ΟΝΝΕΔ Κορινθίας

Εθισμός στα video games. Η σύγχρονη φοβία ;

Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Παρασκευή, 02 - 05 - 2008
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σήμερα" στις 8/5/08) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κορινθιακή Ημέρα" στις 8/5/08) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πρωϊνή" στις 9/5/08) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εφημερίδα της Κορίνθου" στις 9/5/08) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ηγέτης της Κορινθίας" στις 25/5/08) Γράφει ο Βασίλης Μπαλάφας, Πρόεδρος Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ Κορινθίας Πριν λίγες ημέρες ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα ένα μείζον θέμα που απασχολεί τις σύγχρονες κοινωνίες. Ο εθισμός των παιδιών στα video games και ειδικότερα σε εκείνα τα video games που περιέχουν πολλή βία και παραβατικές πράξεις. Στη χώρα μας, 20 περίπου παιδιά νοσηλεύονται σε ειδικές κλινικές εμφανίζοντας στοιχεία έντονης επιθετικότητας, στερητικών συνδρόμων αν δεν έχουν τη δυνατότητα να παίξουν και πλήθος άλλων ψυχολογικών συμπτωμάτων. Πολύ περισσότερα παιδιά εμφανίζουν στο σχολείο αλλά και στη ζωή τους γενικότερα ανάλογα φαινόμενα μπερδεύοντας την ψηφιακή πραγματικότητα με την καθημερινότητά τους. Τα παιδιά ταυτίζονται με τους ήρωες των video games, αποκτούν στοιχεία του ψηφιακού χαρακτήρα που καλούνται να υποδυθούν μέσω των παιχνιδιών και εν τέλει αρέσκονται στο να παρουσιάζουν βίαιη συμπεριφορά μέσα και έξω από το σπίτι. Η λύση για πολλούς από τους "ειδήμονες" των τηλεοράσεων γνωστή. Η γνωστή συνταγή για όλα τα θέματα. Ανάθεμα και αφορισμοί στα 4 λεπτά που "παίζεται" το θέμα στο δελτίο και όλα καλά. Και το ανάθεμα είναι καθολικό. Τα παίρνει όλα μπάλα που λέμε στην καθομιλουμένη. Ανάθεμα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ανάθεμα στο διαδίκτυο, ανάθεμα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Είναι όμως αυτό το πραγματικό πρόβλημα ή κάπου αλλού βρίσκονται οι ρίζες του ; Ανάλογες αντιδράσεις έχουμε και κάθε φορά που γίνεται γνωστό κάποιο ηλεκτρονικό έγκλημα ή κάποια ηλεκτρονική απάτη με πιστωτικές κάρτες ή ηλεκτρονικές αγορές. Την ίδια ώρα όμως, έχουν γίνει ρουτίνα οι καθημερινές κλοπές και οι διαρρήξεις οι οποίες έχουν τηλεοπτικό ενδιαφέρον πλέον μονάχα αν περιλαμβάνουν ανθρωποκτονία ή αν πραγματικά η λεία προκαλεί εντύπωση. Είναι τελικά τόσο μακριά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια από την πραγματικότητα ; Αποτελούν μια ψηφιακή υπερβολή ή μήπως λίγο έως πολύ μεταφέρουν τη σκληρή πραγματικότητα στο σενάριό τους ; Και αν για την Ελλάδα μας φαίνονται όντως υπερβολικά, αναλογιστείτε απλώς ότι στις Η.Π.Α. σχεδόν κάθε μια ώρα γίνεται ένας φόνος. Και πάλι αρνούμαστε να δούμε το πρόβλημα κατάματα, να κατανοήσουμε τη ρίζα του και να δώσουμε λύση. Πως ζουν τα παιδιά σήμερα ; Πόσο ασχολούνται οι γονείς μαζί τους ; Διαβάζουν εφημερίδα ; Συζητούν μεταξύ τους ; Τους δίνονται οι ευκαιρίες να απασχοληθούν δημιουργικά ή μήπως η εύκολη λύση είναι να κάθεται το παιδί ήσυχα στο δωμάτιό του, μπροστά σε ένα PC ή μια τηλεόραση ; Τα πάντα στη ζωή μας ενέχουν τη δυνατότητα της επιλογής. Από την πιο απλή καθημερινή πράξη, μέχρι τα πιο σημαντικά ζητήματα πάντα υπάρχει η επιλογή και όταν αυτή εκλείπει συνήθως θα αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα υγείας. Διαφορετικά, υπάρχει πάντα επιλογή. Τα παιδιά χρειάζονται στις επιλογές τους την αρωγή των γονέων τους, μια αρωγή που δεν πρέπει να έχει τη μορφή της απαγόρευσης ή του καταναγκασμού αλλά να μπορεί να δώσει στο παιδί να καταλάβει ποιο είναι ένα ποιοτικό παιχνίδι και ποιο όχι. Στην Ελλάδα καταβάλλεται μια τεράστια προσπάθεια ώστε να αντιμετωπιστεί ο ψηφιακός αναλφαβητισμός, να επεκταθούν τα ευρυζωνικά δίκτυα, να αναπτυχθούν σύγχρονες ηλεκτρονικές υποδομές που τελικά θα κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη. Και αυτή η προσπάθεια ξεκινά και τελειώνει στο ελληνικό νοικοκυριό, την κοιτίδα της κοινωνίας μας. Ποια λοιπόν είναι η χρησιμότητα του να δημιουργούμε φοβικά σύνδρομα στην κοινωνία την ώρα που προσπαθούμε να τη σπρώξουμε λίγο πιο μπροστά; Σε ποιο παιχνίδι της σειράς Grand Theft Auto υπάρχει αποστολή ενέδρας ενός ολόκληρου χωριού ενάντια στις αστυνομικές δυνάμεις ; Σε ποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι υπήρξαν τεμαχισμοί, εκπαραθυρώσεις, απαγχονισμοί, άγρια εγκλήματα που τα παιδιά δεν έχει τύχει να δουν στα δελτία ειδήσεων και τις διάφορες σειρές ή ταινίες ; Ποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι και ποιος σεναριογράφος σκέφτηκαν ποτέ να χρησιμοποιήσουν 2 αεροπλάνα γεμάτα επιβάτες για να γκρεμίσουν τους Δίδυμους Πύργους ; Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι κονσόλες και το Διαδίκτυο είναι τα μέσα. Με τεράστιες δυνατότητες και εκπληκτικά πλεονεκτήματα μπορούν να μας μορφώσουν, να μας διασκεδάσουν, να μας ανοίξουν ένα μοναδικό παράθυρο στο κόσμο. Μπορούν να εκμηδενίσουν τις αποστάσεις, να εξαφανίσουν ταξικές διαφορές και να λειτουργήσουν ως γέφυρες γνώσης για όλους, πλούσιους και φτωχούς. Μπορούν όμως να χρησιμοποιηθούν και για όλα εκείνα που με αποστροφή ακούμε και βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων. Δεν μπορούν όμως να επιφέρουν φυσικό θάνατο, μπορούν να χαλάσουν ψυχές να δημιουργήσουν άσχημες συμπεριφορές. Ας δούμε λοιπόν επιτέλους στην ελληνική τηλεόραση 2-3 εκπομπές με θέμα τις νέες τεχνολογίες και τις θετικές τους επιπτώσεις ! Ας δούμε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που να μας δείχνει πως μπορούμε να προφυλαχθούμε από τις "ηλεκτρονικές κακοτοπιές" ! Ας επιλέξει ο γονιός μαζί με το παιδί του το νέο παιχνίδι, ας παίξει μαζί του, ας επικοινωνήσει. Ας πάει για παράδειγμα να επισκεφθεί μαζί με το παιδί του το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και να διαπιστώσει τα θαυμαστά επιτεύγματα της ψηφιακής τεχνολογίας. Ας δώσει η κοινωνία μας στα παιδιά το χρόνο και το χώρο να παίξουν, να επικοινωνήσουν, να δημιουργήσουν, να αθληθούν, να κάνουν τη βλακεία τους στην τελική και ίσως τότε να τα κάνει να βγουν από το δωμάτιό τους, να βγουν από σκοτεινές αίθουσες που τους παρέχουν το ένα και μοναδικό τετραγωνικό της ελευθερίας τους μπροστά σε μια οθόνη! Δεν χάθηκε ο κόσμος αν δημιουργηθούν τέτοια τηλεοπτικά προγράμματα κλέβοντας λίγο χρόνο από τα προγράμματα της βιομηχανίας τραγουδιάρηδων, χορευτών, μοντέλων, τηλεπαρουσιαστών, από τα προγράμματα που μας αρέσουν να βλέπουμε και να λέμε "Δόξα σοι ο Θεός, καλά είμαστε.". Οι αφορισμοί και οι δεισιδαιμονίες δεν προσφέρουν λύσεις και απλά βοηθούν ώστε να προσπερνάμε ένα πρόβλημα. Η λύση δεν είναι να "κόψουμε το internet στο σπίτι", να μην κάνουμε αγορές μέσω διαδικτύου, να μην προχωράμε μπροστά. Με την ίδια λογική δε θα πρέπει να κυκλοφορούμε με χρήματα στην τσέπη μας γιατί πάντα θα ελοχεύει ο κίνδυνος να μας ληστέψουν. Οι νέες τεχνολογίες είναι σαν τα ράφια στα εμπορικά καταστήματα, στεκόμαστε μπροστά και επιλέγουμε τι θα πάρουμε από το ράφι. Και μάλιστα μας προσφέρουν και πολύ μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών. Είμαστε σε θέση να επιλέξουμε σωστά ; Είμαστε σε θέση να διδάξουμε στα παιδιά την έννοια της επιλογής ή τελικά προτιμούμε να μας αφήνουν ήσυχους ;
Τελευταία ενημέρωση ( Πέμπτη, 29 - 05 - 2008 )