|
Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
|
|
Δευτέρα, 22 - 10 - 2007 |
?ρθρο του Γεν. Γραμ. του Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Βέλου Γιώργου Φούζα
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σήμερα" στις 23/10/07)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ενημέρωση Πελοποννήσου" στις 23/10/07)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Η Φωνή της Κορινθίας" στις 25/10/07)
(δημοσιεύτηκε στο site www.korinthiaki.gr στις 26/10/07)
Πολλοί υποστηρίζουν πως ο σύγχρονος πολιτικός λόγος έχει λειανθεί και έχει χάσει την δυναμική του. Ακόμη πιο πολλοί κάνουν λόγο για «ξύλινη» γλώσσα των πολιτικών, δίχως φαντασία, δίχως στίγμα, δίχως ταυτότητα και δυναμισμό.
Λίγες είναι οι φορές πλέον που ακούγοντας μία τοποθέτηση ή μια ομιλία ενός πολιτικού προσώπου το ακροατήριο «ακολουθεί» το μαγικό ρεύμα των λέξεων, αφομοιώνει την σημασία τους, εξιτάρεται από την δυναμική τους. Είναι λες και όλες οι ομιλίες έχουν περάσει από τον ίδιο μύλο. Λες και είναι πιστά ή σχεδόν πιστά φωτοαντίγραφα η μια της άλλης. Δεν είναι έτσι όμως πάντα τα πράγματα.
Είχα της ευτυχία και την εμπειρία ζωής να είμαι στα Καμένα Βούρλα εκείνο το βράδυ του Ιούνη που ο Κώστας Καραμανλής , στο Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ, εκφώνησε τον καλύτερο κατά κοινή ομολογία λόγο που έχει ποτέ απευθύνει σε κομματικό ακροατήριο ως Πρόεδρος της Ν.Δ..
Εκείνο το βράδυ 2000 άτομα κρέμονταν από τις λέξεις, κινούνταν με την ένταση του ομιλητή, ανέπνεαν μόνο στις παύσεις του λόγου του. Ένα ακροατήριο εκστασιασμένο, ένα ακροατήριο μαγεμένο όχι από την παρουσία του προέδρου, όχι από το κλίμα του Συνεδρίου αλλά από τις λέξεις. Τόσο απλά.
Τα λόγια του Κώστα Καραμανλή εκείνο το βράδυ χαράχτηκαν με πύρινη γραφίδα στις καρδιές μας. Δεν ήταν λόγια στυγνού κομματικού και ιδεολογικού μανιφέστου. Ήταν λόγια καρδιάς. Ήταν λόγια ενός ανθρώπου που κατανοεί τους καιρούς, κατανοεί τις ανάγκες, ενστερνίζεται και αφουγκράζεται τα θέλω της νεολαίας. Για τον λόγο αυτό τα κρατάμε μέσα μας και γίνονται οδηγός της πορείας μας για το μέλλον.
Μετά την συγκλονιστική αυτή ομιλία του Προέδρου θεωρούσα πως δύσκολα θα ξανακούσω μία ομιλία που θα κερδίσει τον θαυμασμό μου όχι για τις συνθηματικές της φράσεις αλλά για το νόημά της, για τον πραγματικό της παλμό. Διαψεύστηκα.
Στην πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ , την περασμένη Κυριακή, ήταν καλεσμένη η πρώην Υπουργός Παιδείας Μαριέτα Γιαννάκου. Πολλοί περίμεναν, με πρώτα τα Μ.Μ.Ε., η κ. Γιαννάκου να αρκεστεί σε μια ακατάσχετη μοιρολατρία για την μη εκλογή της, να ρίξει ευθύνες, να κατηγορήσει ίσως μηχανισμούς , πρόσωπα και καταστάσεις. Τίποτα από αυτά δεν έγινε.
Η Μαριέτα Γιαννάκου στάθηκε απέναντί μας σαν γνήσιο στέλεχος αυτής της παράταξης. Υπερασπίστηκε το έργο της, υπερασπίστηκε τα πιστεύω της, υπερασπίστηκε την ιστορική της πορεία μέσα στην πολιτική σκηνή του τόπου. Κάποια στιγμή έσπασε. Η φωνή της βγήκε με δυσκολία και δάκρυσε. Τότε κατάλαβα πως απέναντί μου δεν είχα την φτασμένη Υπουργό αλλά την παλιά ΔΑΠίτισα της Ιατρικής. Μας μίλησε σαν ίσος προς ίσο. Μας μίλησε με πλήρη επίγνωση του ότι το έργο και οι μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία που αυτή ξεκίνησε και που εμείς υποστηρίξαμε θα δικαιωθούν στο μέλλον από τις επόμενες γενιές.
Αυτή ακριβώς είναι και η πεμπτουσία αυτής της παράταξης. Είναι η παράταξη των μεγάλων και απόλυτα δικαιωμένων εθνικών επιλογών. Είναι η παράταξη της οποίας ο προσανατολισμός ήταν, είναι και θα είναι Ευρωπαϊκός.
Από την ομιλία αυτή κράτησα μία φράση που , κατά την άποψή μου, συμπυκνώνει την ουσία των αγώνων μας ως ΟΝΝΕΔ. Είπε, λοιπόν η Υπουργός:
"Μπορεί σήμερα να μην κυριαρχεί η ιδεολογία αλλά εσείς αποδεικνύετε πως υπάρχουν ακόμη ιδέες."
Αυτό ζητά από εμάς η πολιτική. Αυτό ζητά η κοινωνία. Ιδέες. Ιδέες με φρεσκάδα, ανόθευτες, ασυμβίβαστες, δυναμικές , νεανικές. Αυτός είναι και ο πρωταγωνιστικός μας ρόλος, αυτό είναι το φορτίο που εμείς σαν νέοι, ασχέτως πεποιθήσεων, πρέπει να κουβαλήσουμε, αυτός είναι ο στόχος μας. Να φέρουμε νέες αντιλήψεις, νέα ήθη , νέες πρακτικές, νέο παλμό. Βλέποντας γύρω μου πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε.
|
|
Τελευταία ενημέρωση ( Πέμπτη, 15 - 11 - 2007 )
|
