|
Τι είναι για εμάς η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ |
|
|
|
Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
|
|
Πέμπτη, 08 - 11 - 2007 |
?ρθρο του Γεν. Γραμ. του Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Βέλου Γιώργου Φούζα
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ενημέρωση Πελοποννήσου" στις 13/11/07)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σήμερα" στις 14/11/07)
Το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να μου ζητήσει κάποιος είναι το να συμπυκνώσω σε μερικές αράδες εμπειρίες, χαρές, λύπες, φιλίες, ξενύχτια, άγχη, τσακωμούς, και γενικά όλα αυτά που έζησα από την ενασχόλησή μου με το φοιτητικό συνδικαλισμό.
Πώς να μιλήσεις για όλες εκείνες τις άυπνες νύχτες στην αφισοκόλληση και στην περιφρούρηση, εκείνα τα ατελείωτα 18ωρα στο τραπεζάκι, εκείνες τις απίστευτες Τετάρτες των φοιτητικών εκλογών, τις ολοήμερες συνεδριάσεις των διοικητικών συμβουλίων φοιτητών, τις επιθέσεις από εξωπανεπιστημιακούς προστάτες, τις ατέλειωτες ρητορείες στις Γενικές Συνελεύσεις;
Τι να πεις για τους φίλους που έκανες και σου στάθηκαν παντού και πάντοτε; Τι να πεις για όσα είδες και έκανες; Τι να πεις για όσα αγάπησες και για όσα σιχάθηκες με κάθε κύτταρο της ύπαρξής σου; Πώς να εξηγήσεις το πώς στα 19 σου ωρίμασες απότομα , στάθηκες στα πόδια σου και άρθρωσες πολιτικό λόγο με επιχειρήματα και ευθύτητα υπερασπιζόμενος τα πιστεύω σου;
Όλα αυτά έχουν μπει εδώ και χρόνια σε ένα μικρό κουτάκι μέσα στο μυαλό μου. Ένα μικρό κουτάκι στο οποίο ανατρέχω κάθε φορά που βρίσκομαι σε δύσκολη κατάσταση και θέλω κάτι για να ανέβω ψυχολογικά.
Όταν έφυγα από το χωριό μου για να βρω την φοιτητική Ιθάκη μου στην Ρόδο δεν περίμενα ποτέ πως το ταξίδι θα ήταν τόσο όμορφο και πως θα έβγαινα από αυτό τόσο γεμάτος από βιώματα και συναισθήματα.
Κομβικό σημείο σε αυτό το ταξίδι ήταν η ημέρα εκείνη που εγγράφηκα στην Δ.Α.Π. – Ν.Δ.Φ.Κ.
Μέσα στην ΔΑΠ έμαθα πράγματα που δεν διδάσκονται σε κανένα σεμινάριο πολιτικού σχεδιασμού. Πράγματα που κανένας πολιτικός επιστήμονας δεν στα μαθαίνει.
Περπατήσαμε σε δρόμους που λυγίζουν τα γόνατα και μείναμε όρθιοι. Αποκτήσαμε πολιτική συνείδηση και ύπαρξη. Γίναμε ενεργητικότεροι πολίτες και , θέλω να πιστεύω, καλύτεροι άνθρωποι. Ωριμάσαμε.
Όταν, λοιπόν, έμαθα πως στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου εδώ στην Κόρινθο κάποια παιδιά ξεκινούν τα πρώτα τους βήματα μέσα στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ χάρηκα.
Χάρηκα γιατί υπάρχουν ακόμα παιδιά , 18χρονα παιδιά, τα οποία έχουν όραμα για το χιλιοβασανισμένο ελληνικό πανεπιστήμιο και θέλουν να είναι ενεργά.
Χάρηκα γιατί βλέπω το περιστέρι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ να ανοίγει τα φτερά του και στην Κόρινθο.
Χάρηκα γιατί οι αγώνες μας και οι δυσκολότεροι αγώνες χιλιάδων άλλων πριν από εμάς αποτελούν έναυσμα και έμπνευση για άλλους νεότερους.
Αυτή ακριβώς θεωρώ πως είναι και η μεγαλύτερη ανταμοιβή για όλους εμάς. Να βλέπουμε, δηλαδή, νέα παιδιά να απαρνιούνται το βόλεμα της πολιτικής ανυπαρξίας και την επαναστατική γυμναστική του καναπέ και να παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους θέλοντας να βάλουν ένα λιθαράκι στην βελτίωση της φοιτητικής και όχι μόνο ζωής τους.
Όσο υπάρχουν τέτοιοι 18χρονοι θαρρώ πως και εμείς οι κάπως μεγαλύτεροι δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον.
|
|
Τελευταία ενημέρωση ( Πέμπτη, 15 - 11 - 2007 )
|
