Πολυτεχνείο. Έννοια ανοριακή, σύμβολο ελευθερίας, κοιτίδα δημοκρατίας, πηγή ζωής.
Η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στη σημερινή εποχή δεν μπορεί να αποτελεί
ένα ψυχρό, τυπικό, ξύλινο πολιτικό μνημόσυνο. Το πνεύμα της εξέγερσης, σύμβολο του
Νοέμβρη του 1973 δεν αξίζει να λαμβάνει σήμερα, 34 χρόνια μετά, έναν τέτοιο χαρακτήρα.
Δεν αρμόζει στην ουσία του, στο νόημά του, στα ιδανικά του.

Η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, υπήρξε σταθμός για την ελευθερία και την κοινωνική
δικαιοσύνη στην Ελλάδα, για τη δημοκρατία και την ειρήνη και ο καλύτερος τρόπος για να
τιμήσουμε την επέτειο είναι να προβληματιστούμε για το νόημα που έχουν αυτές οι αξίες
σήμερα και τι μπορούμε να κάνουμε για να τις ενισχύσουμε μέσα στην ελεύθερη πολιτικά
Ελλάδα του σήμερα.

Στον αγώνα κατά της δικτατορίας, η συμμετοχή των Ελλήνων υπήρξε καθολική, ανεξαρτήτως ιδεολογικών τοποθετήσεων και αυτός ήταν ο καταλυτικός παράγοντας που οδήγησε στη δημοκρατία και τη μεταπολίτευση. Η καθολική συμμετοχή είναι εκείνη που επιφέρει αποτέλεσμα. Η κοινή συνείδηση, η σύμπνοια, η ενότητα, ο κοινός αγώνας για το κοινό ιδανικό. Σημασία δεν έχει το μετερίζι, σημασία έχει ο στόχος και το αποτέλεσμα που ικανοποιεί συνολικά την κοινωνία.

Η σταθερότητα της δημοκρατίας μας σήμερα δεν αμφισβητείται από κανέναν, ως αποτέλεσμα της κοινής προσπάθειας όλων των Ελλήνων. Η χώρα ανήκει, δραστηριοποιείται μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αναπτύσσεται και διαμορφώνει μαζί με τους εταίρους της μια ισχυρή ανοιχτή κοινωνία. Αυτό ήταν και το όραμα του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή δεκαετίες πριν, για το οποίο εργάστηκε αδιάκοπα και κατέκτησε μαζί με όλους τους Έλληνες.

Το Νοέμβρη του 1973 στο Μετσόβιο δεν υπήρχαν κόμματα, υπήρχαν μόνο φλογισμένα νιάτα. Νιάτα που εξεγείρονται, νιάτα που επίμονα διεκδικούν την προστασία αρχών και αξιών όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ισονομία, η ελεύθερη έκφραση. Έννοιες που πλαισιώθηκαν από το τρίπτυχο «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» και που πάντοτε, μα κυρίως τώρα, επίκαιρες όσο ποτέ, αποτελούν πυξίδα για το εθνικό μας μέλλον.

Το Νοέμβριο του 2007 η δική μας γενιά, στην αρχή ενός νέου αιώνα, που σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας ιστορικής εποχής, σε συνθήκες ιδεολογικής σύγχυσης που όλες οι βεβαιότητες του παρελθόντος έχουν καταρρεύσει, καλείται να δώσει τους δικούς της αγώνες για να διαμορφώσει την βιωματική της σχέση με την πολιτική και με το μέλλον, με την κοινωνία και το πολιτισμικό περιεχόμενο της εποχής της.

Το μέλλον δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει. Όμως το παρελθόν μπορούμε και πρέπει να το μελετούμε για να βγάλουμε συμπεράσματα που θα μας χρησιμέψουν και δεν θα μας οδηγήσουν στην επανάληψη λαθών, διχασμών, ρηγμάτων στην κοινωνική συνοχή, σε αβεβαιότητα για το αύριο που εν τέλει οδηγεί σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Πρέπει να κρατήσουμε το δίδαγμα της ενότητας, πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των μεγάλων αγαθών της δημοκρατίας,
της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εθνικής αξιοπρέπειας.

Ο Νοέμβρης του 1973 ζει. Ζει στη συλλογική μας μνήμη, ζει στο βαθμό που διαπότισε τη μεταπολιτευτική μας δημοκρατία. Ζει στη σταθερή λειτουργία της πολιτικής δημοκρατίας, στην απρόσκοπτη έκφραση της λαϊκής βούλησης, στην κυριαρχία του κράτους δικαίου. Ζει στο συναινετικό πλαίσιο που πραγματώσαμε από κοινού, και το οποίο συνίσταται στο τρίπτυχο: πολιτική και οικονομική ελευθερία, κοινωνικό κράτος, ευρωπαϊκή προοπτική. Το όραμα αυτής της σύγχρονης, δημοκρατικής, Ευρωπαϊκής Ελλάδας,
στη θέση ενός αλγεινού καθεστώτος, σηματοδότησε η εξέγερση των νέων παιδιών που τιμούμε τη 17η Νοεμβρίου.
Το Πολυτεχνείο ζει ακριβώς γιατί είναι η επέτειος όλων μας.

Ο Νοέμβρης του 2007 τον συναντά, καθώς σήμερα, σε μια εποχή όπου κάποιοι θέλουν τις ιδεολογίες να καταρρέουν, που ορισμένοι επιμένουν να δίνουν σε εκείνη τη φοιτητική εξέγερση κομματικό χαρακτήρα, που οικειοποιούνται αυθαίρετα το νόημά της, που κάποιοι εξαργύρωσαν βάναυσα αυτή τη συμβολική έννοια, που ξέχασαν την κεντρική ιδέα του Νοέμβρη του 1973 στην πορεία της ζωής τους, σήμερα οι νέοι άνθρωποι διεκδικούμε τη συμμετοχή μας στην κοινή πορεία προς το αύριο. Επιζητούμε τη συμμετοχή μας στη διαμόρφωση του μέλλοντός μας, ανανεώνουμε και εκσυγχρονίζουμε τις ιδεολογίες, αγωνιζόμαστε με το δικό μας τρόπο μέσα σε μια ελεύθερη, δημοκρατική κοινωνία.