ΟΝΝΕΔ Κορινθίας

Για την Ευρώπη που θέλουμε ...

Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Τρίτη, 23 - 10 - 2007
?ρθρο του Γεν. Γραμ. Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Κορίνθου Παύλου Πέππα (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σήμερα" στις 24/10/07) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ενημέρωση Πελοποννήσου" στις 26/10/07) Το δρόμο προς την ενωμένη Ευρώπη χάραξαν μερικές δεκαετίες πριν οι ηγέτες εκείνοι που ζήτησαν να ενώσουν τους πολίτες της με μία και μόνο αρχή: τη Δημοκρατία. Η φωνή τους σήμερα ακούγεται συνεχώς σαν κοσμογονική έκρηξη. Η αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας επιβάλλει να παρακολουθήσουμε ενεργά την έκρηξη αυτή. Όχι απλώς στη σφαίρα της θεωρίας αλλά και της πρακτικής, όπως αυτή αποτυπώνεται στην οικονομία και πρωτίστως στην κοινωνία. Η Ευρώπη πλήρωσε περισσότερο από κάθε άλλον τον αιώνα που έφυγε. Η ιστορία του 20ου αιώνα είναι ένα μυθιστόρημα δακρύων και αίματος, εμφυλίων πολέμων και αποτρόπαιων πράξεων. Αυτό το παρελθόν προσπαθεί να ξεπεράσει, να φτιάξει ένα καινούριο σπίτι, πατρίδα όλων αυτών των λαών που ήθελαν κάποτε να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο. Κατεδαφίζει σιγά σιγά τα τείχη, γκρεμίζει τα σύνορα. Δεν τα καταφέρνει πάντα καλά. Οι συγκρούσεις, οι πόλεμοι είναι πιο επικερδείς από την ειρήνη. ΠαρΆ όλα αυτά η προσπάθεια δεν παύει να είναι συγκινητική. Γιατί η Δημοκρατία είναι αυτό που ενώνει τους πολίτες της μεγάλης αυτής πατρίδας, οι νόμοι, το Σύνταγμα, ο πολιτισμός τους. Δεν έχει σημασία αν είναι Έλληνες ή Εσθονοί, Σλάβοι ή Αγγλοσάξονες, ορθόδοξοι ή καθολικοί, δεν έχει σημασία η καταγωγή τους, το χρώμα τους, η γλώσσα, η πίστη τους. Δεν μας πειράζει αν ο Ζιντάν είναι αλγερινής καταγωγής ή ο Κριστιάν Καρεμπέ έγχρωμος. Αν ο Χαριστέας αγωνίζεται στο εξωτερικό ή ο Ρεχάγκελ είναι Γερμανός. Αυτός τραγουδούσε τον εθνικό μας ύμνο και πανηγύριζε σαν παιδί με την ελληνική σημαία στις ένδοξες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού που και ο ίδιος συνέβαλε στο να τις κατακτήσουμε. Σημασία έχει ότι είναι όλοι πολίτες της Ευρώπης, όλοι με ίδια δικαιώματα. Γιατί αυτά που ορίζουν την Ευρώπη είναι αυτά που ενώνουν τους πολίτες της, που τους κάνουν ίσους, όχι αυτά που τους χωρίζουν. Αυτό δεν έχει να κάνει με έθνη και θρησκείες. Κανείς δεν τα απειλεί αυτά. Πριν 2 χρόνια κληθήκαμε να απαντήσουμε αν τασσόμαστε υπέρ ή κατά της ψήφισης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Το ερώτημα αυτό δεν είναι ζήτημα ταυτότητας. Είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής. Η ταυτότητα μας μάς ανήκει, είναι η προσωπική μας περιουσία. Είμαστε υπερήφανοι γι αυτήν. Οι πολιτικές μας επιλογές όμως δεν αποκλείουν τις ταυτότητες των άλλων. Δεν πρέπει να φοβόμαστε την ανοιχτή κοινωνία. Η συνάντηση των πολιτισμών λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Παράγει, δημιουργεί, οδηγεί σε ανώτερο επίπεδο. Και η Ελλάδα ήταν πάντα μεγάλη όταν ήταν εξωστρεφής. Και μίζερη, φτωχή, επαρχιώτισσα όταν κλεινόταν στον εαυτό της. Η κλειστή κοινωνία, η φοβισμένη, που νομίζει ότι θα αποφύγει τα προβλήματα αν απομονωθεί, αν υψώσει προστατευτικούς φραγμούς, σύνορα, ολισθαίνει μοιραία στον ολοκληρωτισμό. Μετατρέπει τους φόβους της σε κόμπλεξ, η απομόνωση προκαλεί απώλεια αντισωμάτων, δεν ανανεώνεται, καταρρέει και εξαφανίζεται. Οι λαοί της Ευρώπης, παρΆ όλα αυτά, όπου διεξήχθη δημοψήφισμα για την ψήφιση ή μη του ευρωπαϊκού συντάγματος έδειξαν να αδιαφορούν. Δεν έχουν άδικο. Η πιο συναρπαστική, η πιο μεγαλειώδης ιδέα του 20ου αιώνα εξελίσσεται ράθυμα, αργά, δύσκολα, μέσω διακρατικών συμφωνιών. Συγκρούσεις συμφερόντων, πεδίο άσκησης υψηλής πολιτικής από γραφειοκρατικές ελίτ, απομονωμένες από τους λαούς της ηπείρου. Έτσι όμως η Ευρώπη έχει χάσει τη λαϊκή δύναμη των 400 εκατομμυρίων Ευρωπαίων που θα προωθούσαν την ένωση σε κατευθύνσεις απροσδόκητες, πιο δυναμικές, πιο γρήγορες απΆ ότι τώρα. Όταν οι πολίτες της Ευρώπης αντιληφθούν ότι από τη συμμετοχή τους κρίνεται η ζωή τους, η αποχή δεν θα είναι η ίδια. Απείχαν όχι γιατί αδιαφορούν, αλλά γιατί δεν συμμετέχουν ακόμα περισσότερο. Όσο κι αν μας αποθαρρύνει, τέτοιες γιγαντιαίες αλλαγές στην ιστορία δεν γίνονται μέσα σε μερικές δεκαετίες. Η ιστορική εξέλιξη όμως εξαρτάται από τις δικές μας επιλογές. Αυτές τις ημέρες πολλοί κατηγορούν την Ευρώπη. Επειδή μας διαψεύδει συχνά, επειδή δεν προχωράει γρηγορότερα προς το αρχικό όραμα της δημοκρατικής ένωσης των λαών. Ζητούν περισσότερα, γρηγορότερα, πιο προοδευτικά βήματα. Κριτικάρουν το παρόν γιατί επιθυμούν ένα καλύτερο μέλλον. Κάποιοι άλλοι όμως, μπροστά στο φόβο του καινούριου, επιλέγουν το παρελθόν, την απομόνωση, τη φοβικότητα. Βαφτίζουν τη συντήρηση ανεξαρτησία. Ο αντιευρωπαϊσμός τους είναι στην πραγματικότητα αντίθεση στον ορθολογισμό, την ανεξιθρησκία, τη συνύπαρξη και συνάμα την ατομικότητα. Προσπαθούν να τη φρενάρουν γιατί απλώς νοσταλγούν το παρελθόν του 20ου αιώνα. Ως Ευρωπαίος πολίτης και ως νέος άνθρωπος θεωρώ ότι πρέπει να δείξουμε και θα δείξουμε ότι η Ευρώπη του μέλλοντός μας οφείλει να μας δίνει τις απαραίτητες εγγυήσεις. Με τη διασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής όλων των πολιτών της στο θεσμικό της σύστημα, την ενίσχυση της δημοκρατικότητας των θεσμών της, την ανάπτυξη της κοινωνικής πολιτικής, την προώθηση της ισονομίας, της ισοπολιτείας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας. Αυτό είναι το όραμά μας για την ειρηνική συμβίωσή μας με τους άλλους λαούς. Όραμα διαχρονικό, μεγαλεπήβολο, σπουδαίο. Είναι το όραμα που μας φέρνει όλους τους λαούς συνοδοιπόρους στο δρόμο προς τα εμπρός, σΆ αυτόν τον κόσμο τον μικρό, τον μέγα, όπως έλεγε ο Οδυσσέας Ελύτης.
Τελευταία ενημέρωση ( Πέμπτη, 15 - 11 - 2007 )