Με μεγάλη απογοήτευση, οι μαθητές και  οι γονείς μας, παρακολουθούμε την
προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας να υποβαθμίσει πλήρως την ποιότητα της
παρεχόμενης γνώσης στα σχολεία της χώρας. Σταθερά και με μεγάλη υποκρισία,
η ηγεσία του Υπουργείου δίνει τη χαριστική βολή στο ελληνικό σχολείο και
τους μαθητές.

Αντιμετωπίζει την εκπαίδευση μας μόνο με αριθμητικά και οικονομικά κριτήρια,
και όχι  με παιδαγωγικά και μαθησιακά  όπως οφείλει. Η μνημονιακή λογική είναι, 
δυστυχώς,παρούσα και στον χώρο της  παιδείας !

Σε  κοινωνικό  επίπεδο, η παραμέληση της αποκέντρωσης και της περιφερειακής
ανάπτυξης, θα είναι βέβαιο αποτέλεσμα της πρακτικής του Υπουργείου. Τοπικές
κοινωνίες θα μαραζώσουν ενώ οικογένειες χαμηλού εισοδήματος θα επιβαρυνθούν
οικονομικά, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για την ελληνική οικογένεια.

Επιπλέον, με καθαρά παιδαγωγικά κριτήρια, οι επιπτώσεις για εμάς τους μαθητές
θα είναι πολλές και ιδιαίτερα αρνητικές. Στα νέα σχολεία η δυνατότητα επιτήρησης
και προστασίας των μαθητών θα είναι μηδαμινή.

Η σπατάλη χρόνου και η ταλαιπωρία, θα αποτελεί την καθημερινότητά μας,
καθώς η εγκύκλιος του Υπουργείου προβλέπει ως διάρκεια άφιξης (!!!) στα
συνενούμενα σχολεία τα 30 λεπτά για την πρωτοβάθμια και τα 45 λεπτά για
την δευτεροβάθμια εκπαίδευση!

Χιλιάδες  συμμαθητές μας θα στριμωχτούν  σε μεγάλα τμήματα , λόγω
έλλειψης σχολικών αιθουσών και σχολείων. Ενδεικτικά, ο μέσος όρος μαθητών
ανά αίθουσα για την Ε.Ε και τις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 24, ενώ για την χώρα
μας προβλέπεται ο αριθμός των 30 μαθητών, κατατάσσοντάς μας στην 27η
θέση ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ. Ακόμη, σύμφωνα με στοιχεία του
Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων στα ελληνικά σχολεία σήμερα υπάρχουν
καταγεγραμμένες 1.138 προκατασκευασμένες αίθουσες, αποδεικνύοντας την
ανάγκη κατασκευής νέων αιθουσών και όχι την υπερσυγκέντρωση μαθητών
σε μη λειτουργικά σχολεία.

Είναι σίγουρο  ότι η εκπαιδευτική διαδικασία και η καθημερινότητα των
μαθητών, μόνο χειρότερες μπορούν να γίνουν μέσω των καταργήσεων και
συγχωνεύσεων των σχολείων μας. Πόσο μάλιστα όταν σύμφωνα με στοιχεία
της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας χρειάζονται 500
νέα σχολικά κτίρια για να σταματήσει  το φαινόμενο της διπλοβάρδιας.

Τέλος, το ζήτημα της μεταφοράς μαθητών  είναι ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα.
Τα στοιχεία σύμφωνα με μελέτη του  ΙΜΕΤ, είναι χαρακτηριστικά :

ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ	ΚΟΣΤΟΣ / ΜΑΘΗΤΗ	ΠΟΣΟΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΕ ΜΕΤΑΦΟΡΑ / ΣΥΝΟΛΟ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ	10,5 εκατ. ?	800,00 ?	21,00%
ΠΕΙΡΑΙΑΣ  ΚΑΙ ΝΗΣΙΑ	3 εκατ. ?	1.400,00 ?	19,00%
ΚΑΒΑΛΑ	2,5 εκατ. ?	3.800,00 ?	35,00%
ΓΡΕΒΕΝΑ	1,8 εκατ. ?	3.600,00 ?	29,00%

Είναι σαφές ότι με τις  καταργήσεις σχολικών μονάδων οι ανάγκες και τα χρήματα
για την μεταφορά χιλιάδων επιπλέον μαθητών θα εκτιναχθούν, με αποτέλεσμα
όχι την εξοικονόμηση χρημάτων όπως λέει η κυρία Διαμαντοπούλου αλλά την
σπατάλη αυτών.

Εμείς, η Μαθητική Ανεξάρτητη Κίνηση, το μαθητικό τμήμα της Ο.Ν.ΝΕ.Δ.,
δηλώνουμε κάθετα αντίθετοι σε αυτή την πολιτική του Υπουργείου και καλούμε
τους αρμόδιους  να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους. Η πολιτική της κυβέρνησης
για την αποδυνάμωση του ελληνικού σχολείου, δεν θα μας βρει σύμφωνους
και συνένοχους!

Στην κατεύθυνση της στήριξης των υπαρχουσών σχολικών μονάδων,
προτείνουμε τα εξής :

* άμεση διενέργεια ειλικρινούς διαλόγου με όλους τους φορείς (μαθητές,
γονείς, καθηγητές, τοπική αυτοδιοίκηση), με σκοπό την εξεύρεση πρακτικής
λύσης.

* διερεύνηση της  λειτουργικότητας των σχολικών μονάδων σε σχέση με το
μαθητικό δυναμικό και την αύξηση του πληθυσμού, ώστε μέσω παρεμβάσεων
όλες οι μονάδες να καταστούν το μέγιστο λειτουργικές.

* εφαρμογή ανώτατου αριθμού 20 μαθητών ανά τμήμα για όλες τις σχολικές
μονάδες.

* εφαρμογή αυστηρών κανόνων και μηχανισμών στον τομέα της σχολικής
μεταφοράς, ώστε να πάψει επιτέλους η σπατάλη δημόσιου χρήματος, που
παρατηρείται

* αλλαγή του μαθηματικού τύπου υπολογισμού του κόστους μεταφοράς
μαθητών (σήμερα το κόστος ανά χλμ είναι από 1 έως 5,5 ?).

* εφαρμογή συστήματος χρηματοδοτικής μίσθωσης λεωφορείων, για την
μείωση του κόστους μεταφοράς.

* εφαρμογή κανόνα υποχρεωτικής παραμονής 5 ετών, για νεοδιορισμένους
καθηγητές σε ακριτικές και απομακρυσμένες περιοχές.

* ενίσχυση των παραμεθόριων και απομακρυσμένων σχολικών μονάδων,
που αποτελούν σημαντικό στοιχείο για τους τόπους που γεννηθήκαμε και
μεγαλώσαμε.