ΟΝΝΕΔ Κορινθίας

Άσυλο

Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Πέμπτη, 29 - 01 - 2009
(δημοσιεύτηκε στο site www.korinthiaki.gr στις 30/1/09) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ημερησία Κορίνθου" στις 3/2/09) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κορινθιακή Ημέρα" στις 6/2/09) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ηγέτης της Κορινθίας" στις 13/2/09) Γράφει ο Νίκος Κούτουλας, Γ.Γ. Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Δ. Άσσου-Λεχαίου Ένα ιδιαιτέρως επίκαιρο και φλέγον ζήτημα είναι αυτό του πανεπιστημιακού ασύλου. Πολλάκις έχει συζητηθεί και αναλυθεί, δίχως να καταλήγουμε σε κάποιο ξεκάθαρο συμπέρασμα. Είναι βέβαιο πως αυτό το θέμα οφείλει να επιλυθεί ώστε να παρουσιαστεί ένα συμπαγές και ξεκάθαρο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο κατά την άποψή μου ήδη υφίσταται, που να καταστήσει σαφή τη λειτουργία του ασύλου και τις περιπτώσεις για τις οποίες έχει νόημα να υφίσταται. Είναι πασιφανές πως το εν λόγω ζήτημα έχει αποτελέσει πηγή συζήτησης και κατά το παρελθόν. Το μόνιμο πρόβλημα με τα θέματα παιδείας, κρίνοντας από το παρόν και το παρελθόν, είναι πως μεμονωμένες ομάδες που διαφωνούν με την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική καταφεύγουν σε ακραίες μεθόδους αντίδρασης, αρνούνται να συμμετάσχουν σε διάλογο, ή να διαδηλώσουν ειρηνικά τη διαφωνία τους. Αυτό το γεγονός δυσχεραίνει την κατάσταση και προφανώς εκλείπει ο πλουραλισμός ιδεών, οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην επίλυση των ζητημάτων. Στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να επιστρέψουμε στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Διερωτώνται πολλοί ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης του ασύλου. Σε αυτό το ερώτημα υπάρχουν πολλές διαφορετικές απαντήσεις, μερικές από τις οποίες δίνουν τελείως διαφορετικό νόημα στην υπόσταση και τη σκοπιμότητά του και οδηγούν σε πλήρη αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές ύπαρξής του. Αποτελεί ζωτικής σημασίας ανάγκη να αναφέρουμε πως μία μερίδα ανθρώπων θεωρεί πως το πανεπιστημιακό άσυλο οφείλει την ύπαρξή του σε κοινωνικούς παράγοντες και μόνο. Προφανέστατα σε αυτήν την άποψη δεν μπορεί να βασιστεί η ύπαρξή του, αφού είναι εκ προοιμίου λανθασμένη ως βάση. Η εξήγηση είναι εξαιρετικά απλή και κατανοητή. Είναι αδύνατον ένας χώρος που παράγει επιστήμονες και ζωτικά όργανα της κοινωνίας να «φιλοξενεί» και να προστατεύει από τον νόμο, άτομα που τον παραβιάζουν και σε αντίθεση με τους υπόλοιπους συντελούν στην αποσύνθεση και στην παρακμή αυτής καθεαυτής της έννοιας του ασύλου. Είναι γνωστά τοις πάσι παραδείγματα, στα οποία έμποροι ναρκωτικών, όπλων, ληστές και άλλου είδους κακοποιά στοιχεία βρίσκουν καταφύγιο σε πανεπιστημιακούς χώρους για να αποφύγουν τις συλλήψεις ή τις αυτόφωρες διαδικασίες. Αυτοί αποτελούν κοινωνικούς παράγοντες ; Μία επιπλέον λανθασμένη άποψη που διατυπώνεται συχνά και αφορά το άσυλο, είναι εκείνη που το χαρακτηρίζει αμιγώς πολιτικό. Αναμφίβολα, κατανοούμε εξ αρχής πως η έννοια του πολιτικού ασύλου στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν υφίσταται στην ουσία της. Στη χώρα μας κανείς δε διώκεται για τις πολιτικές του πεποιθήσεις εκ του Συντάγματος, οπότε η επίκληση πολιτικών λόγων για τη μη άρση του ασύλου κατά περιπτώσεις, αποτελεί απλώς πρόσχημα. Είναι πολλές οι φορές εκείνες που πράξεις εκτός νόμου έχουν καλυφθεί πίσω από το μανδύα μιας δήθεν πολιτικής σύγκρουσης. Πολιτική σύγκρουση με καταστροφή της δημόσιας περιουσίας δεν αποτελεί στάση, αποτελεί ποινικό αδίκημα. Η μόνη περίπτωση που μπορούμε να θεωρήσουμε πως το άσυλο είχε λογική βάση και η θέσπισή του ήταν απαραίτητη, ήταν στους δύσκολους καιρούς της δικτατορίας, όπου ο πλουραλισμός απόψεων απαγορευόταν καθώς και η διακίνηση της σκέψης. Ο λειτουργικός ρόλος του πανεπιστημιακού ασύλου απέβλεπε στην προστασία της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της ακαδημαϊκής έκφρασης από κάθε νόθευση και λογοκρισία τους. Αποτέλεσε το προπύργιο και το τελευταίο οχυρό της πολυφωνίας και της ελεύθερης έκφρασης, ήταν η εφεδρεία της δημοκρατίας σε χαλεπούς καιρούς. Προφανέστατα, ο λόγος ύπαρξής του ήταν αναγκαίος και απαραίτητος. Είναι βέβαιο πως έπαιξε σπουδαίο ρόλο και οφείλουμε πολλά στη θέσπισή του. Στο σημείο αυτό, όμως, οφείλουμε να επανέλθουμε στη σημερινή σύγχρονη εποχή, που η δημοκρατία είναι αδύνατον να καταστρατηγηθεί, που ο καθένας έχει δικαίωμα λόγου, το οποίο του επιτρέπει να λέει πάντα ότι θέλει και όπως το θέλει, ακόμη κι αν αυτό είναι αναλήθεια και βλάπτει το κοινό καλό. Σε αυτή την εποχή, λοιπόν, διερωτώμαι συχνά αν θα έπρεπε να υπάρχει το άσυλο με την προαναφερθείσα μορφή. Λίγοι θα διαφωνήσουν με την άποψη πως το άσυλο ανήκει σε άλλες εποχές. Τότε θεσπίστηκε για να προστατεύσει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και των πλουραλισμό των απόψεων, ενώ τώρα ο τρόπος λειτουργίας του έγινε αφορμή ώστε διάφορες ομάδες ανεμπόδιστα να μπορούν να διαπράττουν εγκληματικές πράξεις μέσα στο πανεπιστήμιο. Θα ήταν ίσως σκόπιμο η πλήρης λειτουργία του ασύλου και η μη δυνατότητα άρσης του να εφαρμόζονται δια νόμου σε περιπτώσεις μη λειτουργίας ή κατάλυσης του Συντάγματος. Να ενεργοποιείται πλήρως δηλαδή το άσυλο και να μην μπορεί κανείς να το άρει όταν το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας δεν εφαρμόζεται και αυτή η παρεκτροπή να δημιουργεί εκ των πραγμάτων συνθήκες μη ελεύθερης διακίνησης ιδεών και γνώσης. Το συμπέρασμα που άγουμε είναι απλό. Η ισχύς του ασύλου πρέπει οπωσδήποτε να περιορισθεί και εν συνεχεία να καταστεί άμεσα δυνατή η άρση του σε περιπτώσεις ποινικών αδικημάτων. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνεχιστεί η ισχύουσα κατάσταση, η οποία εν μέρει είναι ανεξέλεγκτη και κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει που θα οδηγήσει. Εν κατακλείδι, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η ισχύουσα νομοθεσία επιτρέπει την άρση του ασύλου μόνο σε περιπτώσεις αυτοφώρου παράβασης, η οποία συνδυάζεται με εισαγγελική παρέμβαση και άδεια από το συμβούλιο ασύλου του πανεπιστημιακού ιδρύματος. Είναι ξεκάθαρο πως αποτελεί μία ιδιαιτέρως χρονοβόρο διαδικασία, με αποτέλεσμα να μην έχει ουσία η άρση του ασύλου σε περιπτώσεις που χρειάζεται αμεσότητα και ταχύτητα.
Τελευταία ενημέρωση ( Δευτέρα, 16 - 02 - 2009 )