ΟΝΝΕΔ Κορινθίας

Blogging με ονοματεπώνυμο ή φασισμός της ανωνυμίας;

Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Δευτέρα, 17 - 03 - 2008
Γράφει ο Βασίλης Μπαλάφας, Πρόεδρος ΟΝΝΕΔ Ν.Ε. Κορινθίας (αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Σήμερα", φύλλα 13ης & 14ης Μαρτίου 2008) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ημερησία Κορίνθου" στις 20/3/08) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κορινθιακή Ημέρα" στις 21/3/08) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εφημερίδα της Κορίνθου" στις 21/3/08) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ηγέτης της Κορινθίας" την 1/4/08) Εδώ και αρκετά χρόνια, για πολλούς μυημένους στο χώρο του διαδικτύου, η έκθεση θέσεων, προτάσεων, εμπειριών, η ανταλλαγή απόψεων, ο σχολιασμός της καθημερινότητας σε μια ιστοσελίδα αποτελεί μια ευχάριστη απασχόληση, μια νότα παρέμβασης σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, στον τόπο μας αλλά και στον κόσμο ολόκληρο. Οι μοναδικές δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο με τη μετάδοση κειμένου, βίντεο και ήχου αλλά και την ανάρτηση ιστοσελίδων, προσβάσιμων από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη ανά πάσα στιγμή, δίνουν στον καθένα από εμάς τον τρόπο να εκφραστεί και να εκθέσει τις απόψεις του. Τα blogs ήρθαν ως φυσική συνέπεια των βασικών χαρακτηριστικών που διέπουν το χώρο του διαδικτύου πλέον. Ευρεία διαθεσιμότητα, ευχρηστία, ταχύτητα. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Είναι απλά τυποποιημένες μορφές ιστοσελίδων με ενσωματωμένες λειτουργίες που παλαιότερα θα έπρεπε κάποιος να έχει πολύ καλή γνώση των τεχνολογιών ώστε να τις χρησιμοποιήσει. Ακόμα ίσως πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι υπηρεσίες που προσφέρουν τα blogs παρέχονται ως επί το πλείστον δωρεάν και αυτό το δωρεάν καλό είναι για την ώρα να το αντιμετωπίσουμε με κάποια επιφυλακτικότητα. Η ιστορία του διαδικτύου διδάσκει ότι πλήθος υπηρεσιών που ξεκίνησαν δωρεάν, εξελίχθηκαν αργότερα σε υπηρεσίες επί πληρωμή. Η ουσία του ζητήματος είναι ότι με τα blogs ο καθένας που έχει στοιχειώδεις γνώσεις χειρισμού και πλοήγησης στο διαδίκτυο, μπορεί να αποκτήσει το δικό του χώρο ανάρτησης περιεχομένου κάθε είδους και αυτός ο χώρος να είναι προσβάσιμος από οποιονδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Η ευκαιρία που παρουσιάστηκε πραγματικά ήταν καταπληκτική. Αναλογιστείτε απλώς τι χρειαζόταν παλαιότερα ώστε να δημοσιοποιήσει κάποιος ένα άρθρο του. Να έρθει σε επαφή με κάποιο έντυπο, να παραδώσει το γραπτό του, αυτό να εγκριθεί ή να πετσοκοπεί προκειμένου να δημοσιευθεί. Σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να καταβάλλει και αντίτιμο με τη μορφή πεσκεσιού (… ξέρετε αυτό που λέμε ότι σας κάνει ευχαρίστηση αλλά να είναι αρκετό.). Το ύψος του πεσκεσιού καθορίζεται ανάλογα με το σκοπό που υποθέτει ο εκδότης του εντύπου ότι εξυπηρετεί ο εκάστοτε γράφων ή με το πόσο πολύ ο γράφων επιθυμεί να δημοσιοποιηθεί ένα κείμενό του. Και αυτή η πρακτική δεν ήταν η εξαίρεση, ήταν ο κανόνας. Από την άλλη πλευρά, όλοι μας βιώνουμε την κατάντια πολλών ΜΜΕ είτε τηλεόραση λέγονται αυτά, είτε εφημερίδες. Ο κόσμος κουράστηκε να βλέπει ή να διαβάζει «έγκριτους», «αλληλοαναγνωριζόμενους» και «αλληλοεγνωσμένους» κατ’ όνομα δημοσιογράφους να «παίζουν» ή να «κόβουν» θέματα κατά το δοκούν, να διαστρεβλώνουν, να ωραιοποιούν ή να υπερβάλλουν. Ο κόσμος κουράστηκε να παρακολουθεί δημοσιογράφους να υποδύονται το ρόλο των «σαμπό» για εκείνους που είτε το «σύστημα» θέλει να προωθήσει, είτε οι ίδιοι έχουν τη δύναμη να το εξαγοράσουν. Φόραγαν και φοράνε λοιπόν κάποιοι αυτά τα «σαμπό» και πορεύονται σε λαμπρά πεδία αναγνωρισιμότητας και δημοφιλίας χωρίς ουσιαστικά να έχουν κοπιάσει για κάτι άλλο πέρα από την αύξηση της προσωπικής δύναμης και επιρροής τους. Κουράστηκε ο κόσμος να διαβάζει έντυπα και να παρακολουθεί ειδήσεις και να νομίζει ότι ζει σε κάποια άλλη χώρα για να μην πω άλλον πλανήτη. Σε κάτι τέτοια φαινόμενα τα blogs έδωσαν τη λύση. Φτιάχνει κάποιος ένα blog και καταθέτει ελεύθερα και χωρίς λογοκρισία την άποψή του. Δεν θα ήταν όμως δυνατό όλα αυτά να μην έχουν το τίμημά τους, ή τη σκοτεινή πλευρά τους. Στο χώρο των blogs παρεισέφρησαν και όλοι εκείνοι που δημιούργησαν φαινόμενα σαν τα προαναφερθέντα. Κάπως έτσι άρχισαν οι «αποκλειστικότητες», οι εκβιασμοί, τα θολά ρεπορτάζ, οι θεωρίες συνομωσίας, οι κάθε είδους ανυπόστατες καταγγελίες και οι ασθένειες που μάστιζαν τα υπόλοιπα ΜΜΕ μεταφέρθηκαν και στα blogs. Μεταφέρθηκαν όμως με πολύ πιο άγρια μορφή και πολύ μεγαλύτερη ένταση καθώς τα περισσότερα blogs που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι ανώνυμα και όσα γράφονται ανυπόγραφα. Για τον Έλληνα αυτό ήταν ένα πολύ ωραίο πεδίο για να βγάλει ότι χειρότερο έχει στο αίμα του. Είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε μάθει να γράφουμε επικαλούμενοι πηγές, δεν έχουμε μάθει να παραθέτουμε αναφορές, σεβόμενοι το πνευματικό έργο κάποιου άλλου. Copy-paste σύννεφο, λογοκλοπή και εξυπναδιά έγιναν τα χαρακτηριστικά εκατοντάδων blogs στο διαδίκτυο. Για πολλούς η επισκεψιμότητα του blog τους έγινε αυτοσκοπός και προκειμένου να την αυξήσουν, γράφουν σημεία και τέρατα, εξαφανίζοντας τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, μεταξύ αξιοπρέπειας και ξιπασιάς. Πολλά blogs καταργούν την έννοια της αντικειμενικής αλήθειας επιδιδόμενα σε ένα διαγωνισμό διαστρέβλωσης την οποία πολλές φορές στοιχειοθετούν χρησιμοποιώντας συγκεχυμένες φανφάρες και αναξιόπιστες πηγές. Για άλλη μια φορά στη χώρα μας μπλέξαμε την ελευθερία με την ασυδοσία, τη δημοκρατία με το λαϊκισμό, τη δύναμη της συγκροτημένης άποψης με το φασισμό της ομιχλώδους πολυφωνίας. Πρέπει σε αυτό το σημείο να τονίσω, ότι ο φασισμός δεν επέρχεται μόνο με την επιβολή της σιωπής ή την απαγόρευση της ελεύθερης έκφρασης, μπορεί να επέλθει και με τη δημιουργία εκκωφαντικής φασαρίας ή τον καταιγισμό αντικρουόμενων ανυπόστατων απόψεων ώστε να μη μπορεί να ακουστεί η άποψη εκείνη που αντικειμενικά θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως ορθή. Η ανωνυμία ουσιαστικά σκοτώνει τη φιλοσοφία των blogs και τα καθιστά ανάπηρα ως προς την αξιοπιστία τους. Θέλουμε blogs ισχυρά που θα έχουν τη δύναμη να παρέμβουν στα δρώμενα ή αναζητούμε χώρους όπου ο κάθε πικραμένος θα μπορεί να γράφει ότι του κατέβει; Είμαστε έτοιμοι να ανταπεξέλθουμε στα ανεκτίμητα αγαθά που μας προσφέρει το διαδίκτυο ή θα τα καταστήσουμε και αυτά εργαλεία τηλεχειρισμού της κοινής γνώμης και των εξελίξεων; Μπορούμε να αντέξουμε την πιο ποιοτική έκφραση δημοκρατίας που έχει εμφανιστεί στο πέρασμα των αιώνων ή μήπως τελικά γουστάρουμε να έχουμε μια βίτσα πάνω από το κεφάλι μας; Μπορούμε να καταγράψουμε την άποψή μας ως πεπαιδευμένοι Έλληνες με το ονοματεπώνυμό μας ή θα βυθιστούμε στη μετριότητα του άρπα-κόλα και στους κυκεώνες της ανωνυμίας, του περιθωρίου και του φτιασιδωμένου ψεύδους ; Θα υποχρεώσουμε και πάλι με τη συμπεριφορά μας κάποιον νομοθέτη να ορίσει αυστηρούς κανόνες σε κάτι που από τη γέννησή του δεν τους χρειάζεται ; Θα χρειαστούμε και πάλι ρητούς κανονισμούς και δικαστικές οδούς επειδή δεν στοιχειοθετούμε, επειδή δε μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορά της αρθρογραφίας από τη λασπολογία ; Η επιλογή είναι δική μας και ο ανεμιστήρας ακόμα λειτουργεί χαλαρά. Αν θέλουμε να τα ισοπεδώσουμε και πάλι όλα, ας τον δυναμώσουμε και ας πετάξουμε πάνω του κι άλλη λάσπη … όμως ο ανεμιστήρας γυρίζει και η λάσπη μπορεί να έρθει και στα μούτρα μας ...
Τελευταία ενημέρωση ( Σάββατο, 12 - 04 - 2008 )