|
Ένας ιερέας που κάνει τη διαφορά ... |
|
|
|
Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
|
|
Παρασκευή, 29 - 08 - 2008 |
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ηγέτης της Κορινθίας" στις 16/9/08)
Γράφει ο Βασίλης Μπαλάφας (Πρόεδρος Ν.Ε. ΟΝΝΕΔ Κορινθίας)
Στη σημερινή εποχή της παντοκρατορίας των μίντια και των επικοινωνιακών
"αναμετρήσεων" σε κάθε επίπεδο, τόσο κοινωνικό, όσο και πολιτικό, κάποιοι άνθρωποι
δείχνουν δρόμους και φωτίζουν μονοπάτια, ουτοπικά για πολλούς, δύσβατα για άλλους,
"γραφικά" για μερικούς. Στην εποχή του τηλεοπτικού "κανιβαλισμού" και των καθημερινών
"αποκαλύψεων", των δημοσιογραφικών "παπαγάλων" και του "φτιασιδωμένου"
καθωσπρεπισμού, των "προκατασκευασμένων" δημοσίων εικόνων και της εμπορίας
"αναγνωρισιμότητας", κάποιοι άνθρωποι κάνοντας απλά το αυτονόητο, κάνουν τη
διαφορά.
Ουδέποτε υπήρξα ιδιαίτερα δεμένος με αυτό που λέμε εκκλησία, τουλάχιστον έτσι όπως
το εννοεί και το αντιλαμβάνεται μια μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Δεν μπορώ να πω
ότι τηρώ κατά γράμμα τις νηστείες και τις θρησκευτικές μας ταγές, δεν μπορώ να
ισχυριστώ ότι είμαι "καλός χριστιανός" σύμφωνα με τα όσα συνηθίζουν να θέτουν ως
"προαπαιτούμενα" οι ιερείς. Είμαι και εγώ ένας κλασσικός πολίτης του κόσμου μας που
θα πάω στην εκκλησία στις μεγάλες εορτές της ορθοδοξίας και που το Πάσχα λίγο μετά
την Ανάσταση θα τιμήσω δεόντως το πασχαλινό τραπέζι ακόμα και αν "ακούσω τα
σχολιανά" μου, σύμφωνα με την αλησμόνητη εκείνη περυσινή εγκύκλιο.
Τιμώ απεριόριστα εκείνους που ακολουθούν όλα τα "προαπαιτούμενα" και προσπαθώ
να είμαι όσο το δυνατό καλύτερος χριστιανός μέσα στο γεμάτο πειρασμούς πέρασμά
μας από τούτο το "μάταιο κόσμο".
Η αλήθεια είναι ότι κάποια από τα ανεκδιήγητα παραπτώματα, ευτυχώς μιας ισχνής
μειοψηφίας ιερέων πανελλαδικά απομακρύνουν τον κόσμο από την εκκλησία, όμως
δεν είναι αυτοί που τελικά αποτελούν τους εκφραστές της ορθοδοξίας και του
χριστιανικού λόγου. Υπάρχουν ιερείς που με τις πράξεις και την εν γένει στάση ζωής τους,
μπορούν να σε κερδίσουν πρώτα σαν άνθρωπο και μετά σαν πιστό. Υπάρχουν ιερείς
που προσαρμόζονται στη σύγχρονη πραγματικότητα, που είναι κοντά στους νέους με
όρους ρεαλιστικούς ακόμα και αν αυτό δεν είναι πάντα απόλυτα "χριστιανικά ορθό".
Δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα μέσα μου αν αυτό πρέπει να θεωρείται επίτευγμα για έναν
ιερέα ή αν θα έπρεπε να αποτελεί κάτι το αυτονόητο και απόλυτα λογικό. Δεν είμαι
θεολόγος και θα μπορούσα να πω ότι είμαι και ο πλέον αναρμόδιος για να το κρίνω.
Αυτό που συμβαίνει όμως στην ενορία του Αγίου Γεωργίου με τον εφημέριο του Ναού
του Αγίου Γεωργίου πατέρα Παύλο Στρούμπα, είναι κάτι εξαιρετικά όμορφο, εξαιρετικά
κοινωφελές και επιτρέψτε μου να πω φωτεινό παράδειγμα για την εκκλησία. Ο πάπα -
Παύλος όπως τον γνωρίζουν όλοι έχει δημιουργήσει στον ¶γ. Γεώργιο μαζί με ενορίτες
του έναν καταπληκτικό χώρο με γήπεδα mini soccer, μπάσκετ, βόλεϋ, χώρους
αναψυχής που υπάγονται στον "Πολιτιστικό-Αθλητικό Σύλλογο Αγίου Γεωργίου
Κορίνθου". Δεν είναι όμως τα γήπεδα που κάνουν τη διαφορά. Είναι το σύνολο της
συμπεριφοράς και της στάσης αυτού του ιερέα, είναι ο τρόπος που προσεγγίζει τους
νέους και στέκεται δίπλα τους.
Ο παπά-Παύλος πολλά βράδια φορά πάνω από τα ράσα του τη φόρμα του και μπαίνει
στο γήπεδο να παίξει μπάλα μαζί με τα παιδιά της ενορίας του. Γίνεται ένα με αυτά,
αφουγκράζεται τον παλμό τους, ακούει τους προβληματισμούς τους. Λειτουργεί
απόλυτα πνευματικά και συμβουλεύει, συζητά, χωρίς δογματισμούς, χωρίς διαχωριστικές
γραμμές αλλά πάντα εμπνέει σεβασμό και δεν τον επιβάλλει. Αρκετά βράδια τα παιδιά
και άλλοι ενορίτες μαζεύονται για να παρακολουθήσουν κινηματογραφικές ταινίες
στον χώρο που έχει διαμορφωθεί ή να απολαύσουν ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Στα πλαίσια της δραστηριότητας του πολιτιστικού συλλόγου οργανώνονται ημερίδες
και άλλες δράσεις με στόχο την πολιτιστική και αθλητική ανάπτυξη και καλλιέργεια
των μελών του, την πνευματική καλλιέργεια ιδεών, χριστιανικών αρχών και ιδανικών
προς επίτευξη άριστων κοινωνικών σχέσεων και δεσμών φιλίας και συνεργασίας.
Ο παπά-Παύλος δεν έχει "επιτελείο", δεν έχει "image makers", τον συναντάς εύκολα
στο γραφειάκι του, όπου πάντα περιμένει πιστούς τους οποίους υποδέχεται πρόσχαρα
και ανθρώπινα. Δεν συναντά πιστούς κατόπιν "αιτήσεως με αριθμό πρωτοκόλλου",
είναι ένας σύγχρονος ιερέας προσαρμοσμένος στην εποχή μας και κερδίζει κάθε μέρα
ανθρώπους που φέρνει πιο κοντά στην εκκλησία. Δεν καταδικάζει, δεν αφορίζει
αλλά συζητά, συμβουλεύει και δεν αποζητά δημοσιότητες και διθυράμβους.
Με δύο λόγια είναι ένας ιερέας που κάνει τη διαφορά και που γεμίζει με χαρά όταν
βλέπει ότι καταφέρνει να φέρει ακόμα ένα παιδί στην ενορία, έστω για να παίξει λίγο
ποδόσφαιρο αντί να "σκοτώσει" κάπου αλλού το χρόνο του.
Του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και πολλά μπράβο για το έργο που επιτελεί.
Του εύχομαι με όλη μου τη δύναμη να συνεχίσει τη μεγάλη προσπάθειά του και να
βρίσκει ανταπόκριση όταν χρειάζεται βοήθεια από τους φορείς. Η προσφορά του
μοιάζει σαν όαση μέσα σε όσα ακούμε, βλέπουμε και μαθαίνουμε γύρω μας τα τελευταία
χρόνια ... Και ευτυχώς δεν είναι ο μοναδικός που κάνει μια τέτοια προσπάθεια ...
Μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του συλλόγου εδώ.
|
|
Τελευταία ενημέρωση ( Παρασκευή, 19 - 09 - 2008 )
|
