ΟΝΝΕΔ Κορινθίας

Το δάσος του Σοφικού

Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Τρίτη, 01 - 07 - 2008
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σήμερα" στις 3/7/08) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ημερησία Κορίνθου" στις 4/7/08) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πρωϊνή" στις 17/7/08) Το δάσος του Σοφικού : ένας από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου της Κορινθίας Γράφει ο Νίκος Κώνστας, Γεν. Γραμ. Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Σολυγείας Διασχίζοντας κανείς τις επαρχιακές οδούς, που οδηγούν στα πανέμορφα χωριά της ελληνικής επαρχίας, θα αντικρίσει εκατοντάδες πινακίδες με τη συνήθη φράση «Το δάσος είναι ζωή. Χρειάζεται το σεβασμό μας». Το αυτονόητο της φράσης αυτής, όπως μπορεί ο καθένας από μας να διαπιστώσει, αμφισβητείται καθημερινά. Το κακό είναι ότι μπορεί να αμφισβητηθεί και από τους ίδιους ανθρώπους, που τοποθέτησαν την σκουριασμένη, μετά από καιρό, πινακίδα μέσα στο καταπράσινο δάσος. Εκατοντάδες εν δυνάμει οικόπεδα, χιλιάδες στρέμματα, πολλά συμφέροντα, παιχνίδια εκατομμυρίων, οδηγούν ασυνείδητους εμπρηστές, κάθε χρόνο, στο να προσθέσουν ένα «λιθαράκι» στην φθίνουσα πορεία της Ελλάδας προς την ερημοποίηση και την ξηρασία. Χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους γίνονται στάχτη, πολλά είδη ζώων αποτεφρώνονται, ανθρώπινες περιουσίες καταστρέφονται από τη μανία της πύρινης λαίλαπας... Τη θέση του πανέμορφου, πλην ανύπαρκτου πλέον, δάσους θα καταλάβουν βίλες επιτήδειων, ξενοδοχειακά συγκροτήματα, ίσως και επεκτάσεις επιχειρήσεων. Και η δραματική συνέπεια όλων αυτών, θα διατυμπανίζεται περίτρανα στα δελτία ειδήσεων και τον τύπο: «Στέρεψαν οι λίμνες», «Δεν υπάρχει πλέον νερό για τις καλλιέργειες», «Το νερό είναι πηγή ζωής»... Μπορεί, λοιπόν, ο καθένας μας να αντιληφθεί τη σημαντικότητα του δασικού πλούτου, ο οποίος όχι μόνο ομορφαίνει τις υπέροχες περιοχές της χώρας, αλλά βοηθάει και στην τόνωση της υγείας του οργανισμού μας. Η φύση, είναι η αλήθεια, στάθηκε ιδιαίτερα γενναιόδωρη με την περιοχή της Σολυγείας. Απέραντες και ατελείωτες εκτάσεις πρασίνου καλύπτουν μια έκταση εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων, που ομορφαίνουν τα βουνά και τους λόφους της περιοχής. Στο μέσον του δάσους δεσπόζει το Σοφικό, η έδρα του Δήμου Σολυγείας. Το δάσος του Σοφικού, βέβαια, παρουσιάζει μια σημαντική ιδιαιτερότητα. Ολόκληρη η δασική έκταση, που εκτείνεται ως τα όρια του τέως Δήμου Σολυγείας, υπόκειται στην ιδιωτική διαχείριση των κατοίκων της περιοχής. Το καθεστώς ιδιοκτησίας των δασών της Σολυγείας έχει τις ρίζες του στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Με Οθωμανικά φιρμάνια, οι Αγάδες του Σοφικού παραχωρούσαν διάφορες εκτάσεις πευκοδάσους στους κατοίκους, προς εξαγωγή του ρετσινιού, του κυριότερου για εκατονταετίας παραγόμενου και εξαγόμενου προϊόντος στην περιοχή. Το 1826, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο Ιωάννης Νοταράς έκαψε εκατοντάδες εκτάσεις πευκοδάσους, επειδή οι Σοφικίτες είχαν λάβει το μέρος του αδελφού του, Παναγιώτη Νοταρά. Η πυρπόληση είχε στόχο να οδηγήσει τους Σοφικίτες στην ανέχεια και τη φτώχεια, λόγω της παύσης του εμπορίου της ρητίνης. Με την απελευθέρωση, ήταν φυσικό οι κάτοικοι της περιοχής να αποζητούν τη νομική θεμελίωση του καθεστώτος της ιδιοκτησίας των δασών, που για χρόνια εκμεταλλεύονταν. Το 1836, ύστερα από νόμο της Κυβέρνησης, κατέθεσαν όλα τα δικαιολογητικά που απαιτούνταν για να θεμελιώσουν τις ιδιοκτησίες τους και στις 13 Μαρτίου 1839, ο Βαυαρός δασονόμος της Αργολιδοκορινθίας Αύγουστος Ράβους αποστέλλει έγγραφο στο Δήμαρχο Σολυγείας Α. Νόρδα, με το οποίο του κοινοποιεί την υπ' αριθμ. 31.381 διαταγή της Γραμματείας των Οικονομικών, με την οποία τα δάση της Σολυγείας θεωρούνται ιδιόκτητα. Το θέμα επανήλθε στη Βουλή, ύστερα από ερώτηση Κορίνθιων βουλευτών, που απαιτούσαν την άμεση κατοχύρωση των Σολυγέων, με την αναγνώριση πλήρους δικαιώματος κυριότητας πάνω στα δάση. Τελικά, η Κυβέρνηση έκρινε ότι έπρεπε να δικαιώσει τους κατοίκους, οι οποίοι φρόντιζαν το δάσος «σαν κόρη οφθαλμού», αφού απ' αυτό εξασφάλιζαν τα προς το ζην. Στις 6 Ιουνίου 1890, με την υπ' αριθμ. 102746/1889/1318 διαταγή του Υπουργού Οικονομικών, το δάσος της Σολυγείας αναγνωρίζεται, πρώτο, ως ιδιόκτητο σ' όλη την ελληνική επικράτεια. Όμως, για την νομοθετική κατοχύρωση θα χρειαστεί να περάσουν 113 χρόνια! Μόλις το 2003, το κράτος αναγνώρισε, με νόμο, ότι η δασική έκταση που περικλείεται στα όρια του τέως Δήμου Σολυγείας είναι ιδιωτική... Όλα τα στοιχεία που εκτέθηκαν, φανερώνουν την ιδιαίτερη σημασία που απέδιδαν και αποδίδουν οι Σοφικίτες στο πανέμορφο δάσος της Σολυγείας. Η εκμετάλλευση του δάσους, ο καθαρισμός, η διαμονή σ' αυτό τις ατελείωτες μέρες του καλοκαιριού, οπότε και συλλεγόταν το ρετσίνι, οδήγησαν στην διάσωσή του και την παράδοσή του στις νέες γενιές Ελλήνων, όχι μόνο Σοφικιτών, που θα ακολουθήσουν. Η μεγαλύτερη καταστροφή, μετά το 1826, επήλθε τον Ιούνιο του 1998, όταν ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά, που κατέκαιγε το δάσος για 5 ημέρες και οδήγησε στην αποτέφρωση 10.000 στρέμματα. Η τελευταία πυρκαγιά ξέσπασε τον Αύγουστο του 2007, αλλά ευτυχώς περιορίστηκε σε μια μικρή περιοχή, στα ανατολικά του Σοφικού. Το δάσος του Σοφικού, όπως και τα εναπομείναντα δάση της χώρας, εκπέμπει «σήματα κινδύνου». Είναι αναγκαίο να διαφυλαχθεί αυτός ο πολύτιμος θησαυρός μας και να παραδοθεί στις μέλλουσες γενιές, ακριβώς όπως τον παραλάβαμε. Η δημοτική αρχή και οι κάτοικοι του Σοφικού, καταβάλλουν κάθε προσπάθεια, ώστε αυτός ο πλούτος να παραμείνει ανέπαφος από τη... μανία των καιρών μας. Ένα πράγμα δεν πρέπει να ξεχνάμε: τον κόσμο που ζούμε, δεν τον κληρονομήσαμε από τους γονείς μας. Τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας...
Τελευταία ενημέρωση ( Πέμπτη, 17 - 07 - 2008 )