση νέων ξένων επενδύσεων, αλλά περισσότερο
πιστεύουμε ότι η άμεση ανάπτυξη, μπορεί και πρέπει να προέρθει από την
αναζωογόνηση της ελληνικής επιχειρηματικότητας που σήμερα βάλλεται από
τις πολιτικές του μνημονίου.

Αυτές είναι μονό μερικές από τις προσδοκίες μας από την ελληνική πολιτεία, γιατί
μόνο  με το κατάλληλο μείγμα πολιτικής είναι δυνατή η δημιουργία επαρκούς
εισοδήματος για όλους.

Όμως και η  κοινωνία, ως ζωντανός οργανισμός έχει ρόλο, στην  προάσπιση και
εξασφάλιση των αναγκαίων εκείνων αναγκών των συνανθρώπων μας που ζουν
κάτω από το όριο της φτώχειας , προβαίνοντας στην λειτουργία ενός  εθνικού
κοινωνικού ταμείου.

Ένα κοινωνικό ταμείο που να χρηματοδοτείται με ένα μικρό ποσοστό από κέρδη
των ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα), του ΦΠΑ, του ειδικού τέλους
αεροδρομίων, και των προστίμων από φορολογικές και πολεοδομικές παραβάσεις,
το 10% των προστίμων από αγορανομικές παραβάσεις και το 80% προστίμων
που επιβάλει η επιτροπή ανταγωνισμού αλλά και  επιτροπή επικοινωνιών για 
μονοπωλιακές πρακτικές. Επιπρόσθετα το ταμείο θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί
από ιδιώτες και εταιρίες με την παράλληλη παροχή φορολογικών κινήτρων.

Στόχος είναι το ταμείο κατά της φτώχειας που σύστησε η ΝΔ ως κυβέρνηση
(Ν.3631/2008 ) να ενδυναμωθεί και να βγει από το λήθαργο, στο οποίο το έχει
υποβάλλει η σημερινή διακυβέρνηση.

Ωστόσο θα πρέπει να υπάρχει σαφής και αυτόματος καθορισμός στις διάφορες
κοινωνικές παροχές ενώ ο καθορισμός του ύψους των διαφόρων επιδομάτων
θα πρέπει να προσαρμόζεται στις εκάστοτε πραγματικές οικονομικές συνθήκες.
Φυσικά ο στόχος δεν είναι η επιδοματική πολιτική, που θα διαιωνίζει την
εξάρτηση των δικαιούχων από το κράτος,  αλλά ο συνδυασμός των επιδομάτων
με κατάλληλα κίνητρα για την έξοδο των ανθρώπων αυτών από την ανέχεια, 
διάμεσου της μόνιμης βελτίωση των εισοδημάτων τους.

Η φτώχεια μπορεί να καταπολεμηθεί ουσιαστικά, χρειάζεται όμως
αποφασιστικότητα, και διάθεση να  εργαστούμε αποτελεσματικά για να λύσουμε
τα διαθρωτικά προβλήματα της οικονομίας μας. Αν  πετύχουμε την έξοδο από
το μνημόνιο μέσα από το δρόμο της ανάπτυξης και την περιστολή της σπατάλης,
τότε θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα με ισχυρή κοινωνική συνοχή,
μια Ελλάδα στην όποια όλοι μας, θα μπορούμε να ζούμε καλύτερα.