Πριν από 41 χρόνια, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη αντιδικτατορική εξέγερση
της νεολαίας στην Ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Τα γεγονότα του
Πολυτεχνείου, ήρθαν ώς αποτέλεσμα ενός κινήματος που ήταν η πρώτη μαζική
και αυθόρμητη αντίδραση, απέναντι στην φίμωση, τη λογοκρισία και τον αυταρχισμό
της Χούντας των Συνταγματαρχών.

Όση αξία έχει να θυμόμαστε τον αγώνα της «Γενιάς του Πολυτεχνείου», άλλο τόσο
σημαντικό είναι να θυμόμαστε και όσα ακολούθησαν, ώστε να μην επαναλάβει η δική
μας η γενιά, τα καταστροφικά λάθη της Μεταπολίτευσης. Άλλωστε, πολλοί από αυτούς
που πρωτοστάτησαν στην εξέγερση, εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους στο Πολυτεχνείο
με πολιτικές καριέρες βασισμένες στο ρουσφέτι και το βύσμα, διαμορφώνοντας την
νοοτροπία που χρεοκόπησε τη χώρα.

Το βασικό κίνητρο όσων αγωνίστηκαν στο Πολυτεχνείο και πυροδότησαν την
εξέγερση τότε, ήταν η δίψα για μια Ελλάδα Ελεύθερη, Ισχυρή και Δημοκρατική.

Οι ιδέες και τα ιδανικά αυτά ωστόσο, καμία σχέση δεν έχουν με όσα προβάλλουν ως
«μηνύματα», όλοι αυτοί που προσπαθούν να καπηλευτούν τη δράση τους. Κάποιοι,
όχι μόνο τολμούν να παρουσιάζονται ως αποκλειστικοί τιμητές του Πολυτεχνείου,
αλλά δεν διστάζουν να διαστρεβλώσουν τους αγώνες μιας ολόκληρης γενιάς,
προκειμένου να την εκμεταλλευτούν πολιτικά για τους δικούς τους
μικροκομματικούς σκοπούς.

Θα πρέπει λοιπόν σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των νέων και των φοιτητών
που αποτελούν το υγιές κομμάτι του νεολαιίστικου κινήματος, να πραγματοποιήσει
μία ακόμα επανάσταση απέναντι σε αυτά τα κατεστημένα. Οφείλουμε να γυρίσουμε
την πλάτη στις σύγχρονες εκφράσεις της ανελευθερίας από τις μειοψηφίες εκείνες
που καταλαμβάνουν πανεπιστημιακούς χώρους, απαγορεύουν στους υπόλοιπους
μέχρι και την είσοδο στις σχολές τους και προάγουν τη βία και την ασυδοσία, ως
πολιτική πρακτική.

Για όλους τους νέους, όσο υπάρχουν ακόμα υπερασπιστές της νοοτροπίας που μας
έφερε μέχρι εδώ, ο αγώνας για Ελευθερία, Δημοκρατία και Αξιοπρέπεια συνεχίζεται.

Αυτό έχει κληρονομήσει η «Γενιά του Πολυτεχνείου» στη δική μας γενιά.